Reisverslag 2019-2021
17 augustus:
Wij vertrekken vanuit Andijk naar Hijken en gaan onderweg even aan bij onze nichten Margriet en Jannie in het dorpje Oosterzee. Om 15.00 uur arriveren wij op de camping Welgelegen in Hijken en zetten de caravan op het gereserveerde plekje 1 neer.
Wij maken met Frans en Bets, onze buren uit Schalkhaar, veel wandelingen in de schitterende natuur met de uitbundig bloeiende heidevelden en de aparte jeneverbesstruiken en bezoeken ook het Kamp Westerbork. Gré en ik maken op de 23e ook nog even een uitstapje naar Stadskanaal om de 90e verjaardag van mijn broer Dick te vieren. Natuurlijk gaan wij kibbeling eten bij het restaurant aan het kanaal en trakteren wij F en B op de Chinees in Westerbork. We hebben zoals gewoonlijk veel spelletjes met hen gedaan.
24 augustus:
We nemen afscheid van Jan en Hannie en rijden naar camping De Boomgaard in Bunnik. We brengen een paar dagen met de kleinkinderen Melle en Sam door op de camping en schuilen onder een grote boom voor de hitte. Ook rijden wij nog even naar Rijssen om met de dealer van de Oyster schotel te praten over het afstellen en zo buiten Eutelsat ook Astra 1 e 3 en Hotbird te kunnen ontvangen. Op de terugweg naar Bunnik gaan wij nog even in Schalkhaar bij Frans en Bets langs om onze kijker op te halen die wij in Hijken in hun auto achter gelaten hadden. We gaan ook nog een keer gezellig met de kinderen pannenkoeken eten bij Rhynouwen.
31 augustus:
We starten een rustige rit, langs de koeien die de kop net boven de nevel uitsteken, naar camping La Velodrome in Albert (Fr.). In de straat naar de camping is een grote rommelmarkt en wij moeten ons er met de caravan tussendoor wringen, maar het lukt. We gaan dan even een koppie doen in het gezellige centrum bij de kerk met de goudkleurige moeder die een kind in de lucht houdt in de top. Terug op de camping lopen wij even langs de rommelmarkt en komen dan bij een muziektent waar de muziek beter klinkt dan alleen de bassen op de camping. Er is ook een wedstrijd c.q. loterijgaande met honderden drijvende gele bad eendjes die stroomafwaarts moeten gaan, maar door de stevige zijwind in de kant geblazen worden. Ze worden nu door mannen met stokken telkens weer van de kant geduwd. Een hopeloos karwei. De nacht gaat in met een groots vuurwerk op het meertje. Wij zitten in de caravan op de eerste rij!
1 september:
Via de hoge brug bij Le Havre komen wij in Normandië bij Creully op camping Les trois Rivieres. Het is een ritje van 300 km en goed te doen dus. We maken een ritje naar Bayeux. Het is een leuk stadje met een kathedraal en een centrum vol eettentjes. Daarna rijden wij door naar het strand van Arromanges waar de kruitdampen allang zijn opgetrokken.
3 september:
De route gaat aanvankelijk langs heel smalle weggetjes met veel hoge drempels naar de A84, daarna rijden wij relaxed zonder last te hebben van autoprocessierupsen naar Flower camping les capucines in Tredez-Locquemeau. Het was vandaag 312 km. ‘s Middags maken wij een ritje langs de ruige kust.
4 september:
We maken een rondrit en drinken een kopje koffie in St. Quay Perris en rijden dan naar een plekje om de roze granietrotsen (aanrechtbladen) bij Perros-Guirec te bekijken. Het valt tegen. Langs de kust rijden wij verder naar Tregastel en Trebeurden waar wij aanschuiven voor de lunch. Langs Lannion komen wij uiteindelijk weer op de camping. Het was een heel mooie rit met mooie zandstranden, ruige rotsen en eilandjes voor de kust.
5 september:
Gré is jarig en heeft in Treguier een manshoge ring uitgezocht. Helaas is die te zwaar voor onze toch al overbeladen caravan, maar een kopje koffie/bakkie troost gaat er altijd in. Aan de toren van de kathedraal te zien nemen zij hier de kerk nogal luchtig op. Hertog Jean V niet, die liet zich begraven naast de heilige St. Ivo. Zij rusten in vrede. Wij niet, want wij willen eten in het gezellige restaurant in Perros- Guirec, maar daar blijkt bij onze aankomst een buslading toeristen gedropt te zijn en wij worden er geweigerd. Verderop mochten wij wel naar binnen, maar daar waren de moules-frites op. Uit nood een crêpe gegeten en ons laten afkoelen met ijs. Ik heb veel last van een aanval op al mijn spieren. Nek, schouders, armen, rug en benen. Ik kan ook niet meer op mijn hurken zitten van de pijn in mijn knieën. Ik voel mij stijf. Lisette adviseert om Nurofen te proberen. Dat ontspant de spieren. Ik probeer eerst een paracetamol pilletje.
6 september:
Wij dalen vanmorgen af via de erg steile smalle weg van de camping naar Saint Michel en Gréve. Daar aangekomen belanden wij op een pleintje en zien dat de doorgaande weg afgesloten is voor de markt. Zoiets wordt in Frankrijk kennelijk niet altijd aangegeven en ik kan met moeite de caravan keren op de strandoprit. De 4 x 4 heeft er behoorlijk veel moeite mee de steile rit naar boven te volbrengen, maar het lukt. Dit weggetje is nog steiler dan de bergweg in Andorra! We moeten dus omrijden en komen dan vast te staan tegenover een vuilniswagen, die gelukkig ook achteruit kan rijden. De rest van de rit verloopt rustig. Camping Les Sables Blancs in Concarneau is druk bezet, maar wij vinden nog een plekje op nr. 62.
Ik heb nog steeds last van stijve en pijnlijke spieren en hoop die wat los te lopen met een wandeling langs de kust om de plaats heen en komen zo bij de haven terecht in het gezellige oude gedeelte binnen de stadswallen. Het is een aaneenschakeling van leuke kleine winkeltjes en eettentjes. Via de binnenstad wandelen wij terug naar de camping. De spieren blijven stijf. Maar weer een pilletje proberen. Nooit geschoten is altijd mis.
7 september:
Wij starten om 08.15 uur voor een rit van 427 km naar camping Val de Boutonne in Saint Jean d’Angely. Onderweg luisteren wij naar het liedje When winter comes. De temperatuur loopt op van 9 naar 24 graden, dus laat de winter maar komen.
8 september:
Vandaag rijden wij rustig langs Bordeaux naar Messanges. De lucht is blauw en de temperatuur is 21 graden. Het is een ritje van 300 km en wij willen daar een aantal dagen blijven. Mijn lijf werkt nog niet erg mee. Ik ben van kop tot teen stijf. We gaan op ons gemak uitzoeken wat de volgende step wordt.
9 september:
We maken een kleine strandwandeling bij Vieux-Boucau-Les-Bains en pakken een terras aan het meer/slufter waar ze heerlijk ijs hebben.
10 september:
De pijn blijft, maar aan het einde van de dag ben ik wat soepeler. Het wordt nu ook echt zeuren. Gré helpt mij met het aantrekken van mijn broek, want ik kan niet meer bij mijn voeten. We maken een ritje in de omgeving van Messanges, dat overigens niet veel voorstelt, naar het Etang de Soustons. In Soustons koop ik de door Lisette aanbevolen Nurofen flass. Ik moet daarvan 3 pillen per dag nemen, maar zij kunnen wel de maag aantasten.
11 september:
De Nurofen helpt! Ik ben lekker opgeknapt en kan mij nu beter bewegen. Mijn nek en knieën zijn soepeler. Om dat te vieren gaan wij nog even naar het meer in de buurt en laten ons daar heerlijk verwennen. Gré neemt een perfecte salade en ik moules frites. Het mag wel een keertje. Jan G. reageert met dat wij niet anders doen.
12 september:
Het wordt een rustig ritje door het Zwitserland van Spanje naar camping Laredo in Laredo. Het is een grote camping die ondanks het mooie weer op 15 september sluiten gaat.
13 september:
Ik heb te vroeg gejuicht! Ik was gisteren gestopt met de pilletjes omdat ik mij weer beter voelde, maar vanmorgen is alles weer stijf en doet zeer. Ik heb geen idee wat ik mankeer. Wij rijden even naar het stadje Laredo en maken daar een wandeling over de boulevard langs het strand, de oude groentemarkt en door de smalle straatjes waar wij neerstrijken in een tapas restaurantje om ons te laten verwennen met enkele lekkernijen.
14 september:
Welkom geheten door het langs de weg wuivende pampusgras arriveren wij na 311 km op camping El Astral in Tordesillas. Wij krijgen een mooie ruime plek op gras waar ik de caravan aangekoppeld kan laten. (Het kost wel iets meer, maar dan heb je ook wat). Er zijn vandaag kinderoptochten in de stad en ’s avonds is er vuurwerk bij de brug. Wij kunnen dat ook hier vanuit de caravan bekijken, maar voor die tijd gaan wij nog even heerlijk schransen in het restaurant op de camping.
15 september:
Na een onrustige nacht door individueel afgestoken vuurwerk en het lawaai van feestvierders in Tordesillas, worden wij vanmorgen gewekt door een hevige onweersbui. Wij vertrekken om 10.15 uur voor een zondags ritje van 181 km naar camping Cepo Verde bij Braganca. Wij gaan tussen de voorspelde onweersbuien door, maar krijgen wel de volle laag van een overtrekkende wolk spreeuwen. Dat wordt onverwacht soppen.
16 september:
Vandaag rijden wij door het natuurgebied naar de authentieke dorpjes Gimonde en Babe. Wij sluiten af met een bezoek aan de goed gerestaureerde vestingburcht van Braganca. In de prachtige toren sloot de Graaf zijn overspelige prinses op. Het idee was niet zo gek, maar zij werd dat wel.
17 september:
Over de A4 gaan wij via Vila Real en de A24. De IP3 om Coimbra naar de A17 richting Leiria naar camping Coimbrao in Coimbrao van Claudia en Waldamar. Op deze route kwispelen wij variërend tussen de 100 en 1000 meter hoogte. We rijden daarbij door het door de hevige bosbranden en de orkaan getroffen gebied. Triest. Nog erger is gebied van Coimbrao naar Praya de Vieira waar wij ’s middags doorheen rijden. Bijna het hele gebied van de Keizerlijke bossen is na de brand gerooid en wat er nog staat is zwart geblakerd. Zo zonde.
20 september:
Wij gaan met John en Ria lunchen bij Cervejaria Imperia in Redondo. Het regent.
21 september:
Ik moet een kabeltje/Cabo extensivo TV hebben en haal die bij de “Chinees”. Tussen de buien door maken wij ook nog even een korte wandeling door het vissersdorpje Praya de Vieira. Gré duikt het bed in. Ze is plotseling niet lekker.
22 september:
Gré staat weer op. Ze heeft nog een beetje last van haar buik maar blijft de hele dag op. We gaan nog wel even naar de zondagsmarkt in Lourical. John helpt met de satelliet schotel omdat ik geen beeld heb en dat is nog een hele klus, waarbij kop van de schotel op het dak telkens iets verdraaid moet worden om de juiste skew op te zoeken. Normaal klim ik via het bed het dak op, maar omdat ik geen kracht in de armen en polsen heb en alles zeer doet, tilt John mij nu via het dakraam het dak op en dat een aantal keer. Wij krijgen het nog niet goed voor elkaar, ik voel mij erg machteloos. maar we lachen evengoed wel wat af!
23 september:
We blijven hier nog een dag en John helpt weer met de satelliet schotel net zolang tot ik in ieder geval weer beeld via Eutelsat heb. Daar zijn we gewoon een hele middag en avond weer mee bezig geweest. John, nogmaals bedankt.
24 september:
Vandaag rijden wij 74 km verder door de regen naar de Orbitur camping in Foz do Arelho. ‘s Middags gaan wij even lekker uitwaaien aan het strand.
25 september:
Wij rijden naar Caldas da Rainha, een grote stad en wij wandelen wat door het centrum en drinken wat op een terras nabij een standbeeldman die door iedereen voorbijgelopen wordt. Ik vind hem ook niet zo bijzonder. Wij rijden dan verder naar Sao Martino do Porto waar volgens Liz en Theo een goed restaurant is. Wij vinden het restaurant Granada van Ricardo, die overigens Nederlands spreekt. We nemen een heerlijke lamsbout. Ik denk dat dat lam zich wel lam geschrokken is nu zij haar beste poot weggegeven heeft. Ricardo komt gezellig een praatje maken en geeft uitleg over zijn zaak. Hij wil er geen koffiedrinkers van de camping even verderop hebben, maar wij mogen er altijd een kopje koffie komen drinken. Wij gaan nog even lekker uitbuiken langs het strand aan de prachtige baai.
Omdat wij er toch een beetje in de buurt zijn rijden wij ook nog even naar Obidos om wat oude herinneringen op te halen. Het is er weer Volendams druk.
26 september:
94 km verderop is de stadscamping Lisboa in Lissabon. Onderweg hebben wij dus voldoende tijd voor een bakkie. We zetten de caravan op een mooi geasfalteerd plekje met eigen picknicktafel en bank neer en blijven verder op de camping.
27 september:
Wij slenteren door Lisboa en bekijken de toren van Belem en gaan niet in de rij staan voor het museum, noch voor de bakkerij waar ze de beroemde pastel de nata bakken. En daar staat me een lange rij te wachten! Wij nemen dan wel de bus naar het centrum, Place de Commercial en slenteren heerlijk door de stad. Het is een fijne dag met 25 graden. Wij verlengen ons verblijf hier met 2 dagen.
28 september:
Het is onze rustdag. 72 jr. geworden en wij hebben zin om in het camping restaurant te gaan eten. Het restaurant valt erg tegen en we besluiten om dan maar een zak patat met kroket af te halen. In de caravan is het gezelliger!
29 september:
We gaan weer met de bus naar het centrum. We genieten van de gezelligheid. Bij Amorinos doen wij een heerlijke waffel met ijs en slagroom. Ook het kleine andere bakkertje waar wij met Lisette geweest zijn, Sacolinha, vinden wij en we nemen er daar iets te snoepen. Het zijn de kleine beetjes die ertoe doen. De bus terug is een probleem. Hij komt zeker anderhalf uur over tijd en veel lokale mensen zijn weggelopen naar een andere bushalte. Wanneer de bus eindelijk komt is hij direct vol. Wij zitten er gelukkig in. Verderop staan de eerdere weglopers, maar die kunnen er niet meer in. Een ervaring rijker. Terug op de camping worden wij getrakteerd op muziek die over de camping dreunt. Ik meet 80 dB in de caravan en alles trilt. Navraag bij de receptie leert dat het een optreden buiten de camping te zijn die tot 24.00 uur duurt. Dat klopt.
30 september:
Wij rijden naar de 204 km verderop gelegen camping Serro da Bica in Ourique. Het is een kalme rit. De camping heeft nieuwe eigenaren en er zijn enkele plaatsen aangepast en bijgekomen. We gaan dan eerst even naar Ourique voor een kopje koffie op het ons bekende terras, maar gaan vanwege de hitte, 33 graden, naar binnen. De aarde warmt hier wel snel op ; - ) Om 17.00 uur borrelen wij een uurtje met de overige kampeerders naast de kantine. Het was heel gezellig en vol humor.
1 oktober:
Wij rijden weer verder en na uiteindelijk 4017km gereden te hebben zetten wij onze caravan neer op ons plekje op camping Casa Rosa in Moncarapacho. Snel gaan wij naar de bakker in Olhão voor een lunch en ’s middags maken wij de dak luifel schoon om die op te kunnen bergen. Zodra de temperatuur van 27 graden naar een werkbare temperatuur is gedaald zetten wij de voortent op. Laat de winter nu maar komen.
4 oktober:
Gré is afgezet. (door mij bij de kapper in Manta Rota) Even later pik ik een zo goed als nieuwe vrouw op. Omdat ik toch in de buurt ben schep in de tank vol in Ayamonte (Sp) wat nog steeds 25 cent per liter scheelt. 27 graden vandaag.
6 oktober:
Vandaag de zigeunermarkt in Moncarapacho bezocht en even in Olhão rondgelopen. De bouw van het grote appartementencomplex schiet al een beetje op. We genieten van het weerzien van de haven met de bloeiende Jacaranda- en palmbomen, de bootjes en de restaurantjes. Ik heb nog steeds moeite om Gré bij te houden met lopen en dat is weleens anders geweest. 27 graden.
7 oktober:
Wij gaan op visite bij Fred en Sarie Mulder die in de heuvels wonen en gaan met hen lunchen bij Beira Serra in Mealhas. 30 graden de warmste dag van deze week.
13 oktober:
We rijden even naar de Praia de Faro, drinken koffie op een terrasje en genieten van het uitzicht over het water op de luchthaven. Blijkt later dat John en Loes er 1 dag eerder ook waren. Jammer dat wij dat niet geweten hebben.
15 oktober:
Liz wordt 72 en we gaan dat bij hen vieren in Santa Luzia.
16 oktober:
De dag begint zoals de laatste dagen gebruikelijk met een worsteling om het bed uit te komen. Ik draai net zolang tot ik op mijn hoofd en knieën rust en werk mij dan op mijn ellenbogen het bed uit. Gré moedigt mij daarbij aan met de opmerking: “He stuk!” Nu inderdaad, zo voel ik mij dan ook nu helemaal. Mijn armen krijg ik bijna niet omhoog en het scheerapparaat moet flink opgetild worden om zijn doel te bereiken, maar het lukt. Na diverse opmerkingen als: “Ja, toe maar, je kunt het wel” doorstaan te hebben, zitten de benen in de broek en ben ik klaar voor mijn pilletje dat ervoor zorgt dat ik de dag een beetje soepeler en met minder pijn doorkom. Donderdag gaan wij naar mijn neef Co in San Lucar de Guadiana die nog steeds huisarts is en ik ben benieuwd of die kan vertellen wat ik mankeer. Wij gaan naar Fred die 79 wordt en ons uitgenodigd heeft. We maken er weer een zonnige dag van en 21 graden helpen daarbij.
17 oktober:
Op naar Co en Marie-Louise die een feestje geven omdat de 50 jaar samen zijn. Onderweg hebben wij nog even tijd voor een tussenstop aan het strand van Altura en komen dan keurig op tijd aan in San L de G. Er zijn al veel gasten waaronder enkele bekenden. Het is met Duits, Engels, Portugees, Spaans en Hollands/Zwitsers behoorlijk internationaal en wij vermaken ons best. Co denkt dat ik mogelijk artrose heb, maar nader onderzoek moet dat uitwijzen.
18 oktober:
Ik ga op bezoek bij Robert Schepman in Mealhas. Een reuze aardige dokter die er 75 minuten voor uittrekt om mij te onderzoeken. De boeken worden er ook nog bijgehaald. Hij schat in dat het iets serieus is, maar dat het mogelijk te verhelpen is. Hij wil nog niet zeggen waaraan hij denkt en maakt een formulier aan met wat vinkjes voor het bloedonderzoek. Maandag bloedprikken.
21 oktober:
Ik breng een bezoek aan de Analises Clinicas in Moncarapacho. Ik schrijf mij in bij de receptioniste en wordt dan doorverwezen naar een allerhartelijkste dame die mijn bloed aftapt en na afloop kussend in de armen sluit. Zou het een Vampier zijn? Bij het verlaten van de zaak wordt Gré ook hartelijk gekust, maar dan zonder bloedafname. Het gaat er hier duidelijk anders toe dan in NL!!! Om onze nuchtere maag weer op pijl te brengen schuiven wij bij de bakker naar binnen voor een stevige tosti bij de koffie. Die tosti’s zijn hier zo groot dat wij het middagmaal maar overslaan. We gaan uitbuiken op een bankje aan de haven van Fuzeta.
23 oktober:
Nog steeds stijf vanuit nek, schouders, heupen en knieën. Spierpijn bijna overal. Lopen gaat moeilijk. Uitslag: Lever, prostaat etc. zijn goed. Er is een ontsteking actief, maar geen bacterie. Schepman denkt aan Polymyalgia/spierreuma, maar dat is nog niet zeker. Nader onderzoek moet dat bevestigen. Hij vinkt weer wat aan op het formulier en ik mag weer naar de Clinicas. Wij rijden eerst door naar Quarteira en gaan lunchen bij Girassol. Het is tenslotte onze trouwdag!
24 oktober:
Ik bezoek mijn vampier, laat mij wat bloed afnemen en ook het kussen herhaalt zich. Vervolgens lopen wij wat, langzaam, rond in Olhão. Met 22 graden is dat best te doen.
25 oktober:
Om de gedachten en de benen even te verzetten gaan wij naar het strand van Faro en kijken over het water naar de opvliegende en landende vliegtuigen.
26 oktober:
Het wordt weer weleens tijd om naar de markt in Olhão te gaan. Het is er gezellig druk en wij slaan wat groente in. ’s Middags gaan we voor de koffie naar Santa Luzia en om daar aan de boulevard wat rond te kijken. De haven wordt uitgebaggerd.
28 oktober:
Wij gaan naar dokter Schepman op consult. De boeken komen erbij op tafel en diverse opties worden besproken. Hij neemt er weer alle tijd voor (50 min.) Voor de zekerheid stuurt hij mij weer naar de Vampier. Hij vinkt nog wat mogelijkheden aan.
29 oktober:
Met Ron en Yvonne, een aardig stel uit Dronten dat hun woning verkocht heeft en nu een nieuw huis laten bouwen en intussen in de camper hier op de camping is komen te staan gaan wij lunchen bij Günther’s. Van Günther horen wij dat de Quinta na ons vertrek helemaal niet meer verhuurd is geweest en de Quinta is ook nog niet verkocht. Het probleem met de legalisering van het grote zwembad is nog niet opgelost. Wij treuren er niet over.
30 oktober:
Vandaag scharrelen wij lekker door het oude gedeelte van Olhão en informeren bij het hotel naar de prijzen van 2020. Zij weten dit nog niet en ik krijg het centrale telefoonnummer. Ik krijg wel een telefoontje terug van Algarvewaterfrontappartemen.com dat ze alleen 1 driekamer en 2 eenkamer appartementen hebben. We zijn er dus nog niet uit voor volgend jaar. De appartementen naast het hotel behoren bijna allemaal bij het hotel. Bij de boulevard is een expositie van voertuigen van de GNR. Naast een exclusieve Audi staat ook nog een oude politie Volkswagen kever. Ik zou er bijna zo mee wegscheuren. We maken een praatje met een aardige jonge agent o.a. over dat er geen voorzieningen zijn voor de campers op de parkeerplaats bij de haven en dat het een zootje wordt. Hij snapt wat wij bedoelen en zegt dat dat geen prioriteit heeft bij de politie.
31 oktober:
Met Fred en Sarie, Alex en Sonja, Rigo en Lidia afgesproken bij de Wok in Loulé. Wij hebben er heerlijk gegeten en gaan dan met Rigo en Lidia mee om hun nu gehuurde villa te bekijken. Zij hebben het nu mooi voor elkaar na het vertrek uit de Quinta. De villa is van een oude Duitse dame die dement opgenomen is. Iele en Ecke regelen nu alles voor haar en zullen bij overlijden alles erven. Rigo en Lidia mogen dan blijven wonen tenzij zij het dan gaan verkopen natuurlijk.
01 november:
Af en toe moet je er even tussenuit dus gaan we lakker naar de strandtent in Alagoa bij Altura. Het is heerlijk rustig op het strand. We rijden dan door naar Villablanca over de grens. Bij Ana eten we heerlijke kippenborst. Op de terugweg tanken wij af.
4 november:
Met Ron, Yvonne, Thomas en Harriet, een Duits stel dat een plekje voor 5 jaar op Casa Rosa gereserveerd heeft, gaan wij gezellig eten bij Beira Serra in Mealhas.
5 november:
We gaan uitwaaien in Armação de Pêra en wandelen eerst even langs de waterpartij in het natuurgebied. Het barst er werkelijk van de zwarte Ibissen. Wanneer wij erop uitgekeken zijn gaan we naar pastelaria Fortaleza en kiezen een plekje uit de wind op het terras. Gré bestelt een fruitsalade en krijgt een bord vol waarover ze bijna niet heen kan kijken. Ik behelp mij met een omelet mista.
6 november:
We starten de dag met het ophalen van medicijnen en broodjes (+koffie) en hebben voor de lunch met Co en ML en Sam en David afgesproken bij Punjab Tandoori in Tavira. Na de gezellige lunch wandelen we nog even naar het plein waar M.L en David schoenen kopen en wij allemaal een ijsje aanschaffen. Co denkt dat ik mogelijk spierreuma heb.
7 november:
Schepman belt op. Hij is in NL geweest en heeft mijn geval met andere collega’s besproken en komt tot dezelfde conclusie als Co. Polymyalgia/spierreuma. Nu dat weten wij dan ook weer.
Als een soort reisleiders laten wij Ron en Yvonne en Thomas en Harriet kennismaken met buffet-restaurant Rocha da Gralheira, nabij São Brás de Alportel de Alportel, waar wij met een lift naar boven moeten en het vlees aan tafel met een groot mes van een spies gesneden wordt.
9 november:
Wij gaan op visite bij Ger en Edith uit Alkmaar die een appartement in Monte Gordo gehuurd hebben. We lunchen bij @Willem.
11 november:
We gaan op bezoek bij dr. Schepman en ik krijg een recept mee voor 40 dagen prednison pillen. Ik moet starten met 15 mg. Die pillen halen wij op bij de apotheek in Olhão. Het effect zal mij benieuwen. ’s Middags gaan wij nog even langs bij een nieuwe camping in Moncarapacho en de camping in Olhão. Wij willen kijken of daar een leuk plekje is voor Marc en Jos. De eerste is sinds september open en al volgeboekt. De 2e heeft wel plekken maar Serro da Bica in Ourique is leuker.
12 november:
De prednison werkt!!! Ik kan mij weer vrij bewegen en de pijn is verdwenen. Zo blij. Met Liz en Theo gaan wij heerlijk snoepen bij Wok Loulé.
13 november:
We wandelen met Ron en Yvonne door het oude gedeelte van Faro en snuffelen alvast een beetje aan de Kerstgedachte in Algarve shopping.
15 november:
Ron maakt een WhatsApp groep genaamd de Dinersclub Casa Rosa aan. We besluiten die klein te houden met max. 8 personen zodat je elkaar ook nog kunt verstaan. Met deze diners club gaan wij naar Wok Loulé. Het wordt kouder, dus de lange broek aan.
16 november:
Gré moet naar de kapper en komt er weer gestroomlijnd vandaan. We wippen nog even de grens over voor wat boodschappen en benzine. Terug gekomen wandelen we nog even rond in Olhão bij de haven.
18 november:
Met schoonbroer Rene en Elise lunchen wij op het terras van het hotel in Faro met een schitterend uitzicht over de stad. ’s Avonds gaan wij met hen dineren bij Günther’s.
19 november:
Ger en Edith komen met de trein naar Olhão waar wij hen oppikken en met hen een ritje maken naar Almancil voor de koffie en Quarteira voor de Scabbartfish met banaan, salade en omelet. Terug in Olhão laten wij hun de graffiti zien die het verwerkingsproces van de sardines visserij in beeld brengt.
20 november:
Met Ron en Yvonne maken wij een ritje naar Barril en Tavira. In de zoutpannen zoeken wij naar de Flamingo’s en vinden er uiteindelijk een paar op grote afstand. Het werd wel een slippartij op de dijkjes tussen de zoutpannen.
21 november:
Met de diners club gaan wij naar Günther’s. De zalm is er voortreffelijk. Na afloop rijden wij nog even naar Marim waar Finnen op de parkeerplaats door grote kijkers staan te loeren naar vogels aan de overkant van het water. Ik vertel ze dat het lepelaars zijn. Ze verstaan mij niet maar ik mag ook wel even door zo’n kijker kijken. Natuurlijk heb ik gelijk!
23 november:
17.45 uur arriveert Lisette op Faro. We gaan lekker uit eten bij Doce’s Pizza. Heerlijk ons meisje weer even bij ons.
24 november:
We gaan wat drinken aan het strand in Altura en daarna paella en tapas eten bij bar Nuova in Villablanca. In Monte Gordo hebben ze heerlijk ijscoupes en wandelen wij even langs het strand over het nieuwe plankier.
25 november:
Ook Lisette moet geloven aan de Wok in Loulé en dat vindt zij niet erg.
26 november:
We gaan even naar een lunchafspraak bij Clube Albufeira In Albufeira. Sonja is jarig. De groep is present. Lisette blijft lekker bij de caravan. Met een boek in de zon is ze uiterst tevreden.
27 november:
We gaan op herhaling in Sevilla en slenteren lekker op ons gemak door deze mooie stad. We beklimmen ook het houten rasterwerk van waaraf je een prachtig uitzicht over de stad hebt.
28 november:
We lunchen bij Arte Café in Montenegro bij Faro.
29 november:
We brengen Lisette weer naar Faro en zien haar even later vanaf de camping overvliegen.
30 november:
Met de diners club gaan we naar Doce’s Pizza.
03 december:
Met de club naar Punjab Palace in Tavira. We beklimmen de kasteelruïne voor het uitzicht. Op de terugweg rijd ik even naar de waterval. Helaas blijkt die droog te staan. Zelfs het meertje bevat nauwelijks water. Jammer.
04 december:
Met Fred en Sarie en Rigo en Lidia brengen wij een bezoek aan restaurant de Carpentaria in Luz de Tavira. Heerlijk gegeten.
07 december:
Het is zaterdag, dus markt in Olhão. Het is alweer een week geleden dat Lisette hier was. Wat vliegt de tijd. Ik heb overigens inmiddels in overleg met arts de prednison medicijnen teruggebracht van 10 mg naar 7,5 mg. Ik ben benieuwd naar het resultaat. Misschien ga ik wel te snel terug.
10 december:
Bij Santa Luzia wandelen wij vanaf de brug naar Barril naar het dorp waar wij een leuk gesprek hebben met een jong stel dat hier wil komen wonen en van hieruit gaan internetwerken. Voor de diners club gaan wij een try-out doen bij een restaurant even voorbij Tavira. Het is een leuk plekje, maar of het eten bij eenieder in de smaak zal vallen weten ik niet.
12 december:
Met Thomas en Harriet gaan wij naar Girassol en kijken voor Jannie en Louis even bij de Orbitur camping in Quarteira of die al open is.
14 december:
We gaan tanken in Ayamonte en gaan In Manta Rota eten bij Mar’s bar. Liz en Theo die in de buurt aan het wandelen zijn schuiven even later ook aan.
18 december:
We laten onze diners-club kennismaken met het restaurant A Carpintaria in Luz de Tavira. Het eten is weer voortreffelijk en onder de grote schouw maken wij een groepsfoto.
20 december:
Vannacht worden wij gewekt door hevige windstoten en weer inslaap gewiegd. Vanmorgen gaan we naar kapper Jacqueline in Manta Rota voor een knipbeurt van Gré. Wij zijn blij voor de Portugezen dat de natuur zich na een periode van grote droogte weer een beetje herstelt. Dit gebeuren maken wij deze week mee. Vanmiddag vieren wij dit feestje bij Günther’s in Pechão.
23 december:
De diners club weet nog niet van het bestaan van onze pastelaria in Almancil en die omissie herstellen wij. Vervolgens gaan wij naar Quarteira, maken daar een strandwandeling en lopen na de lunch langs de haven waar net een dode walvis naar binnen gesleept is. Voor een afsluitend kopje koffie belanden wij op het pleintje en gaan dan met Thomas in Vila Moura op zoek naar een zeilmaker voor reparatie van zijn voortent. Die zeilmaker heeft voor de wintermaanden zijn tent gesloten. Het was een heerlijke dag.
24 december:
Wij zijn klaar voor de kerstviering en hebben de bakker van wat spulletjes afgeholpen opdat hij er niet mee blijft zitten.
25 december:
Met de Belgische, Duitse, Hollandse groep gaan wij voor het kerstbuffet naar Faro hotel. Het is weer voortreffelijk en vooral heel gezellig.
27 december:
De diners club gaat naar Chicken voor de lunch, echter bij aankomst blijkt die gesloten te zijn. Uit nood rijden we door naar Manta Rota en troosten ons bij Mar’s bar. Marion is toevallig jarig en wij zingen haar toe. Het eten valt in de smaak en daarna gaan we met de hondjes wandelen langs het strand van Monte Gordo en drinken koffie bij @Willem, bekijken de kerstuitstalling in het zoutmuseum in Castro Marim. Het was een mooie dag met 21 graden.
31 december:
Marc en Jos gaan oliebollen bakken op de camping. Wij snoepen er eentje mee, maar gaan oud en nieuw vieren met Ankie en Erik bij Liz en Theo.
02 januari:
Gré gaat met een 6-tal liefhebbers naar een concert van het Orquestra Filarmonica Portuguesa in Olhão. Het was gezellig.
03 januari:
Jos is vandaag 69 geworden en dat wordt op de camping gevierd.
5 januari:
Jannie en Louis zijn vanmiddag gearriveerd en wij ontmoeten elkaar in Quarteira en “vieren” dat bij Girassol.
6 januari:
Wij brengen mede campinggast Sietse nar het ziekenhuis in Montenegro voor een hartonderzoek. Het Praia da Faro is daar dichtbij dus….. Op de terugweg pikken wij Simone op. Sietse moet er blijven. Servo per Amiceco/ dienen door vriendschap is het motto wereldwijd onder collega’s.
7 januari:
Het is weer tijd om de auto vol te stoppen en daarvoor rijden wij naar Ayamonte. Bij Mar’s bar willen wij gaan lunchen, maar die is dicht. Dan maar naar Victor de Belge in Monte Gordo. Het is er rustig en het eten is redelijk. ’s Avonds gaan wij nog even met Simone op ziekenbezoek bij Sietse. Er moet wat kleding gebracht worden. Hij was vandaag overgebracht naar Portimão en is daar gekatheriseerd en weer teruggebracht naar Faro/Montenegro.
8 januari:
Met Marc en Jos gaan we naar de bakker en ’s middags wordt geprobeerd die irritante Haan te vangen, maar die duikt onder het net door en kan vliegen.
12 januari:
Sietse heeft wat tafeltjes uitgestald en voorzien van koffie met gebak voor die mensen die hem en Simone geholpen hebben tijdens zijn verblijf in het ziekenhuis. Hij houdt zelfs een emotioneel getinte toespraak. Het wordt gezellig. In de loop van de middag gaan we nog even lekker genieten aan de waterkant in Olhão.
13 januari:
Jannie en Louis komen te gast en we gaan lunchen bij Beira Serra.
15 januari:
We gaan even voor Lenie kijken of er nog ergens iets lekkers te krijgen valt. Alles is “op” ; -- ) maar misschien is er in februari weer iets aangevuld. (geintje op Polar Steps dat door Lenie gelezen wordt.)
16 januari:
Wij rijden naar Quarteira waar Rigo en Lidia een volledig ingerichte villa hebben betrokken van een oude dementerende Duitse dame. De verhuur ervan wordt geregeld via Iele en Ecke die het pand gaan erven wanneer de dame komt te overlijden. Na de bezichtiging gaan we lunchen bij Casa de Pasto Romana. Dit is een klein restaurantje voor het werkvolk. De prato de dia bestaat uit: een drankje/bebido, de gebruikelijke broodjes met olijven, tamboril c.q. rijst met eend, een toetje en koffie toe en dat alles voor 7,50 p.p.
17 januari:
Wij stellen de diners club voor om bij Arte café in Montenegro te gaan lunchen en zoals altijd gaan ze ermee akkoord. Wij zijn inmiddels als reisleiders gebombardeerd. Vandaag hebben ze als dagmenu heerlijke tonijn.
22 januari:
Mijn broer Dick is ’s avonds op 90-jarige leeftijd overleden. We vliegen naar Schiphol en worden daar opgehaald door Roel en Mike. Lekker om daar in Andijk de kinderen weer te zien.
23 januari:
Voor Mike moet kleding opgehaald worden in Hoorn. We besluiten dat met warme chocomel met een punt gebak.
24 januari:
Gré en ik gaan naar Utrecht en halen daar Melle en Sam van school. Fijn om ook die te zien.
25 januari:
Met Roel en Patricia rijden wij mee naar Stadskanaal voor de crematie. We steken op in Zalk. We ontmoeten de familie en gaan na de crematie nog even mee met Jeanne naar haar huis om even na te praten voor wij de terugweg weer aanvaarden. Het is goed geweest.
26 januari:
We gaan op visite naar Lisette en Minke en maken een ritje naar Dordrecht waar we door het gezellige centrum wandelen. Zij trakteren ons op een stevige lunch bij Crimp. (Wij mogen absoluut niet betalen).
29 januari:
Wij hebben 2 kinderen en het is fijn ons verblijf in NL tussen hen te kunnen verdelen.
30 januari:
We moeten weer naar Portugal en Patricia zou ons naar Schiphol brengen. Vlak voordat wij zouden vertrekken horen we op de radio dat er een lange file tussen Purmerend en Zaandam staat door afgevallen lading van een vrachtwaren. We besluiten om met de trein te gaan. Eigenlijk de beste oplossing en ook eens leuk om met de trein te reizen. Op Schiphol verloopt alles volgens plan en een paar uur later worden wij in Faro opgehaald door Marc en Jos. Wij trakteren hen op een diner bij Doce Pizza.
31 januari:
Vandaag neemt de diners club afscheid van Ron en Yvonne in de voortent bij Thomas en Harriet die warme broodjes klaargemaakt hebben. Gezellig. Ron en Yvonne gaan hun nieuwe huis in Dronten klaarmaken en inrichten. Zij wilden een plekje voor volgend jaar op de camping reserveren maar zijn volgens Jan daar te laat voor. Wij vinden dat erg jammer want zij passen er goed bij. Later praat ik met Kjersti en zij belooft het in de gaten te houden en zodra er een mogelijkheid komt laat zij het hen weten. Ik breng Gré naar de kapper en we gaan boodschappen halen in Spanje en bekijken hoe stil het is in Monte Gordo.
02 februari:
We gaan naar Jannie en Louis en lunchen bij Girassol. Het was weer gezellig.
03 februari:
Naar Moncarapacho doen wij wandelend. Het is heerlijk weer, 22 graden. De lente komt eraan.
04 februari:
De gulden middenweg tussen de Westkust en Moncarapacho zit ongeveer bij Quarteira en daar spreken wij af met onze vriendinnen Annette en Marieke uit Berlijn. Wij praten lekker bij en natuurlijk genieten wij van de lunch bij Girassol op het terras. De tijd vliegt en dan is het alweer tijd om afscheid te nemen.
10 februari:
Gré heeft griep gehad en wij trakteren Marc en Jos voor de door hen verleende kookkunsten. We gaan naar Beira Serra in Mealhas.
12 februari:
Met Jannie en Louis gaan wij lunchen bij Pizza na Pedra in Olhão.
13 februari:
Vandaag gaan wij met Liz en Theo eten bij het door hen ontdekte restaurant Tiaanafaro nabij Faro. Heerlijk gegeten, maar wel een vertaaltelefoon gebruikt voor het menu.
14 februari:
Lida en Gerard uit Oosthuizen komen met de bus naar Faro en daar pikken wij ze op. We maken een wandeling door het oude Olhão, laten hen de camping even zien, lunchen bij Günther’s, zitten nog even na bij de haven en brengen hen dan terug naar hun stekje in Olhos de Aqua.
15 februari:
Marc en Jos hebben een leuk stekkie in Olhão ontdekt. Het is een expositieruimte waar LP’s uitgestald zijn en ook nog gedraaid worden. Achter het gebouw blijkt een terras te zijn.
16 februari:
Onze Utrechtse kinderen vermaken zich in de sneeuw. Hier is de winter voorbij en zitten wij heerlijk in de zon.
17 februari:
Wij rijden even naar Altura en zien dat daar de koffietentjes aan het verlaten strand gesloten zijn.
18 februari:
Wij gaan met Marc en Jos even de Wok in Loulé testen voordat Joost en Lenie komen. Vervolgens gaan wij een aantal garages langs om alvast de volgende auto te bekijken. Ik zie het al. Dat wordt nog even doorsparen. Wij kunnen merken dat wij alweer wat ouder worden. Wij kunnen de mannen amper bijbenen of komt dat door hun net aangeschafte nieuwe sportschoenen?
19 februari:
Het leger, lichting 67-6, verzamelt zich vandaag in Albufeira. Evert en Nel zitten weer in hotel Brisa Sol. Wij hebben daar een mooi uitzicht over de Oceaan en Albufeira. We wandelen naar het oude vertrouwde restaurantje achter het park en zien dat die dicht is. Gelukkig zit er daar schuin aan de overkant een restaurant, Verde Minho, met een goed gevarieerd buffet. In het park bewonderen wij nog even de kunsten van een paar met flessen jonglerende jongens. We stoppen nog een ijsje achter de knopen en buiken dan uit op het balkon alvorens huiswaarts te keren.
22 februari:
We hebben een afspraak gemaakt met Sam en David uit Spanje om even bij te praten onder het genot van een hapje bij de Punjab in Tavira.
24 februari:
Jannie en Louis zijn vandaag op bezoek. Zij willen graag nog een keertje naar Beira Serra in Mealhas. Dat is natuurlijk te regelen Ik reserveer een mesa/tafeltje. De gegrilde zalm, espetada de franco en de bife Portugese doen het weer goed en een ijsje gaat er altijd wel weer in. (Vergis je ook niet in het puntje caramelo/vanille) Het was weer een gezellig samenzijn.
02 maart:
We gaan met Jannie en Louis nog een keer wokken in Loulé. Donderdag vertrekken zij alweer naar Holland. Het waarschijnlijk de laatste keer dat zij met de caravan naar Portugal gekomen zijn. De reis wordt hen te zwaar.
04 maart:
Wij gaan naar het huis van Fred en Sarie in de heuvels. Sarie is jarig en na de koffie gaan wij met de “Algarve groep” (Rigo en Lidia , Alex en Sonja, Fred en Sarie en wij) naar Beira Serra en smullen van de heerlijke garnalen en tamboril/zeeduivel.
07 maart:
Met onze camper buurvrouw Alison gaan wij even naar Ayamonte voor haar chemo medicijnen die zij hier niet zonder recept kan krijgen. Bij de 3e Farmacia hebben wij geluk en krijgt zij voor een maand de medicijnen mee. Op het plein in het centrum drinken wij nog een kopje koffie en bij de Mercadona halen we nog een paar boodschappen.
10 maart:
Met Marc en Jos rijden wij naar restaurant Sergio waar Joost en Lenie al een tafel gereserveerd hebben. Je kunt niet zeggen dat het eten echt slecht is, maar bij de vorige eigenaar was het beter. Voor dezelfde prijs kunnen wij ook bij Günther’s eten. Via de Intermarché belanden wij toch nog even bij onze bakker en daar nemen wij afscheid van Joost en Leny. Tot een volgend jaar!!.
11 maart:
Bij Co en M-Louise in Spanje BBQ-en wij met Sam en David er ook bij. Gezellig! Op de terugweg zien wij de zon net ondergaan.
12 maart:
Onze Voucher van Ron en Yvonne geconsumeerd bij Günther’s. Bedankt voor het bedanken.
13 maart:
Met de “Dinersclub” van de camping gaan wij lunchen bij Rocha da Gralheira in São Brás de Alportel de Alportel. Het is er erg rustig. We zijn er lange tijd de enige gasten. We hebben wel heerlijk gegeten. Als door de groep aangewezen “reis/restaurant leider” moet je het altijd maar weer afwachten. ( : -- ).
14 maart:
Wij gaan even naar Loulé om bij ZaZa schoenen te kopen. Er is markt, maar de Corona uitbraak zorgt ervoor dat het erg rustig op straat is. Op de terugweg gaan wij nog even langs in Faro bij de Rituals. Heerlijk rustig ook hier ondanks wat geluiden over hamsteren. Op de camping horen wij dat de brug over de Guadiana afgesloten is. Het moet niet gekker worden met die afgesloten grenzen.
15 maart:
Vanmorgen hebben wij afscheid genomen van Thomas en Harriet (D). Zij willen voor morgen 8 uur de Spaanse grens met Frankrijk over zijn voordat in Spanje alles op slot gaat i.v.m. de Corona uitbraak. Het is 1113 km! Wij hebben nu ook alle afspraken afgezegd.
19 maart:
Corona!
Er mogen geen nieuwe gasten bijkomen op camping Casa Rosa.! Wij mogen nog wel terugkeren naar NL en hebben de mogelijkheden en risico’s besproken met Marc en Jos. Wij vinden dat wij hier op de camping met max 10 mensen betrekkelijk veilig zijn en het weer is goed/beter dan in NL. Alle afspraken zijn afgezegd en de boodschappen doen wij gezamenlijk met Marc en Jos.
22 maart:
Wij halen een frisse neus door in de heuvels achter de camping wat rond te wandelen. Wij spotten een koninginnenpage en een mooie vliegenorchidee.
24 maart:
Ik krijg een mailtje van Louis dat hij bericht gekregen heeft van de Orbitur camping in Quarteira. De campings in Portugal moeten vanaf 22 maart om 0.00 uur dicht. Men krijgt 5 dagen de tijd om te vertrekken. Marc en ik gaan naar Jan en Kjersti. Die weten nog van niets maar gaan informeren. Even later komt Kjersti vertellen dat wij inderdaad moeten vertrekken. Een optie om in de appartementen te gaan wijst Jan af. Hij denkt dat ze daar grote problemen (een hoge boete) mee krijgen. De hotels zijn ook al gesloten. Ik vertel net aan de Engelse buren, die net een auto voor een maand gehuurd hebben, dat ze die weer kunnen inleveren omdat de camping gaat sluiten. Zij weten niet wat ze horen. Ze hebben net de hele week naar het ziekenhuis gebeld voor de verzette afspraak voor een borstfoto en nu mag ze morgen naar het ziekenhuis. Goede raad is duur. Ik informeer naar mogelijkheden in ons netwerk. Fred en Sarie hebben een gastenverblijf en zeggen gelijk dat wij daarin mogen. Heel lief. Het gaat best wel snel zo ineens. Een nieuwe ervaring/uitdaging voor ons. Alex biedt aan dat wij bij hen in de villa mogen komen als wij bij Fred weg moeten. Rigo zegt dat wij e.v.t. met de caravan bij hen op het terrein kunnen staan. Zo heb je een probleem, zo lost zich dat weer op. Wij kiezen voor Fred en Sarie en kunnen de caravan op de camping laten staan. Wij praten met Marc en Jos de situatie door. Zij gaan donderdag naar huis met brieven van de ambassade voor onderweg. ’s Avonds komen ze en drinken wij de port op.
25 maart:
We beginnen op te ruimen en weten tussen enkele buien door de voortent droog binnen te krijgen. ’s Middags komen Marc en Jos een beetje napraten.
26 maart:
Om 07.00 uur zwaaien wij Marc en Jos uit. Zij gaan op weg naar Nederland. Het is de hele dag mooi weer en zo kunnen we de caravan van binnen en buiten klaarmaken voor ons vertrek naar Fred en Sarie in de heuvels. Om 20.00 uur hebben wij via Zoom een video conferentie met een groep personen rond Lisette die 43 jaar geworden is. Het is even wennen, maar het lukt uiteindelijk.
27 maart:
Met een laatste was en het inpakken van de auto zijn wij toch nog de hele morgen bezig. Om 13.00 uur vertrekken wij naar Fred en Sarie waar wij hartelijk ontvangen worden. Fred heeft een heerlijke Wok maaltijd klaargemaakt en wij richten het gastenverblijf in.
28 maart:
Het is even wennen aan de bedden, die een beetje harder zijn dan die in de caravan, maar wij hebben er heerlijk geslapen. Het komt allemaal goed hier.
29 maart:
’s Morgens doen we een paar nieuwe spelletjes met Sarie (Ik win er 3 van de 3) en ik haal wat onkruid uit de grindtuin.
30 maart:
Met Fred ga ik naar São Brás de Alportel. Hij moet wat bankzaken regelen. Het is er bedroevend stil.
10 april:
De afgelopen tijd hebben wij bij Fred en Sarie doorgebracht met een beetje dobbelen, heerlijk eten van de door Fred klaargemaakte lunch, een emmertje onkruid wieden in de tuin en Tv-kijken naar Corona nieuws en de financiële strijd tussen de noordelijke- en zuidelijke Europese landen. Met Pasen mogen de Portugezen de gemeentegrens niet oversteken. Het is hier erg stil en bij de lange rijen voor de winkels mogen de 70-plussers vaak voorgaan. Wij hebben het vreselijk getroffen hier. Erg lieve mensen.
15 april:
Met Fred ga ik mee naar de Pingo Doce. Er staat een klein rijtje voor de winkel en ik blijf uit voorzorg in de auto. Volgens Marcel, ook een roeier, moet iedereen in de supermarkten een mondkapje dragen, maar ik zou niet weten waar die te verkrijgen zijn. Bij de supermarkt zijn er wel een paar die een mondkapje dragen. Fred heeft uit voorzorg een onderbroek mee om die e.v.t. voor te binden.
16 april:
Bij Lisette en Minke is vannacht ingebroken. Computerapparatuur, I-pads, spiegelreflexcamera, en de voordeursleutel zijn weg. Lastig voor het werk van Minke, want niet alles staat op de Cloud. Via het bovenraampje va de keuken is de dader binnengekomen. Met Gré ga ik naar de dokter om haar oren uit te laten spuiten. Dokter Schepman heeft ook mondkapjes besteld, maar die moeten uit Duitsland komen en hij weet ook niet wanneer die aankomen.
27 april:
De inbreker van Lisette en Minke is een paar dagen later tijdens een inbraak aangehouden. Hij had Minke haar tas bij zich en de museumjaarkaarten lagen bij hem in de woning. De tas had hij “gevonden”. De rest van de gestolen spullen zijn zoek. Het is dus een buitenlandse ontkenner. Wij zitten inmiddels alweer een maand in quarantaine bij Fred en Sarie. Fred en ik gaan af en toe boodschappen halen waarbij ik uit voorzorg in de auto blijf. De Portugezen houden zich behoorlijk goed aan de Lock down maatregelen en dat resulteert uit weinig besmettingen en doden. De Algarve komt er het beste uit. Nu 320 besmettingen en 11 doden. De vooruitzichten zijn nog erg onduidelijk. In Spanje zegt een politicus dat dit jaar de grenzen voor de toeristen dicht blijven. Wij zouden dan op enig moment wel naar huis kunnen maar niet meer terug. Op dit moment zijn in alle landen de campings dicht behalve in NL waar je op campings met gebruik van je eigen sanitair mag. Wij denken erover om deze zomer in Portugal te blijven. In augustus moeten wij wel uit het huisje van Fred en Sarie omdat dan hun kinderen op vakantie komen. Als er tenminste gevlogen mag worden. Misschien gaan wij dan naar Armação de Pêra.
Vandaag Koningsdag. We doen er niets aan.
05 mei:
Van Jan en Kjersti ontvingen wij zondag een mailtje dat zij de camping, ook voor ons, gesloten houden tot september.
Maandag zijn wij naar hen toegegaan en hebben wij een gesprek met Kjersti gehad. (Jan was met zijn jarige zoon aan het bellen.) Wij hebben onze (on)mogelijkheden voorgelegd en aangeboden zelf de laundry schoon te houden. Kjersti gaf aan het wel jammer voor ons te vinden, maar ze hadden dit zo besloten. De volgende dag kregen wij een mailtje van Jan. Zij hadden nog even nagepraat en alsnog besloten ons toe te laten op de camping wanneer wij hier uit ons onderkomen moeten ongeveer eind juli.
Overigens was Rigo hier maandag nog even langs gekomen en die bood aan om als wij hier weg moeten en nog niets anders hebben, dan in hun Camper te gaan die bij hun huis op het erf staat. Ook Alex en Sonja hebben in het begin van de crisis al aangeboden om bij hen in hun villa te komen wanneer het bij Fred en Sarie niet meer zou kunnen. Wij hebben dus mogelijkheden genoeg, maar hebben het hier zo goed dat wij niet meer weg willen als het niet nodig is.
Heel voorzichtig beginnen de landen iets soepeler met de noodsituatie om te gaan en vanaf 28 mei gaat Transavia alweer dagelijks op Faro vliegen. Frankrijk en Spanje willen geen buitenlandse toeristen toelaten en daarom hebben wij besloten om deze zomer definitief niet naar Nederland te gaan. Ik heb de campings in Bunnik, Bovenkarspel en Hijken geannuleerd.
14 mei:
Vandaag hebben wij het boodschappen doen verdeeld. Fred en Sarie gaan naar São Brás de Alportel en wij naar de Aldi in Olhão. Ik tank gelijk de auto af. Wij zien dat het alweer een beetje drukker is aan de boulevard, maar de horeca is nog steeds dicht.
15 mei:
Het is de laatste tijd iets frisser geworden en dus wordt de haard gestookt. Vanmorgen met Fred mee geweest om houtblokken op te halen in São Brás de Alportel. Voor de lunch rookt Fred een flinke zalmmoot in een rookoven.
16 mei:
Wij zitten nu alweer 7 weken op lockdown bij Fred en Sarie. Wat gaat de tijd snel! De laatste berichten van Spanje, Frankrijk en Spanje zijn nog niet positief. Wij hebben dus een goede keuze gemaakt door hier te blijven. Het weer is de laatste weken niet wat wij gewend zijn, maar daar komt de komende tijd verbetering in. Vanwege het hoge water in het zwembad heb ik er zo’n 6 cm uit geheveld omdat de pomp afvoer niet goed werkt. ’s Avonds bekijkt een steenuiltje ons vanaf de paal.
19 mei:
Gisteren gehoord dat de campings in Portugal weer beperkt open mogen. Wij hebben daarom vanmorgen een gesprek gehad met Jan en Kjersti. Het resultaat is dat de camping wel gesloten blijft, maar dat wij er, als uitzondering, wel op mogen. De poort blijft op slot en wij krijgen er een sleutel van. Wij zijn er heel blij mee. Lekker weer in ons eigen “paleisje”. Maandag gaan wij dus weer terug naar de camping. ’s Nadat Fred zijn “simpel hapje” heeft klaargemaakt laten wij Chicco nog even uit. We kunnen wel merken dat die ouder wordt. Hij wil eigenlijk de helling niet meer op en kijkt dan aldoor om of we nog niet terug willen. De middag brengen wij dobbelend met Sarie door.
20 mei:
Gisteren deed de airco van de auto het niet meer. Fred weet een mannetje die op het gebied van auto’s overal verstand van heeft. We laten de auto daar achter en gaan boodschappen doen en pikken een terrasje in São Brás de Alportel. Op de terugweg belde het mannetje dat de auto klaar is. Hij heeft een relais vervangen voor 50 euro. We kunnen de winterjas aantrekken. Het is 30 graden buiten.
21 mei:
Vanmorgen wat inkopen gedaan in São Brás de Alportel en het schaduwterras van Cantinho opgezocht. Met Gré ga ik naar de molen om van het schitterende uitzicht te genieten. (305m boven N.A.P.) 31 graden.
22 mei:
Fred maakt zijn beroemde “simpel hapje” van zalm in de rookoven. Wij werken dat dan weer achter de knopen en als we niet uitkijken wordt Gré nog eens een echte visliefhebber.
23 mei:
Met Fred en Sarie gaan wij naar Beira Serra in Mealhas. Het is ons eerste bezoek na de openstelling van de restaurants. Het eet toch moeilijk hoor met zo’n mondkapje voor. Is dat een handy cap? 35 graden.
25 mei:
Na een lange en vermeiende rit van 15 minuten zijn wij weer gearriveerd op de camping Casa Rosa in Moncarapacho. De caravan staat er nog en wij laden onze spulletjes over in de caravan. Nadat dit alles gedaan is gaan wij naar Olhão voor een kommetje soep bij de bakker. En doen de noodzakelijke boodschappen. De +30 graden houden onze spieren soepel.
26 mei:
We zoeken eerst een schaduwplekje op en wachten tot het een beetje afgekoeld is zodat we de uitdraailuifel kunnen verwisselen voor de voortent.
29 mei:
Wij gaan even lekker naar onze bakker om daar op het terras iets te drinken. Binnen is een mondkapje verplicht. Buiten niet.
30 mei:
Het constructiebedrijf naast de camping heeft vorig jaar het terrein met alle opstallen verkocht aan een Deen. Die Deen vond het leuk een kip en een haan te gaan houden. Hij wist kennelijk niet dat die kunnen vliegen en nu aldoor op de camping komen. Hij heeft er afstand van gedaan en ze vogelvrij verklaard. Er is van de winter al van alles aan gedaan om ze te vangen en ma kip is kennelijk op hemelvaart gegaan. Nu lopen er opeens 3 kuikentjes rond. Jan wil geen farm op de camping en heeft mijn hulp ingeroepen om hem te helpen ze te vangen. Ze zijn snel joh!
01 juni:
Vanmorgen zijn wij even naar de Camper service in Loulé gegaan om een afdichtingsring voor het toilet te halen. Ik zal jullie besparen waarom dat nodig was. Wij zijn vandaag toch lekker bezig, want Gré heeft de caravan gewassen en ik zet de achterkant en de ramen in de was en de rubbers in de tankpoeder. Het was met 22 graden en lichte bewolking een werkzaam weertje.
03 juni:
Gré heeft last van een door oor. De dokter in Moncarapacho steekt een paraffinekaars in een houder aan en steekt die in Gré haar oor. Door de opstijgende warme lucht wordt de druk op het trommelvlies verlicht. Wij hebben dit nog niet eerder gezien, maar zowaar het werkt. Stan is vandaag jarig en die is met 16 jaar te oud om een kaarsje voor op te steken. Wij gaan nog even bij Günther’s lunchen.
5 juni:
Tijd om even terug te blikken. Het was dus oorspronkelijk onze bedoeling om per 1 juni te vertrekken richting NL. Wij staan echter nog steeds op de camping, hebben alle reserveringen geannuleerd en blijven in Moncarapacho tot 1 juni 2021. Er is wel veel gebeurd intussen en gelukkig zijn onze familieleden, vrienden en kennissen gespaard door de Corona. Wij zijn benieuwd wat dit jaar in Portugal ons brengt.
09 juni:
Ik breng Gré naar de kapper in Manta Rota en daarna rijden wij even door naar Monte Gordo en drinken daar een kopje koffie. Wij zien dat de parkeerplaatsen alweer zijn voorzien van de “zomerse” slagbomen. Het wordt alweer wat drukker op het strand.
11 juni:
Wij gaan eerst even in de drukte van Olhão rondlopen om te zien wat er is veranderd. Het appartementencomplex naast het hotel aan de boulevard schiet al aardig op. Het park aan de westzijde van de boulevard ligt geheel op de schop en is afgesloten. Gelukkig is onze bakker nog open om in onze behoefte te voorzien. Verder doe ik vandaag wat afrondende dingen m.b.t. een nieuwe telefoonprovider. Sinds eind april is mijn telefoonnr. geblokkeerd door Youfone. Zij beweren dat het nr. vrij is, maar ik kan nog steeds niet bellen. Alle instellingen staan goed. Zij kunnen het niet oplossen dus zeg ik mijn abonnement op en gaan wij per 13 juli met nr. behoud over naar een andere provider. Ik bestel voor Gré ook alvast wat medicijnen voor de rest van het jaar bij onze huisarts en gelijk maar een reparatieset voor de plisséhordeur van de caravan omdat de touwtjes gebroken zijn. Bij veelvuldig gebruik van de hordeur bevalt dit systeem niet echt.
13 juni:
Lydia was jarig en viert dat met de Algarvegroep bij Beira Serra in Mealhas. Het is voor het eerst dat de groep weer bijeen is. Het is weer gezellig. Iedereen is nog steeds erg voorzichtig met externe contacten en blijft dat de komende tijd ook doen. Rigo is onlangs op een rondpunt (rotonde voor de niet Belgen onder ons) van zijn fiets gereden door een afslaande kleine vrachtauto. Hij is afgevoerd naar het ziekenhuis. Hij is er achteraf gezien goed vanaf gekomen. Hij loopt nu met nog maar 1 kruk. Ook de vrachtauto kon nog rijden.
14 juni:
Vanmorgen even naar het strand bij Faro gereden. Het is er alweer druk. De campers worden nu verwezen naar de nieuwe grote camperplaats voor de brug. Wij kunnen de auto nog net ergens kwijt en wandelen naar het eindpunt, strijken neer op een paar terrasjes en bekijken de aanleg van de nieuwe camping op het eiland. Heerlijke dag.
15 juni:
Wij komen alweer enkele jaren hier in Olhão maar hebben toch nog een nieuw koffieadresje gevonden. Aan Faro strand € 1,70 en hier € 0,80 voor een heerlijke kop koffie.
16 jun:
In Tavira doen wij een paar boodschappen en zoeken dan in Cabanas een terrasje voor de koffie en maken een wandeling langs de waterkant. Bij Santa Rita vinden wij een heerlijk schaduwplekje bij het Parque de Lazer.
20 juni:
Vanavond zijn wij te gast bij Jan en Kjersti en praten bij onder het genot van een door Kjersti gemaakt diner.
22 juni:
Nabij de haven van Olhão is een bronzen standbeeld verrezen van een sardines verwerkende vrouw (operaria conserver) Zo te zien komt er niet veel werk uit haar handen, maar wat wil je bij 35 graden. Wij hebben een luchtverplaatser gekocht voor in de caravan.
24 juni:
Vanmiddag ontvluchten wij even de warmte op de camping en waaien uit aan de haven van Fuzeta. Het strand is druk bezet en daarom pikken wij maar een terrasje op de kop van de haven. En de bootjes? Die maken ze met touwtjes vast.
25 juni:
We moeten even naar de Rituals in Loulé shoppingcentrum voor wat onderhoudsmiddelen en lunchen bij Ikea. In Olhão zien wij dat het alweer drukker wordt.
26 juni:
Vanmiddag zijn wij te gast bij Liz en Theo. Wij hebben Indisch eten besteld bij Marijke Klaassen en onder het genot van een lekker zonnetje en heerlijk eten praten wij de afgelopen maanden door.
30 juni:
Vandaag ga ik met de hele campingbezetting, Gré dus, op stap. Eerst maar eens kijken in Boliqueme of daar de koffie op het pleintje bij de kerk te pruimen is. Het valt mee. Op het tegelplateau tegen de muur is te zien hoe de vruchten van de Sint-jansbroodboom/alfarroba geoogst worden. Deze worden gebruikt in de farmaceutische industrie en ook in de bakkerijen voor de chocoladesmaak. Wij rijden door naar Guia en hebben trek in een pastel de nata voor bij de koffie en maken een kleine rondwandeling door her gehuchtje. Het kerkje heeft een mooie open luchtplaats en bij de rotonde staat een prachtig gerestaureerde paardenkar. We zijn inmiddels vlak bij Armação de Pêra en onze maag roept om een korte stop. Die vinden wij op het ons bekende plekje in de bocht aan de boulevard. De salade van Gré is wel goed, maar was vorige keer gevarieerder. We pakken daar nog een korte wandeling langs de boulevard mee en keren dan huiswaarts.
02 juli:
De grens met Spanje is sinds gisteren weer open! Wij gaan eerst even kijken in Vila Real de Santo António waar het ook nog lekker rustig is op straat en steken dan de Rio de Guadiana over om in Ayamonte een paar boodschappen te halen in de Mercadona en voor € 1,13 p. ltr. benzine te tanken. Het dan alweer laat geworden en we gaan eten bij onze bakker in Olhão.
04 juli:
Het zal weer heel warm worden vandaag en daarom gaan wij de heuvels in en vinden een lekker schaduwplekje onder een welriekende eucalyptusboom in Umbria nabij Monte Velho en stallen daar onze ligstoelen uit. Koffie, koekje en een boek maken van ons heel tevreden mensen. ’s Avond gaan we lekker racletten onder de luifel.
05 juli:
We vluchten even van onze boomloze camping af. Het is bijna windstil en 32 graden. Het is tijd voor ons heerlijke plekje bij het Parque de Lazer bij Santa Rita. Wij duiken daar onder de bomen en hebben wat last van veel vliegen die irritant doen.
06 juli:
Het is 39,8 ֯ in de caravan. ’s Morgens kunnen wij een beetje wegkruipen onder een conifeer die een beetje schaduw geeft. Gelukkig koelt het ’s avonds af.
07 juli:
Met Fred en Sarie (onze pleegouders) gaan wij wokken in Loulé. Bij de toegangsdeur controleren ze onze temperatuur met een soort pistool thermometer. Pas nadat wij “neergeschoten” zijn mogen wij naar binnen. Bij het buffet worden wij bediend i.p.v. zelf nemen. Zij hebben alles goed coronaproof geregeld.
09 juli:
Vanmiddag laten wij hem even flink uit de broek hangen in Vila Monte bij Moncarapacho. Het is een prachtig landgoed en je zit er erg mooi, maar € 3,50 voor een kopje koffie laat ons vrezen voor de rest zoals € 32, -- voor een tongetje. We halen nog wat boodschappen in Olhão en een soepje bij de bakker. Het is er alweer veel drukker nu de vakanties zijn begonnen en er weer gevlogen wordt op Faro. Terug op de camping genieten wij nog wat na. Het is inmiddels afgekoeld tot 27 graden.
10 juli:
Vandaag zijn wij bij Alex en Sonja in Albufeira geweest om met de Algarvegroep te BBQ-en. Het is een fijn gevoel om weer eens bij elkaar te zijn. Iedereen is nog gezond.
11 juli:
Wij maken een ritje langs de N2 richting Almodõvar en zoeken daar een lekker plekje om de 31 graden te omzeilen.
12 juli:
Vanmorgen halen wij enkele noodzakelijke boodschappen en genieten onder de airco bij de bakker van een soepje. Het gedicht van de tuinman en de dood nog even opgezocht. Ik denk een betere kans te hebben met ons doolhof pad in Portugal, dan een rit naar Ispahaan.
14 juli:
Gisteren is de kroon van mijn hoofd gestoten en dus moet ik vandaag naar de tandarts. Zij gaat een mooie nieuwe kroon maken. Vrijdag moet ik daarvoor terugkomen. Nu heeft ze een noodvoorziening gemaakt. Vanmiddag gaan wij met Jan en Kjersti naar de Wok in Loulé. Zij waren daar nog nooit geweest en vinden het een openbaring. Zij gaan daarna naar het shopping centrum en wij gaan Loulé in. Gre schuift voor de sapataria ZAZA aan naast een bronzen vrijer en troost vervolgens een bronzen oude dame. Ik poseer op de camping nog even voor de paardenkar en kan op de foto goed zien waar vroeger mij spierballen zaten. Ik laat die kar dus maar staan.
15 juli:
We gaan naar Spanje voor tapas in Villablanca. Sinds ons vertrek bij Fred en Sarie is het hier warm geworden, zo tussen de 27 en de 35 graden. Ik geef zelfs de slaphangende kunstbloemen maar wat water. ; -- )
17 juli:
Vanmorgen ben ik naar de tandarts gegaan om haar aan de kroon te laten werken. Terwijl ik er lekker bij lig snijdt zij zich bij het bewerken in de vinger en kan de klus niet afmaken. Weer voorzien van een noodvulling mag ik maandag terugkomen. Voor troost gaan we naar Girassol in Quarteira voor een lekkere Tropical salade.
18 juli:
Op zoek naar een beetje schaduw belanden wij bij Quinta dos Poetas waar een zwangere gekko een muurtje beklimt en wij een heerlijk plekje weten te waarderen.
19 juli:
Onze Belgische vrienden Rigo en Lidia weten een goed restaurant met een Belgische kok. Het heet Rest. bistro Rainha en ligt in Santo Estevão tussen Mesines en Silves. (EN 124). Het eten is werkelijk voortreffelijk en er hangt dan ook een verdiend stevig prijskaartje aan. Het is weer eens gezellig om elkaar ondanks alle beperkingen te kunnen ontmoeten. Om een beetje van het brandgevaar op de hoogte te blijken volgen wij de site https://fogos.pt Je schrikt ervan hoeveel branden er in Portugal zijn. De kok praat na afloop nog even met ons. Hij heeft het er hier zwaar. De eigenaar van het pand schroeft de huur te veel op.
20 juli:
Terwijl de temperatuur hier oploopt tot 43,6 C in de door ons gekoesterde schaduw, merken wij een kameleon op die zich bijna onzichtbaar verschuilt in de struiken. Wij houden ons verder koest deze dagen.
22 juli:
Het is, nu het hier ook vakantietijd is, wat drukker aan de boulevard. Het park, bij de muziektent waar de zigeunerkraampjes staan, ligt nu helemaal op de schop en de kraampjes staan nu in het park tegenover onze bakker. Het ziet er zo wel gezelliger uit dan op hun oude plek. Het parkeren in de openlucht bij de boulevard en bij de haven valt niet mee. De vrije parkeerplaatsen zijn bezet door de mensen die nu op de eilanden Culatra en Armona verblijven. Er lopen inmiddels wel enkele “proppers” die je een vrij plekje aanwijzen. De parkeergarage is gelukkig dicht bij het centrum en ….veel koeler. O ja, we gaan wel even aanzitten op het terras bij de bakker.
23 juli:
Vanmorgen worden wij gewekt door de bosuil op de paal achter de caravan. Het is nog te donker om hem goed op de foto te krijgen en voor de zon opkomt vliegt hij alweer weg. In Santa Catharina da Fonte do Bispo drinken wij onze koffie en in Estoi strijken wij neer op het terras voor de kerk. We nemen er een koude cola. Het is 35 graden en dus te warm om ons uit te sloven. ’s Avonds om 22.00 uur is het nog 30 graden. Het is heerlijk buien en het zal wel een latertje worden voor de caravan afgekoeld is.
25 juli:
Wij rijden even naar Fuseta om daar aan de haven lekker af te koelen. Het is er erg druk en wij zien 2 zeilers pogingen doen om de haven uit te zeilen. Overstag gaan lukt niet erg en ze belanden dan ook aan lagerwal op de keien. Uiteindelijk verlaten ze de beschutting van de haven en slaan daar al snel om. Alle begin is moeilijk.
27 juli:
In het shopping centrum van Loulé hijs ik mij in– en uit niet passende zwembroekjes, want het is heerlijk en broodnodig om dagelijks af te koelen in het zwembad op de camping. Bij de KFC zoeken wij wat te snaaien uit en gaan dan in het centrum van Loulé verder op jacht naar een passende zwembroek. En slagen zowaar. Gré vervangt een paar op de vuilcontainer gezette, en daar snel verdwenen, schoenen voor een paar nieuwe bij de sapataria ZAZA en zo zijn wij beiden tevreden.
28 juli:
Gré gaat in Manta Rota naar de kapper voor een knipbeurt en ik zoek wat verkoeling aan het strand. Daarna gaan wij naar Mars Bar voor een pita shoarma en een kip burrito. In Ayamonte tanken wij voor € 1,139 pltr. en doen wat boodschappen.
30 juli:
Vanmorgen gaan wij eerst naar Fuseta voor de koffie en daarna weet ik de plissé hordeur eindelijk los te krijgen. Er zat een voor het oog verborgen schroefje. Het zal nog een hele klus worden om de 3 touwtjes te vervangen want het frame is niet geschroefd, maar gepopt. Maar……ik heb alle tijd.
31 juli:
Vandaag heb ik een flink deel van de dag besteed aan de hordeur. De popnagels verwijderd en vervangen door boutjes en natuurlijk de touwtjes vervangen. De zaak weer in elkaar gezet, maar omdat er een touwtje uit het knijpbuisje losschoot, alles weer uit elkaar gehaald en uiteindelijk weer in elkaar geflanst en het frame in de deuropening teruggeplaatst. Het was een pittig klusje zo in de zon.
01 augustus:
Het is weer warm vandaag en we hebben een airco in de auto dus op naar Santo Estevão met zijn schitterende kerkje en de mooie barras aan de gevels en een nog werkende dorpspomp. We ver volgen naar Monte Verde en zien dan dat het restaurantje van Ana nog steeds gesloten is. Onderweg wast Gré haar handen in onschuld bij een wasbord op een dorps(hand)wasserij. Vervolgens rijden wij naar S.C. da Fonte do Bispo voor een reuzen tosti mista bij de koffie. Bij een fabriek naast de rotonde staat nog een mooie olijvenpers te wachten op de foto. Op de camping is een Franse familie met 24 personen neergestreken in de appartementen, waardoor het zwembad nu voor ons verboden gebied is. Dat is wel jammer.
06 augustus:
Vandaag maken wij een mooie rit via Quarença, waar het leuke witte kerkje aan het pleintje in de steigers staat om opnieuw gestuct te worden, naar het hooggelegen Alte. Onderweg rijden wij door Benafim en zien daar een leuk terras voor het restaurante Hamburgo. Vanwege het mooie terras stoppen wij en komen erachter dat je daar in strijd met de naam van het restaurant ook nog andere dingen kunt bestellen. We gaan voor de soep, een omelet en een toetje toe. De vraag rijst of we nu nog naar Alte zullen rijden. Een andere keer maar! We zoeken een mooi binnendoor weggetje terug naar onze camping.
07 augustus:
In het begin van de morgen is het bewolkt en ik maak de voorkant van de caravan maar eens schoon en zet die in de was. Uitgeput, want de zon is weer doorgebroken en de spieren werken niet echt mee, gaan wij voor de lunch naar Günther’s en laten dan op de camping de rust over ons heenkomen.
10 augustus:
We gaan ff een bakkie doen op een schaduwrijk plekje bij het Kubus restaurant in Olhão. 30 graden vandaag.
11 augustus:
Vanmorgen gaan wij naar de Aki in Faro. Wij gaan op zoek naar een schaduwdoek en wij slagen. Om dat te vieren duiken wij een pastelaria in het centrum in en wandelen wij wat door het oude centrum. Wij houden het snel voor gezien want de toeristen houden geen rekening met de coronaregels van Portugal en wij voelen ons er niet echt gelukkig mee. Snel terug naar de camping dus en het doek opzetten. Een pizza Margaretha gaat er altijd in.
12 augustus:
Vanmorgen hebben Gré en ik eerst met een stok wat bonen uit de Alfarroba (sint Jans-brood) boom geslagen en een vat vol bonen geraapt. Deze bonen worden in de farmaceutische industrie gebruikt en voor de chocoladeachtige smaak in het gebak in bakkerijen. Later drinken wij in Olhão koffie. Het is er vreselijk druk omdat er een frisse wind staat en het dus klaarblijkelijk geen strandweer is op de eilanden. Wij gaan weer snel terug.
13 augustus:
In Estoi is een winkeltje in streekproducten Canastra genaamd. Wij gaan daarheen en krijgen uitleg over de diverse producten. Van de bonen van de Alfarroba kunnen de meest uiteenlopende producten gemaakt worden. Bijzonder is dat de poeder in containers naar Japan gaat en daar onder een andere naam, Inec, naar vooral België en NL uitgevoerd wordt. Voor een tosti gaan wij maar even naar S.C. da Fonte Do Bispo.
18 augustus:
Het is sinds 25 mei aldoor boven de 30 graden en wij hebben geen druppeltje regen gehad. Ik merk dat dit mijn uithoudingsvermogen niet ten goede komt en dat hierdoor en mede door de lange dagen af en toe de oogleden naar beneden zakken. Ik zie dat ik mijn stoute schoenen aan heb en daarom gaan we maar naar Spanje. Onderweg nemen wij in Manta Rota bij Mars bar een menu van de dag. In Ayamonte kopen wij de kofferbak vol en laten wij de tank bijvullen. De temperatuur is daar niet frisser dan bij ons en dus keren wij terug over de brug over de Rio Guadiana waaraan al een paar jaar gewerkt wordt.
21 augustus:
Vanmorgen maken wij kennis met de familie van Fred en Sarie Mulder en drinken samen koffie in Moncarapacho. Daarna maken Gre en ik het uitgestelde ritje naar Alte en lunchen weer bij de Hamburgo in Benafim. Het is een adresje dat wel ver weg is, maar zeker om te onthouden. Het is doodstil in Alte, maar het gedeelte met de watervalletjes blijft leuk.
25 augustus:
Vanmorgen even onder het genot van een kopje koffie de menukaart van Quinta dos Poëtas bekeken. Die ziet er goed genoeg uit om onze verjaardag daar te gaan vieren. Het is met 32 graden nog steeds warm en het maakt niet uit op wat voor stoelen je gaat zitten, een natte kont krijg je overal. Ze hebben hier echter wel leuke schaduwrijke zitplekjes.
26 augustus:
De Algarve vriendengroep (8 man) komt even bijeen om bij te praten en te lunchen bij Beira Serra in Mealhas. De espetada de tamboril/zeeduivel smaakt weer voortreffelijk.
28 augustus:
Ervan uit gaande dat genot een hoog goed is dat nagestreefd kan worden, gaan wij met Liz en Theo naar restaurant Zeka da Bica in Tavira. Wanneer de, er overigens goed uitziende, lunch geserveerd is en ik op mijn medium beef begin te kauwen, blijf ik kauwen. Ik kijk eens naar het bord van Theo en zie daar een heerlijk sappig stuk beef liggen. Ik kijk voor de zekerheid maar even onder mijn schoenen en zie dat mijn schoenzolen er nog onder zitten. Ik laat de kok erbij komen en het resultaat is een herkansing voor de kok en een heerlijk stukje vlees voor mij. Het kan dus wel.
30 augustus:
Wij zitten lekker voor de zon te schuilen tussen de bosjes en zien dan een kameleon voor onze voeten langslopen. Ik pak een stok en laat hem daarop lopen voor de foto. Stoklopen gaat al aardig, nu nog touwtjespringen. Wat een leuk beestje!
01 september:
Terwijl Nana Mouskouri zich iets remembert over september, starten wij deze maand in het besef alweer ruim een jaar onderweg te zijn. Al rememberend kunnen wij zeggen dat het voor ons een bewogen jaar was met enkele downs en veel ups. We gaan gewoon verder.
03 september:
Vanmiddag zijn wij even langs geweest bij a Carpintaria in Luz de Tavira om een afspraak te maken.
05 september:
Met Liz en Theo vieren wij Gré haar 74e verjaardag bij Artefact in Tavira. Dit restaurant staat in de culinaire top van de Algarve en wordt gerund door twee mannen die er duidelijk lol in hebben hun gasten te verwennen. Het resultaat is heerlijk eten in een gezellige ontspannen sfeer.
06 september:
De Litão (vis) hangt hier 30 dagen te drogen, de marktkraampjes wachten op klanten, de oude garageboxen op auto’s, de vissers op vis, de parkeergarage op mij en de stoelen op onze zonvluchtplek op ons. Het is nog steeds leuk in Olhão en Moncarapacho en …heet.
07 september:
Vanmorgen was ik al om 09.30 uur bij de dentiste. Zij plaatste de langverwachte, 14 juli, kroon in mijn hoofd en kleedde een blote tandhals aan met keramiek. Het ziet er weer keurig uit, maar dan moet ik wel gaan lachen.
10 september:
Dinsdag met Gré naar de kapper in Manta Rota geweest. Zij kan weer voor de kraam om. Wij hebben lekker gegeten bij Mar’s bar waar het nog steeds rustig is en rijden dan door naar Ayamonte waar 50,9 liter in mijn 50 litertank getankt kan. Het lampje brandde al bij het vertrek op de camping, dus goed gegokt. In Ayamonte blijkt de Mercadona gesloten te zijn. Wij kunnen hier geen enkele reden voor bedenken, maar kennen dan ook niet alle Spaanse feestdagen. Wij gaan dus onverrichterzake terug, halen de rekening bij de tandarts op en doen een tosti bij de baker in Moncarapacho. Op de camping bestrijd ik een optocht grote mieren die onderweg zijn om zich tegoed te doen aan de isolatie van de caravan. Nu lig ik lekker onderuitgezakt in mijn hoekje om via Spotify te genieten van Niels Diamond en probeer met een stukje chocolade in mijn mond via de dopamine mijn geluksgevoel te optimaliseren.
11 september:
Vanmorgen gaan wij naar Fuseta en kijken aan de haven naar de aan touwtjes liggende bootjes terwijl er een bronzen visser over onze schouder meekijkt en een meeuw op ons neerziet. Lekker weertje.
14 september:
Toen ik vanmorgen vroeg (Pt. tijd!) een blik naar buiten wierp, zag ik dat het zwaar bewolkt was. Ik maakt Gré attent op dit hier nauwelijks voorkomende natuurverschijnsel en liet mij tevreden weer achterover in mijn kussen zakken, mijmerend over die heerlijk koele verfrissende regendruppels die van mijn voorhoofd via de neus op het puntje van mijn dorstige tong zouden vallen. Het mag echter niet zo zijn. De zon prikt meedogenloos mijn ballonnetje en het wolkendek door en zo zitten wij weer met 29 graden voor- en 39 graden onder de luifel. Op naar Olhão voor koffie, broodjes en wat lekkers terwijl de wasmachine onze was wast. Terug op de camping worden wij op de koffie uitgenodigd door onze nieuwe buren Maarten en Celine. Zij hebben een stukje grond nabij Moncarapacho gekocht en willen daar een huis op laten bouwen. We komen deze dag wel weer door.
15 september:
Vandaag hebben wij onze verjaardagen gevierd met ons achten, Rigo en Lidia, Alex en Sonja, Fred en Sarie van de Algarveclub bij Quinta dos Poëtas. Het was weer gezellig en het eten heerlijk.
16 september:
We maken een kleine wandeling door Olhão en zien dat niet iedereen een mondkapje op heeft. Er loopt zelf iemand rond zonder hoofd. (Vrijgezellenfeest)
17 september:
Gisteren was het af en toe een beetje bewolkt, vanmorgen onze eerste regenbui sinds eind mei. Verfrissend!
18 september:
Vanmorgen blijven wij binnen. Er is te veel herrie buiten, want het onweert stevig. Later gaan we naar Faro Strand. Wij kijken aan het strand naar de opkomende vloed. Er staan nog een paar strandparasols en die zien wij zo omver spoelen door het kennelijk niet verwachte hoogwater.
19 september:
We pakken een terrasje aan de haven in Fuseta en hebben zicht op een man die zijn vissersboot rood, wit en blauw schildert. Daarna bekijken wij nog even een internationale surfwedstrijd in de lagune en verwerven ons inzicht in hoe je een heerlijk gebakje wegwerkt in de padaria aan de N 125. Katie Melua zingt dat het een wunderful life is. Zij heeft gelijk.
22 september:
Het is lekker rustig bij onze bakker in Olhão. Het komt niet door de Corona, maar het loopt tegen het einde van de maand en dan is her geld op.
23 september:
Door Rigo en Lidia zijn wij uitgenodigd voor een lunch in de L’Auberge in Loulé. Het is een cadeau voor onze verjaardag. Wij zijn er mee begonnen om een lunch cadeau te doen op een verjaardag en dat slaat binnen de groep erg aan. Wij hebben hier lekker gegeten en hoorden dat de Belgische kok deze week moet sluiten van de eigenaar van het pand. Troost is dat hij ergens in Loulé opnieuw gaat beginnen. De door Rigo ook uitgenodigde Henriette (B) brengen wij thuis in Olhão.
26 september:
Wij hebben al een paar dagen een gekko in de caravan. Deze hulp bij het bestrijden van de steekmuggen is natuurlijk een zeer nuttig beestje, maar wanneer die dan ’s nachts bij Gré over het gezicht kruipt, wordt het nut ten zeerste betwijfeld. Gisteravond heb ik geprobeerd deze hulp in onze huishouding te vangen maar dat mislukte. Leraar Nederlands Lub had daar vroeger zo’n leuk zinnetje voor: ”Hijgend hert den jacht ontkomen, foei o sufferd staat gij daar”. Zo voel je je dan ook wanneer het beestje in een spleetje achter de koelkast verdwijnt en even later in de voorraadbunker onder het bed. Hij is zo snel! Ik heb het serviceluik vannacht maar opengezet zodat hij weer naar de vrije ruimte kan vertrekken. Vanmorgen alles onder het bed opgeruimd en geen gekko gezien. Ik ben benieuwd.
28 september:
Ik vier met Gré mijn 73e verjaardag bij a Carpintaria in Luz de Tavira. Wij zijn voldaan.
30 september:
Wij gaan bij Mars bar in Manta Rota wat eten. Tijdens het eten komen Liz en Theo binnen. Zij hebben net een strandwandeling gemaakt. Nog wat later komen Tonie en June met hun Engelse vrienden (golfers) binnen. Wanneer wij wat later vertrekken zien wij op het terras buiten onze oud medecamping bewoners John en Megan zitten het lijkt wel een reünie. Tonie vraagt ons om eens bij hem langs te komen. Hij had contact gehad met Mick en Janet en heeft hun caravan in Portugal verkocht en kan het geld niet naar hen overmaken. Ook niet via de zon van Mick. Het gaat niet goed met hun gezondheid. Janet is helemaal de weg kwijt en Mick gaat ook die kant op. Sneu hoor om zo te moeten eindigen. Wij gaan wat boodschappen over de grens halen en denken dan ’s avonds van wat lekkers te kunnen smikkelen. Het rust nu waarschijnlijk uit op de band bij de kassa in Spanje. Het gaat niet zo goed met ons als wij denken. ; -- (
01 oktober:
Bij Aroteia bekijken wij de oesterkwekerij en gaan dan wat rondlopen in het winkelcentrum van Tavira. Krachten doen wij dan weer op in Olhão.
02 oktober:
Vandaag vieren wij met ons achten bij Beira Serra het afscheid van de knie van Fred. Die wordt na bijna 80 jaar bedankt voor trouwe dienst. De 13e krijgt Fred een nieuwe. Hij heeft 1 maand op de wachtlijst gestaan.
06 oktober:
Op de Finca van Co en Marie L. bij Sanlúcar de Guadiana gaan we met Sam en David BBQ-en. Er valt heel wat bij te praten en na het gezellige samenzijn keren wij weer huiswaarts.
08 oktober:
Met Rigo en Lidia gaan we V\vegetarische lasagne eten bij Escandinavia in Fuseta. Heerlijk.
09 oktober:
Wij hebben zin in een heerlijk tropical salade en rijden naar Quarteira. Daar blijkt Girassol dicht te zijn tot de 16e. Arte café in Montenegro lijkt ons dan een goed alternatief, maar die zit tot de nok vol en zo eindigt onze hongertocht uiteindelijk bij onze bakker in Olhão.
12 oktober:
We gaan een rondwandeling maken door het oude centrum van Olhão waar de laatste jaren flink werk wordt gemaakt van het opknappen van de oude pandjes, hetgeen soms een mooi contrast oplevert. Ook het parkje aan de boulevard wordt flink onder handen genomen. In de haven zijn de steigers vernieuwd en liggen de bootjes van de vissers nu dwars op de steiger. Er staat een standbeeld van een zeepaard op de rotonde bij het hotel. In de steegjes zien wij enkele resultaten van huisvlijt. Van de velg van een auto kunnen de lokals een BBQ-tje maken waar Weber nog een puntje kan zuigen.
13 oktober:
Via de padaria in Almancil waar we een gebakje bij de koffie doen rijden wij naar de IKEA en het shoppingcenter in Loulé. Rituals blijft trekken ondanks de verkooptrucjes van de verkoopsters. Terug op de camping zien wij dat Helma is gearriveerd met haar zwager Maarten. Beiden weten niet hoe alles werkt. Ik geef wat aanwijzingen. Ik vraag haar wat haar bedoeling is met de caravan na het overlijden van Peter. Helma wil de caravan hier laten staan en niet mee naar huis nemen. Ze gaat er nooit mee rijden zegt ze.
14 oktober:
Gré en ik gaan even voorproeven bij Zeka da Bica in Tavira voor een lunch met onze buren. Terug op de camping maak ik gebruik van de steiger die naast de appartementen staat om wat foto’s van de omgeving te maken.
19 oktober:
Vanmorgen laat ik even een naadje van de voortent naaien in Olhão. In een paar minuten is het geregeld. Kosten € 0,00 Daarom maar € 5, -- in de fooienpot gedaan. Van de luifel weer een voortent gemaakt in afwachting van het voorspelde slechtere weer. Ook het schaduwdoek weer opgeruimd in afwachting van het voorjaar.
20 oktober:
Het is weer tijd voor een combi ritje. Kapper en pita shoarma in Manta Rota, boodschappen in Spanje en dat is het dan wel weer voor een regenachtig dag. ……….Tenminste dat dacht ik tot de stroom uitvalt. Het probleem blijkt alleen bij Maarten en ons te zijn. Na enig puzzelen blijkt het de kabel van Maarten te zijn. Ik heb gelukkig nog een haspel met 50 meter snoer erop en met een paar verloopstekkers is de zaak weer opgelost tot Jan de kabel vervangt. De volgende dag blijkt dat de beide kabels in de pijp onder de grond met elkaar versmolten te zijn. Jan vervangt beide.
23 oktober:
Vanmorgen zijn wij wakker geworden met vlaggetjes aan de voortent. Ik vraag de buren of er iemand jarig is bij hen, maar het blijkt toch voor ons te zijn. Samen met Corona maken wij er een mooie dag van. Met de Algarve groep gaan wij eten bij A Carpintaria. Van deze gouden huwelijksdag hadden wij ons heel iets anders voorgesteld. Een week met de kinderen en kleinkinderen in de Algarve. Wij zullen dat maar tegoed houden. Nu maken wij er met ons achten een gezellig feestje van.
24 oktober:
Wij zijn weer uitgerust en gaan een bakkie doen bij Quinta dos Poëtas, halen een tosti bij S.C.D.F. de Bispo en bladeren in de zon op de camping een boek door.
26 oktober:
We scheppen een luchtje en rusten uit op een terras in Fuseta.
29 oktober:
Morgen gaat er weer een lock down in. Nu tot 4 november. Dit is ter voorkoming dat families elkaar tijdens de Nationale feestdagen, in dit geval “alle heiligen”, gaan bezoeken. Vandaag nemen wij het er dus nog maar even van en gaan voor een fruithapje naar Girassol in Quarteira, die al bijna geen klanten meer heeft. Maria verwelkomt ons hartelijk en vertelt dat ze blij is met elke klant die nu aankomt. Dat snappen wij best. Terug in Olhão krijgen wij op de rotonde controle van de G.N.R. Hij wil weten hoelang wij hier zijn, of ik een fiscaalnummer heb en wil alle papieren zien. Ik zeg dat ik hier sinds 1 oktober ben en vermeld het jaar er maar niet bij. Wij staan op een camping en hebben geen fiscaalnummer. Ik geef hem mijn rijbewijs ter inzage en mag dan doorrijden.
30 oktober:
De orkaan Epsilon genereert enorme deining op de Atlantische Oceaan. Dit resulteert in enorme golven op de kust van Portugal bij Nazaré. Wij, toeristen, mogen tijdens de lockdown wel over de grens van de gemeente waar je verblijft. Zijn wij soms schijnheilig?
03 november:
Het slot van de caravandeur is stuk en van Pauw begrijpen wij dat het nog een hele klus is om dat te repareren. Indien er een nieuw slot besteld moet worden gaat dat 4 weken duren en dat betekent dus 2 x demonteren. Wij gaan vanmorgen dus eerst maar eens informeren bij de Camperservice in Loulé. Wij krijgen daar te horen dat ze er niet aan beginnen. Het is te arbeidsintensief. Zij verwijzen naar een Fendt dealer. Balen dus. Wij zoeken troost bij een gebakje en een middagje Faro strand. Sam is 8 jaar geworden en dat vieren we via Watts app op de telefoon nadat wij aan het Faro strand een plekje hebben gevonden waar wij WIFI hebben. Wij beleven zo het uitblazen van de kaarsjes mee. Leuk!
04 november:
Fred viert zijn 80e verjaardag met de Algarvegroep en trakteert op de lunch bij Beira Serra. We staan ook even stil bij de omstandigheden van dit moment. NL heeft Portugal de code oranje gegeven en vakanties in het buitenland worden afgeraden. Ons oorspronkelijke plan was in 2018 om 5 jaar in Portugal te gaan wonen op de Quinta Universo, maar o.a. door de verkoopplannen van de eigenaresse keerden wij na een half jaar alweer terug naar camping Casa Rosa, gingen een paar maanden trekken naar- en in NL en gingen weer terug naar Portugal. Tot de coronauitbraak konden wij op de camping blijven en zijn toen 2 maanden naar het gastenverblijf van Fred en Sarie Mulder bij São Brás de Alportel gegaan. Eind mei keerden wij terug op de camping en het ziet er nu naar uit dat overal de boel weer een beetje op slot gaat tot in het voorjaar. Onze vrienden Marc en Jos hebben net besloten dit jaar niet meer naar Portugal te komen. Fred en Sarie en Alex en Sonja bieden al aan om bij hen te komen als de camping weer dicht moet. Overigens willen Jan en Kjersti de camping niet meer sluiten. Wij maken ons voorlopig dus geen zorgen en proberen er een zo mooi mogelijke periode van te maken. Wel willen wij graag in de zomer naar NL gaan. Wij missen de trip heen en terug en willen de kinderen ook graag weer zien.
07 november:
Deze dag gaan we een luchtje scheppen in Spanje, drinken koffie op het terras bij de haven van Santa Luzia en likken een ijsje weg in Monte Gordo. Je moet wat, toch?
09 november:
Wij hadden van Fred en Sarie een gezamenlijke lunch bon gekregen en vieren dat bij Beira Serra, het favoriete restaurant van Fred.
11 november:
Vandaag gaan wij op visite bij Rigo en Lidia in Pereiras. We lunchen bij Girassol (scabbart fish met honing en frites) en gaan dan voor de koffie naar een strandtent. Op de terugweg zien wij dat de camping in Quarteira nu leeggehaald wordt. Na zoveel jaren onzekerheid is het doek dus toch gevallen.
13 november:
Met Maarten en Celina Schiphorst onze buren op de camping, gaan we lunchen bij Girassol. Tijdens een smakelijk verhaal leunt Maarten zover achterover dat hij door zijn stoel zakt. Het loopt goed af. Vanwege de corona rijden we met 2 auto’s. Wij nemen, met uitzondering van Fred en Sarie, niemand meer met ons mee in de auto.
16 november:
Vanmorgen maken wij een wandelingetje in de omgeving van onze camping met Maarten en Selina. Van kennissen hadden zij gehoord over een kleine camping vlak in de buurt. Han (een Hollander) geeft ons een rondleiding over zijn camping met 5 plaatsen. Het ziet er goed uit. Het terrein en de douches ogen netjes en de prijs is € 12, -- per dag. De wasmachinebeurt kost € 5, --. Het is iets om in het achterhoofd te houden. Nadeel vind ik wel de toegang. Voor het in- en uitrijden met de auto moet je langs “alle” campers/caravans.
18 november:
Fred, onze “pleegvader” uit Sao Bras hadden wij een lunch cadeaubon gegeven voor zijn verjaardag. Vandaag verzilveren wij die met hen “op de berg” zoals zij zeggen. Hiermee bedoelen we restaurant Rocha da Gralheira in Sao Bras de Alportel. Het is het op een heuvel gebouwde hotel waar je met de lift naar boven moet. We hebben er heerlijk en gezellig gegeten. In deze bijzondere tijd is het belangrijk er goed doorheen te komen met de mensen om je heen.
20 november:
Wij zouden om 09.00 uur een regenbuitje krijgen, maar die ging niet door. Wij rijden naar Spanje voor wat boodschappen en komen onderweg in de nieuwe Aldi Aqui van Mars bar tegen. Hij vertelt ons dat ze tot 4 december gesloten zijn. Onze lunch daar gaat dus ook niet door. Wij rijden door naar Monte Gordo voor de beroemde ijscoupe aldaar, maar die zaak is ook gesloten. Ook dat gaat dus niet door. De koffie in ons favoriete zaakje gaat ook niet door, want daar staan de stoelen op de tafels. We gaan dan de wandelpromenade op en daar lukt het ons om een kopje koffie te krijgen in de verder lege zaak. Het is een dooie boel hier. We moeten maar eens kijken hoe de vlag er in Spanje bij staat. Op naar bar Nuovo in Villablanca waar Ana in de keuken staat. We gaan voor enkele tapas gerechtjes en die maken onze dag weer helemaal goed. We praten nog even gezellig bij met Ana en de eigenaar en gaan dan onze boodschappen halen in Ayamonte. Terug op de camping zien wij ’s avonds eindelijk de gekko weer opduiken die al een paar maanden in onze caravan rondsluipt. Hij liet zich niet meer zien maar wij vonden wel af en toe zijn uitwerpselen. Nu verdwijnt hij in een kier boven de koelkast. Ik maak alle kieren daar dicht en zal morgen het buitenrooster openzetten.
22 november:
We maken een rit via Tavira, Cachopo en Alcoutim om er even tussenuit te zijn. Er geldt een lock down vanaf 13.00 uur in Tavira dus daar moeten wij voor die tijd voorbij zijn. Dat lukt ons. Onderweg belt Fred ons ergens over en vertelt dat er in heel Portugal een Lock down is vanaf 13.00 uur. Het is wel rustig op de weg en wij komen ongestoord thuis op de camping.
23 november:
Vandaag is een van de laatste echt zonnige dagen volgens Meteo Blue en we gaan daarom naar Armenção de Pêra om bij de Praya Grande vogels te kijken. Wij spotten er buiten de vele eenden ook nog een Kwak. In A de P gebruiken wij de lunch op het terras in de hoek aan de boulevard.
26 november:
Sonja is vandaag 73 geworden, goed bouwjaar, en Alex heeft, net als Fred 6 weken eerder, een nieuwe knie. Wij pikken Fred en Sarie op en gaan naar de villa van Alex en Sonja tegen de heuvels bij Albufeira. Rigo en Lidia arriveren ook even later en zo is de Algarvegroep weer bijeen. Wij genieten van elkaar, overheerlijke taarten en een heerlijke brunch. Het is een mooi gezicht Fred en Alex beide met een been op een kruk bij elkaar te zien pratend over hun positieve operatie ervaringen. Terug op de camping schuilen wij voor hevige regenbuien.
27 november:
Na regen komt zonneschijn. De regen heeft op de camping wel sporen achter gelaten. In de helling op de camping zitten nu grote, diepe geulen. Kjersti volgt Jan morgen naar Noorwegen. Zij komen half januari weer terug. Ik krijg de sleutels van hun huis voor eventuele noodgevallen. Hun vriendin Celene zal de laundry schoonhouden.
02 december:
Vandaag zouden Liz en Theo bij ons komen, maar hun auto heeft onverwachts startproblemen. Ik haal ze daarom van huis op, want wij hebben een tafel gereserveerd bij Beira Serra om onze bruiloft nog even na te vieren met hen. We hebben het erg gezellig en het eten smaakt als vanouds.
03 december:
Ik breng Gré naar de kapper, we doen een (ge)bakkie in Monte Gordo en lopen wat uit over het plankier. Boodschappen en benzine halen we in Ayamonte en gaan dan terug via de camping naar onze bakker in Olhão voor een omelet. Door de hevige onweersbui van laatst is de WIFI uitgevallen en Jan heeft uitgelegd hoe ik de drie routers moet resetten. Het heeft niet het gewenste resultaat.
05 december:
We hebben een afspraak met de Belgen Werner en Jacqueline. Zij heeft ook Polymyalgia reumatica/ spierreuma en wil graag met mij ervaringen uitwisselen. Zij hebben naast hun luxe appartement in Fuseta nu ook een groot in aanbouw zijnde appartement aan de boulevard in Olhão gekocht. Zij vragen ons mee dat te bezichtigen. Vanaf het dak met de 2 zwembaden, waarvan er 1 verwarmd wordt, heb je een geweldig uitzicht over de stad en de lagune. Wij vinden 4 ruime slaapkamers met eigen toilet en douche en ook nog een toilet met douche voor gasten wel een beetje veel van het goede, maar het ziet er allemaal prachtig uit. Na afloop testen wij het eten bij de Chinees en keuren het goed. ’s Avonds vieren wij de Sinterklaasavond met ut NL opgestuurde lekkernijen.
09 december:
Tijdens de heftige onweersbui van laatst heeft het bovengrondse telefoonnet flink op haar donder gehad. Gevolg is dat de MEO-medewerkers flink aan de bak moeten om alles weer te repareren. Ik heb al een aantal malen de 3 routers op de camping gereset, maar dat heeft geen resultaat opgeleverd. Ik heb via Jan in Noorwegen eergisteren de MEO laten komen. Deze MEO-medewerker spreekt so Português, is ook nog gestrest en zo ontstaat er een ietwat komische communicatie tussen hem en mij die Não/um pouco falo Português! Het resulteerde er uiteindelijk in dat hij een router verving en ik alles maar opschreef wat hij aan codes en wachtwoorden opnoemde. Vanwege de invallende duisternis, hoe treffend, stopte hij ermee en zei dat hij de volgende dag terug zou komen. Gisteren was een Nationale feestdag dus geen MEO-man gezien. Ik rommel dan maar wat in de kast van de router boven aan de camping en koppel wat losgetrokken kabels aan de router. Zowaar hebben we weer WIFI op de camping! Vanmiddag kwam de MEO-man weer en is nu veel kalmer. De communicatie gaat dan ook direct veel beter. Hij vervangt nog een router in het huis en is dan klaar. Al met al ben ik er drie dagen zo af en toe mee bezig geweest. Jan is daar blij mee. De kerstboom in de caravan staat weer op zijn plekje op het aanrecht en ik doe bij gebrek aan een piek een euro in de top.
11 december:
We maken een ritje naar Falesia om daar even aan de kust te genieten van de kleurrijke rotsen. Het is er erg rustig dus hoeven wij even geen mondkapje te dragen. Daarna gaan we naar Olhos de Aqua waar we wat rondkijken en gaan lunchen in Quarteira. Naar Olhos moeten we nog maar een keer teruggaan als we meer tijd hebben.
14 december:
In de binnenstad van Faro willen we genieten van de mooie kerstversieringen. Dat valt dus best tegen. Sober en weinig kleur. Om toch nog iets leuks van de dag te maken gaan we lunchen bij Günther’s. Wij zijn daar al een paar maanden niet geweest en Günther dacht al dat wij weg waren! We hebben heerlijk gegeten.
17 december:
Gré is niet erg lekker en daarom zeg ik de lunchafspraak met de buren maar af. Het wordt een klusjesdag. Maarten boort een gaatje aan de onderkant van zijn voorruit zodat het water, dat tot halverwege staat, weg kan lopen. Er zit een flinke scheur in die voorruit en hij plakt die af. Ik gebruik zijn boor gelijk maar even om een gaatje te boren aan het einde van een heel klein scheurtje naast de bovenhoek van de caravandeur. Terry en Lyn gaan bezig de ontstane regengoten op het pad weer op te vullen.
20 december:
Was het gisteren een K…..letsnatte dag, vandaag spat de zon er weer vanaf. We pakken koffie in het centrum en een bankje aan de haven. In afwachting van een paar dagen met kouder weer genieten wij nu van de 17 graden. .
23 december:
Het is weer eens tijd voor een ritje en zo schuiven wij in Santa Luzia aan voor de koffie en kijken bij de haven van Tavira naar een vertrekkende politieboot. Lunchen doen wij bij Mars bar in Manta Rota en boodschappen in Ayamonte bij de Mercadona. We zijn lekker bezig en houden de Corona op afstand.
25 december:
Lidia van onze Algarvegroep heeft gereserveerd bij Faro hotel voor de groep en vier “gasten” die wij ook wel kennen Iele en Ecke (D) en Eric en Diana (B). We hebben 2 tafels van 6 waar wij ruim zitten. Bij het buffet wordt het verkeer geregeld zodat we op afstand onze keuze kunnen maken. Het buffet is keurig verzorgd, maar is wel minder dan vorig jaar.
27 december:
Luisterend naar de warme welluidende stem van Harrie Belafonte, mijmer ik zacht weg. Het is er immers de tijd van het jaar voor! Het in Portugal ouder worden valt best wel mee. Ik zie dan de in de dorpjes op de markt lopende en op de terrasjes zittende oude mannetjes, vaak kromgebogen en met diep gegroefde gezichten en vraag mij af hoe oud die zullen zijn. Vaak zijn zij even oud als ik en ik voel mij dan, ondanks de sluimerende spierreuma, piepjong. Met deze gedachte in het hoofd daag ik het nieuwe jaar uit !!
30 december:
Gisteren met Fred en Sarie snert gebracht naar Alex en Sonja. We praten gezellig het afgelopen jaar door. Fred en Alex zijn beiden zeer tevreden met hun nieuwe knie en wij allen vinden het belangrijk om elkaar in deze coronatijden te steunen door heel voorzichtig te zijn zodat we nog af en toe bij elkaar kunnen komen. Sonja trakteert op een gezamenlijke lunch vanwege positieve medische uitslagen. Vandaag begaf de poot van Gré haar o.a. leesbril het en dat is best lastig want zonder bril….Ik neem contact op met Edwin in Enkhuizen voor een nieuw pootje. Hij zal kijken wat hij kan doen. Het wordt dus een nieuw montuur en die zal hij opsturen. Ook de klepregelaar van de kachel in ons huis begaf het van de week en Valk vervangt hem. Ongelukjes komen zelden alleen. Ik ben benieuwd wat er nog meer komt, maar dit jaar zal het het wel niet meer worden. ; - )
31 januari:
We zitten de avond uit met spelletjes en op de NL tijd wensen wij de kinderen een goed 2021 toe. De Portugese jaarwisseling wachten wij niet af.
2021:
01 januari:
De buren Maarten en Celina blijken de enigen geweest te zijn die om 24.00 uur nog op waren en met 4 champagne glazen en een fles champagne buiten kwamen. De rest lag al in bed.
02 januari:
We starten het nieuwe jaar met een luchtje scheppen in Fuseta. Op het strandterras genieten wij van het uitzicht en een kopje koffie.
03 januari:
Fred en Sarie nodigen ons uit voor een speciale “Freds bruine bonensoep”. Tot 5 januari zitten wij echter in een speciale Lock Down. Vanaf 13.00 uur mag je de gemeentegrens niet meer over. Vanaf Fred in de gemeente São Brás is het echter wel ongeveer 2 km over een binnenweg naar onze gemeentegrens. We gokken en winnen. Het is wel lekker rustig op de weg.
06 januari:
De laatste dagen is het hier wat kouder geworden en de lange broek is dus maar eens aangetrokken. Thomas gaat aan de gang met de zonwering boven de caravan te vervangen in afwachting van mooier weer. Joery Valk adviseert ons om de 18 jaar oude kachel te laten vervangen. Roel zal met hem een nieuwe kachel uitzoeken.
08 januari:
Het waait hard en het is zo’n koude dag dat we een plaid over de benen moeten doen om warm te blijven. De autoruiten zijn zelfs bevroren. De elektrische kachel kan ik niet op 2000 W schakelen omdat wij slechts 6 AMP. Hebben op de camping. Verder hebben wij de temperatuur altijd onder controle.
10 januari:
Portugal heeft code geel vanwege de komende ijskoude dagen. Het directoraat-generaal van de Gezondheid, dat anticipeert op de gevolgen voor het sterftecijfer, adviseert: defensief rijden, het gebruik van handschoenen en sjaals, naast het eten van soep en warme dranken.
Het is de laatste dagen inderdaad frisser dan wij ooit in de 13 jaar in Portugal hebben meegemaakt. Buiten de lange broek heb ik zelfs een trui met lange mouwen aan. Het is dus maar goed dat wij die nog niet weggegeven hebben. Ook dit weekend geldt er weer een Lock down. Die ervoor zorgt dat wij niet zonder dringende noodzaak over onze gemeentegrens gaan en vanaf 13.00 uur mogen wij niet meer op straat. De verwachting is dat vanaf donderdag een totale Lock down afgekondigd wordt. De niet noodzakelijke zaken moeten dan dicht. Zoals het er nu naar uitziet is een ritje naar NL niet erg handig. We houden maar hoop op de resultaten van de vaccinaties.
11 januari:
Wij hebben in november aan Sonja een diner bon gegeven voor haar verjaardag. Lex heeft intussen een nieuwe knie gekregen waardoor het gezamenlijke etentje uitgesteld is. Om nog voor de dreigende Lock Down e.e.a. te kunnen regelen bel ik Alex op met de vraag of we het voor donderdag nog kunnen houden. Vanavond is de enige mogelijkheid en hun keus valt op de Wok in Loulé. Dat is weer eens leuk, want daar zijn wij al lang niet meer geweest. Vijf voor zeven zijn wij er en parkeren voor het restaurant. 10 over zeven zien wij nog niemand en gaan wij alvast maar naar binnen. Een tijdje later komen Alex en Sonja[CdG1] binnen. Blijkt dat zij al voor ons op de parkeerplaats stonden en ons niet hebben zien arriveren. Uiteindelijk besloten zij maar eens binnen te gaan kijken. Wij hadden hen overigens ook niet zien staan in hun onopvallende zwarte Porsche Cayenne. Wij hebben heerlijk gegeten en genoten van elkaars gezelschap.
13 januari:
Omdat de lockdown eraan komt, bellen wij Fred en Sarie om te gaan lunchen bij Beira Serra in Mealhas. Zij hebben er ook wel zin in. Het is voorlopig de laatste keer dat wij bij elkaar mogen komen. Gre geniet van haar Bife on a stone en Sarie en ik nemen de bife Portuguese style. Fred houdt zich bezig met schelpen en wat vlees. Het is weer ouderwets gezellig. De zaak gaat nu een maand dicht.
14 januari:
De lockdown zou vandaag ingaan, maar is uitgesteld tot morgen. 0.00 uur. Wij maken een klein uitstapje naar de bakker aan de N 125 waar een kopje koffie met gebak op het terras er heerlijk ingaan. Daarna rijden wij naar de parkeerplaats aan de Lagune bij Marim. Er is daar een mooi plankier en een opgespoten strand. Er liggen heel veel bootjes van de schelpenvissers in de baai.
15 januari:
Het is nu de eerste dag van de lockdown in Portugal. Alle restaurants en terrassen zijn dicht. Wij hebben een lekker plekje onder de luifel waar wij uit de wind kunnen genieten van de zon. De halve voorzijde van de voortent hebben wij opgerold.
16 en 17 januari:
Deze dagen genieten wij van een heerlijk schijnend zonnetje onder de luifel en kijken naar het EK schaatsen. We bellen met kinderen en zijn dan weer van het wel en wee van het thuisfront op de hoogte. Mike heeft van zijn stagebegeleider de corona niet overgedragen gekregen. Dat is een zorg minder.
18 januari:
Bij de bakker aan de N 125 halen wij een paar paposeccos en rijden naar Marim, want er zouden daar weer wat flamingo’s gezien zijn door Thomas. Wij wandelen vanaf de parkeerplaats langs het pad naar de baai en zien daar wel een paar ooievaars en een heel grote groep lepelaars die shovelen op zoek naar de kleine kreeftjes. Het is heerlijk weer en buiten een groepje kleine schoolkinderen is er niemand die ons er kan besmetten. In Portugal wordt het volgens de nieuwsberichten, ook de Nederlandse, de noodtoestand in de ziekenhuizen afgekondigd. Er zijn geen IC-bedden meer beschikbaar. Ik kijk even op het covid-19 kaartje van Portugal en zie dat er rondom ons gebied alles roodgekleurd is. Faro en Olhão zijn nog oranje. We gaan terug naar de camping, luieren met een boekje in de zon voor de tent en doen wat spelletjes.
19 januari:
Het is bewolkt en wij slapen uit. Ik ga vandaag verder met mijn verslag dat ik teruglees van de Polar Steps op de telefoon. In Portugal is de coronanood inmiddels hoog opgelopen. De capaciteit van 672 ic-bedden is bijna bereikt. Een recordaantal van 167 doden en 6702 nieuwe besmettingen. Artsen klagen over de lakse manier waarmee de Portugezen met de lockdown omgaan. In NL wordt de maand april al genoemd als de maand waarin de maatregelen kunnen worden teruggeschroefd. Wij zijn benieuwd.
21 januari:
De berichten over de toename van Corona in Portugal nemen toe. Vooral de Engelse variant wint terrein. Wij blijven nu zoveel mogelijk op de camping. Vandaag 14000 nieuwe besmettingen. Portugal is nu het meest getroffen land ter wereld.
[CdG1]
17 augustus:
Wij vertrekken vanuit Andijk naar Hijken en gaan onderweg even aan bij onze nichten Margriet en Jannie in het dorpje Oosterzee. Om 15.00 uur arriveren wij op de camping Welgelegen in Hijken en zetten de caravan op het gereserveerde plekje 1 neer.
Wij maken met Frans en Bets, onze buren uit Schalkhaar, veel wandelingen in de schitterende natuur met de uitbundig bloeiende heidevelden en de aparte jeneverbesstruiken en bezoeken ook het Kamp Westerbork. Gré en ik maken op de 23e ook nog even een uitstapje naar Stadskanaal om de 90e verjaardag van mijn broer Dick te vieren. Natuurlijk gaan wij kibbeling eten bij het restaurant aan het kanaal en trakteren wij F en B op de Chinees in Westerbork. We hebben zoals gewoonlijk veel spelletjes met hen gedaan.
24 augustus:
We nemen afscheid van Jan en Hannie en rijden naar camping De Boomgaard in Bunnik. We brengen een paar dagen met de kleinkinderen Melle en Sam door op de camping en schuilen onder een grote boom voor de hitte. Ook rijden wij nog even naar Rijssen om met de dealer van de Oyster schotel te praten over het afstellen en zo buiten Eutelsat ook Astra 1 e 3 en Hotbird te kunnen ontvangen. Op de terugweg naar Bunnik gaan wij nog even in Schalkhaar bij Frans en Bets langs om onze kijker op te halen die wij in Hijken in hun auto achter gelaten hadden. We gaan ook nog een keer gezellig met de kinderen pannenkoeken eten bij Rhynouwen.
31 augustus:
We starten een rustige rit, langs de koeien die de kop net boven de nevel uitsteken, naar camping La Velodrome in Albert (Fr.). In de straat naar de camping is een grote rommelmarkt en wij moeten ons er met de caravan tussendoor wringen, maar het lukt. We gaan dan even een koppie doen in het gezellige centrum bij de kerk met de goudkleurige moeder die een kind in de lucht houdt in de top. Terug op de camping lopen wij even langs de rommelmarkt en komen dan bij een muziektent waar de muziek beter klinkt dan alleen de bassen op de camping. Er is ook een wedstrijd c.q. loterijgaande met honderden drijvende gele bad eendjes die stroomafwaarts moeten gaan, maar door de stevige zijwind in de kant geblazen worden. Ze worden nu door mannen met stokken telkens weer van de kant geduwd. Een hopeloos karwei. De nacht gaat in met een groots vuurwerk op het meertje. Wij zitten in de caravan op de eerste rij!
1 september:
Via de hoge brug bij Le Havre komen wij in Normandië bij Creully op camping Les trois Rivieres. Het is een ritje van 300 km en goed te doen dus. We maken een ritje naar Bayeux. Het is een leuk stadje met een kathedraal en een centrum vol eettentjes. Daarna rijden wij door naar het strand van Arromanges waar de kruitdampen allang zijn opgetrokken.
3 september:
De route gaat aanvankelijk langs heel smalle weggetjes met veel hoge drempels naar de A84, daarna rijden wij relaxed zonder last te hebben van autoprocessierupsen naar Flower camping les capucines in Tredez-Locquemeau. Het was vandaag 312 km. ‘s Middags maken wij een ritje langs de ruige kust.
4 september:
We maken een rondrit en drinken een kopje koffie in St. Quay Perris en rijden dan naar een plekje om de roze granietrotsen (aanrechtbladen) bij Perros-Guirec te bekijken. Het valt tegen. Langs de kust rijden wij verder naar Tregastel en Trebeurden waar wij aanschuiven voor de lunch. Langs Lannion komen wij uiteindelijk weer op de camping. Het was een heel mooie rit met mooie zandstranden, ruige rotsen en eilandjes voor de kust.
5 september:
Gré is jarig en heeft in Treguier een manshoge ring uitgezocht. Helaas is die te zwaar voor onze toch al overbeladen caravan, maar een kopje koffie/bakkie troost gaat er altijd in. Aan de toren van de kathedraal te zien nemen zij hier de kerk nogal luchtig op. Hertog Jean V niet, die liet zich begraven naast de heilige St. Ivo. Zij rusten in vrede. Wij niet, want wij willen eten in het gezellige restaurant in Perros- Guirec, maar daar blijkt bij onze aankomst een buslading toeristen gedropt te zijn en wij worden er geweigerd. Verderop mochten wij wel naar binnen, maar daar waren de moules-frites op. Uit nood een crêpe gegeten en ons laten afkoelen met ijs. Ik heb veel last van een aanval op al mijn spieren. Nek, schouders, armen, rug en benen. Ik kan ook niet meer op mijn hurken zitten van de pijn in mijn knieën. Ik voel mij stijf. Lisette adviseert om Nurofen te proberen. Dat ontspant de spieren. Ik probeer eerst een paracetamol pilletje.
6 september:
Wij dalen vanmorgen af via de erg steile smalle weg van de camping naar Saint Michel en Gréve. Daar aangekomen belanden wij op een pleintje en zien dat de doorgaande weg afgesloten is voor de markt. Zoiets wordt in Frankrijk kennelijk niet altijd aangegeven en ik kan met moeite de caravan keren op de strandoprit. De 4 x 4 heeft er behoorlijk veel moeite mee de steile rit naar boven te volbrengen, maar het lukt. Dit weggetje is nog steiler dan de bergweg in Andorra! We moeten dus omrijden en komen dan vast te staan tegenover een vuilniswagen, die gelukkig ook achteruit kan rijden. De rest van de rit verloopt rustig. Camping Les Sables Blancs in Concarneau is druk bezet, maar wij vinden nog een plekje op nr. 62.
Ik heb nog steeds last van stijve en pijnlijke spieren en hoop die wat los te lopen met een wandeling langs de kust om de plaats heen en komen zo bij de haven terecht in het gezellige oude gedeelte binnen de stadswallen. Het is een aaneenschakeling van leuke kleine winkeltjes en eettentjes. Via de binnenstad wandelen wij terug naar de camping. De spieren blijven stijf. Maar weer een pilletje proberen. Nooit geschoten is altijd mis.
7 september:
Wij starten om 08.15 uur voor een rit van 427 km naar camping Val de Boutonne in Saint Jean d’Angely. Onderweg luisteren wij naar het liedje When winter comes. De temperatuur loopt op van 9 naar 24 graden, dus laat de winter maar komen.
8 september:
Vandaag rijden wij rustig langs Bordeaux naar Messanges. De lucht is blauw en de temperatuur is 21 graden. Het is een ritje van 300 km en wij willen daar een aantal dagen blijven. Mijn lijf werkt nog niet erg mee. Ik ben van kop tot teen stijf. We gaan op ons gemak uitzoeken wat de volgende step wordt.
9 september:
We maken een kleine strandwandeling bij Vieux-Boucau-Les-Bains en pakken een terras aan het meer/slufter waar ze heerlijk ijs hebben.
10 september:
De pijn blijft, maar aan het einde van de dag ben ik wat soepeler. Het wordt nu ook echt zeuren. Gré helpt mij met het aantrekken van mijn broek, want ik kan niet meer bij mijn voeten. We maken een ritje in de omgeving van Messanges, dat overigens niet veel voorstelt, naar het Etang de Soustons. In Soustons koop ik de door Lisette aanbevolen Nurofen flass. Ik moet daarvan 3 pillen per dag nemen, maar zij kunnen wel de maag aantasten.
11 september:
De Nurofen helpt! Ik ben lekker opgeknapt en kan mij nu beter bewegen. Mijn nek en knieën zijn soepeler. Om dat te vieren gaan wij nog even naar het meer in de buurt en laten ons daar heerlijk verwennen. Gré neemt een perfecte salade en ik moules frites. Het mag wel een keertje. Jan G. reageert met dat wij niet anders doen.
12 september:
Het wordt een rustig ritje door het Zwitserland van Spanje naar camping Laredo in Laredo. Het is een grote camping die ondanks het mooie weer op 15 september sluiten gaat.
13 september:
Ik heb te vroeg gejuicht! Ik was gisteren gestopt met de pilletjes omdat ik mij weer beter voelde, maar vanmorgen is alles weer stijf en doet zeer. Ik heb geen idee wat ik mankeer. Wij rijden even naar het stadje Laredo en maken daar een wandeling over de boulevard langs het strand, de oude groentemarkt en door de smalle straatjes waar wij neerstrijken in een tapas restaurantje om ons te laten verwennen met enkele lekkernijen.
14 september:
Welkom geheten door het langs de weg wuivende pampusgras arriveren wij na 311 km op camping El Astral in Tordesillas. Wij krijgen een mooie ruime plek op gras waar ik de caravan aangekoppeld kan laten. (Het kost wel iets meer, maar dan heb je ook wat). Er zijn vandaag kinderoptochten in de stad en ’s avonds is er vuurwerk bij de brug. Wij kunnen dat ook hier vanuit de caravan bekijken, maar voor die tijd gaan wij nog even heerlijk schransen in het restaurant op de camping.
15 september:
Na een onrustige nacht door individueel afgestoken vuurwerk en het lawaai van feestvierders in Tordesillas, worden wij vanmorgen gewekt door een hevige onweersbui. Wij vertrekken om 10.15 uur voor een zondags ritje van 181 km naar camping Cepo Verde bij Braganca. Wij gaan tussen de voorspelde onweersbuien door, maar krijgen wel de volle laag van een overtrekkende wolk spreeuwen. Dat wordt onverwacht soppen.
16 september:
Vandaag rijden wij door het natuurgebied naar de authentieke dorpjes Gimonde en Babe. Wij sluiten af met een bezoek aan de goed gerestaureerde vestingburcht van Braganca. In de prachtige toren sloot de Graaf zijn overspelige prinses op. Het idee was niet zo gek, maar zij werd dat wel.
17 september:
Over de A4 gaan wij via Vila Real en de A24. De IP3 om Coimbra naar de A17 richting Leiria naar camping Coimbrao in Coimbrao van Claudia en Waldamar. Op deze route kwispelen wij variërend tussen de 100 en 1000 meter hoogte. We rijden daarbij door het door de hevige bosbranden en de orkaan getroffen gebied. Triest. Nog erger is gebied van Coimbrao naar Praya de Vieira waar wij ’s middags doorheen rijden. Bijna het hele gebied van de Keizerlijke bossen is na de brand gerooid en wat er nog staat is zwart geblakerd. Zo zonde.
20 september:
Wij gaan met John en Ria lunchen bij Cervejaria Imperia in Redondo. Het regent.
21 september:
Ik moet een kabeltje/Cabo extensivo TV hebben en haal die bij de “Chinees”. Tussen de buien door maken wij ook nog even een korte wandeling door het vissersdorpje Praya de Vieira. Gré duikt het bed in. Ze is plotseling niet lekker.
22 september:
Gré staat weer op. Ze heeft nog een beetje last van haar buik maar blijft de hele dag op. We gaan nog wel even naar de zondagsmarkt in Lourical. John helpt met de satelliet schotel omdat ik geen beeld heb en dat is nog een hele klus, waarbij kop van de schotel op het dak telkens iets verdraaid moet worden om de juiste skew op te zoeken. Normaal klim ik via het bed het dak op, maar omdat ik geen kracht in de armen en polsen heb en alles zeer doet, tilt John mij nu via het dakraam het dak op en dat een aantal keer. Wij krijgen het nog niet goed voor elkaar, ik voel mij erg machteloos. maar we lachen evengoed wel wat af!
23 september:
We blijven hier nog een dag en John helpt weer met de satelliet schotel net zolang tot ik in ieder geval weer beeld via Eutelsat heb. Daar zijn we gewoon een hele middag en avond weer mee bezig geweest. John, nogmaals bedankt.
24 september:
Vandaag rijden wij 74 km verder door de regen naar de Orbitur camping in Foz do Arelho. ‘s Middags gaan wij even lekker uitwaaien aan het strand.
25 september:
Wij rijden naar Caldas da Rainha, een grote stad en wij wandelen wat door het centrum en drinken wat op een terras nabij een standbeeldman die door iedereen voorbijgelopen wordt. Ik vind hem ook niet zo bijzonder. Wij rijden dan verder naar Sao Martino do Porto waar volgens Liz en Theo een goed restaurant is. Wij vinden het restaurant Granada van Ricardo, die overigens Nederlands spreekt. We nemen een heerlijke lamsbout. Ik denk dat dat lam zich wel lam geschrokken is nu zij haar beste poot weggegeven heeft. Ricardo komt gezellig een praatje maken en geeft uitleg over zijn zaak. Hij wil er geen koffiedrinkers van de camping even verderop hebben, maar wij mogen er altijd een kopje koffie komen drinken. Wij gaan nog even lekker uitbuiken langs het strand aan de prachtige baai.
Omdat wij er toch een beetje in de buurt zijn rijden wij ook nog even naar Obidos om wat oude herinneringen op te halen. Het is er weer Volendams druk.
26 september:
94 km verderop is de stadscamping Lisboa in Lissabon. Onderweg hebben wij dus voldoende tijd voor een bakkie. We zetten de caravan op een mooi geasfalteerd plekje met eigen picknicktafel en bank neer en blijven verder op de camping.
27 september:
Wij slenteren door Lisboa en bekijken de toren van Belem en gaan niet in de rij staan voor het museum, noch voor de bakkerij waar ze de beroemde pastel de nata bakken. En daar staat me een lange rij te wachten! Wij nemen dan wel de bus naar het centrum, Place de Commercial en slenteren heerlijk door de stad. Het is een fijne dag met 25 graden. Wij verlengen ons verblijf hier met 2 dagen.
28 september:
Het is onze rustdag. 72 jr. geworden en wij hebben zin om in het camping restaurant te gaan eten. Het restaurant valt erg tegen en we besluiten om dan maar een zak patat met kroket af te halen. In de caravan is het gezelliger!
29 september:
We gaan weer met de bus naar het centrum. We genieten van de gezelligheid. Bij Amorinos doen wij een heerlijke waffel met ijs en slagroom. Ook het kleine andere bakkertje waar wij met Lisette geweest zijn, Sacolinha, vinden wij en we nemen er daar iets te snoepen. Het zijn de kleine beetjes die ertoe doen. De bus terug is een probleem. Hij komt zeker anderhalf uur over tijd en veel lokale mensen zijn weggelopen naar een andere bushalte. Wanneer de bus eindelijk komt is hij direct vol. Wij zitten er gelukkig in. Verderop staan de eerdere weglopers, maar die kunnen er niet meer in. Een ervaring rijker. Terug op de camping worden wij getrakteerd op muziek die over de camping dreunt. Ik meet 80 dB in de caravan en alles trilt. Navraag bij de receptie leert dat het een optreden buiten de camping te zijn die tot 24.00 uur duurt. Dat klopt.
30 september:
Wij rijden naar de 204 km verderop gelegen camping Serro da Bica in Ourique. Het is een kalme rit. De camping heeft nieuwe eigenaren en er zijn enkele plaatsen aangepast en bijgekomen. We gaan dan eerst even naar Ourique voor een kopje koffie op het ons bekende terras, maar gaan vanwege de hitte, 33 graden, naar binnen. De aarde warmt hier wel snel op ; - ) Om 17.00 uur borrelen wij een uurtje met de overige kampeerders naast de kantine. Het was heel gezellig en vol humor.
1 oktober:
Wij rijden weer verder en na uiteindelijk 4017km gereden te hebben zetten wij onze caravan neer op ons plekje op camping Casa Rosa in Moncarapacho. Snel gaan wij naar de bakker in Olhão voor een lunch en ’s middags maken wij de dak luifel schoon om die op te kunnen bergen. Zodra de temperatuur van 27 graden naar een werkbare temperatuur is gedaald zetten wij de voortent op. Laat de winter nu maar komen.
4 oktober:
Gré is afgezet. (door mij bij de kapper in Manta Rota) Even later pik ik een zo goed als nieuwe vrouw op. Omdat ik toch in de buurt ben schep in de tank vol in Ayamonte (Sp) wat nog steeds 25 cent per liter scheelt. 27 graden vandaag.
6 oktober:
Vandaag de zigeunermarkt in Moncarapacho bezocht en even in Olhão rondgelopen. De bouw van het grote appartementencomplex schiet al een beetje op. We genieten van het weerzien van de haven met de bloeiende Jacaranda- en palmbomen, de bootjes en de restaurantjes. Ik heb nog steeds moeite om Gré bij te houden met lopen en dat is weleens anders geweest. 27 graden.
7 oktober:
Wij gaan op visite bij Fred en Sarie Mulder die in de heuvels wonen en gaan met hen lunchen bij Beira Serra in Mealhas. 30 graden de warmste dag van deze week.
13 oktober:
We rijden even naar de Praia de Faro, drinken koffie op een terrasje en genieten van het uitzicht over het water op de luchthaven. Blijkt later dat John en Loes er 1 dag eerder ook waren. Jammer dat wij dat niet geweten hebben.
15 oktober:
Liz wordt 72 en we gaan dat bij hen vieren in Santa Luzia.
16 oktober:
De dag begint zoals de laatste dagen gebruikelijk met een worsteling om het bed uit te komen. Ik draai net zolang tot ik op mijn hoofd en knieën rust en werk mij dan op mijn ellenbogen het bed uit. Gré moedigt mij daarbij aan met de opmerking: “He stuk!” Nu inderdaad, zo voel ik mij dan ook nu helemaal. Mijn armen krijg ik bijna niet omhoog en het scheerapparaat moet flink opgetild worden om zijn doel te bereiken, maar het lukt. Na diverse opmerkingen als: “Ja, toe maar, je kunt het wel” doorstaan te hebben, zitten de benen in de broek en ben ik klaar voor mijn pilletje dat ervoor zorgt dat ik de dag een beetje soepeler en met minder pijn doorkom. Donderdag gaan wij naar mijn neef Co in San Lucar de Guadiana die nog steeds huisarts is en ik ben benieuwd of die kan vertellen wat ik mankeer. Wij gaan naar Fred die 79 wordt en ons uitgenodigd heeft. We maken er weer een zonnige dag van en 21 graden helpen daarbij.
17 oktober:
Op naar Co en Marie-Louise die een feestje geven omdat de 50 jaar samen zijn. Onderweg hebben wij nog even tijd voor een tussenstop aan het strand van Altura en komen dan keurig op tijd aan in San L de G. Er zijn al veel gasten waaronder enkele bekenden. Het is met Duits, Engels, Portugees, Spaans en Hollands/Zwitsers behoorlijk internationaal en wij vermaken ons best. Co denkt dat ik mogelijk artrose heb, maar nader onderzoek moet dat uitwijzen.
18 oktober:
Ik ga op bezoek bij Robert Schepman in Mealhas. Een reuze aardige dokter die er 75 minuten voor uittrekt om mij te onderzoeken. De boeken worden er ook nog bijgehaald. Hij schat in dat het iets serieus is, maar dat het mogelijk te verhelpen is. Hij wil nog niet zeggen waaraan hij denkt en maakt een formulier aan met wat vinkjes voor het bloedonderzoek. Maandag bloedprikken.
21 oktober:
Ik breng een bezoek aan de Analises Clinicas in Moncarapacho. Ik schrijf mij in bij de receptioniste en wordt dan doorverwezen naar een allerhartelijkste dame die mijn bloed aftapt en na afloop kussend in de armen sluit. Zou het een Vampier zijn? Bij het verlaten van de zaak wordt Gré ook hartelijk gekust, maar dan zonder bloedafname. Het gaat er hier duidelijk anders toe dan in NL!!! Om onze nuchtere maag weer op pijl te brengen schuiven wij bij de bakker naar binnen voor een stevige tosti bij de koffie. Die tosti’s zijn hier zo groot dat wij het middagmaal maar overslaan. We gaan uitbuiken op een bankje aan de haven van Fuzeta.
23 oktober:
Nog steeds stijf vanuit nek, schouders, heupen en knieën. Spierpijn bijna overal. Lopen gaat moeilijk. Uitslag: Lever, prostaat etc. zijn goed. Er is een ontsteking actief, maar geen bacterie. Schepman denkt aan Polymyalgia/spierreuma, maar dat is nog niet zeker. Nader onderzoek moet dat bevestigen. Hij vinkt weer wat aan op het formulier en ik mag weer naar de Clinicas. Wij rijden eerst door naar Quarteira en gaan lunchen bij Girassol. Het is tenslotte onze trouwdag!
24 oktober:
Ik bezoek mijn vampier, laat mij wat bloed afnemen en ook het kussen herhaalt zich. Vervolgens lopen wij wat, langzaam, rond in Olhão. Met 22 graden is dat best te doen.
25 oktober:
Om de gedachten en de benen even te verzetten gaan wij naar het strand van Faro en kijken over het water naar de opvliegende en landende vliegtuigen.
26 oktober:
Het wordt weer weleens tijd om naar de markt in Olhão te gaan. Het is er gezellig druk en wij slaan wat groente in. ’s Middags gaan we voor de koffie naar Santa Luzia en om daar aan de boulevard wat rond te kijken. De haven wordt uitgebaggerd.
28 oktober:
Wij gaan naar dokter Schepman op consult. De boeken komen erbij op tafel en diverse opties worden besproken. Hij neemt er weer alle tijd voor (50 min.) Voor de zekerheid stuurt hij mij weer naar de Vampier. Hij vinkt nog wat mogelijkheden aan.
29 oktober:
Met Ron en Yvonne, een aardig stel uit Dronten dat hun woning verkocht heeft en nu een nieuw huis laten bouwen en intussen in de camper hier op de camping is komen te staan gaan wij lunchen bij Günther’s. Van Günther horen wij dat de Quinta na ons vertrek helemaal niet meer verhuurd is geweest en de Quinta is ook nog niet verkocht. Het probleem met de legalisering van het grote zwembad is nog niet opgelost. Wij treuren er niet over.
30 oktober:
Vandaag scharrelen wij lekker door het oude gedeelte van Olhão en informeren bij het hotel naar de prijzen van 2020. Zij weten dit nog niet en ik krijg het centrale telefoonnummer. Ik krijg wel een telefoontje terug van Algarvewaterfrontappartemen.com dat ze alleen 1 driekamer en 2 eenkamer appartementen hebben. We zijn er dus nog niet uit voor volgend jaar. De appartementen naast het hotel behoren bijna allemaal bij het hotel. Bij de boulevard is een expositie van voertuigen van de GNR. Naast een exclusieve Audi staat ook nog een oude politie Volkswagen kever. Ik zou er bijna zo mee wegscheuren. We maken een praatje met een aardige jonge agent o.a. over dat er geen voorzieningen zijn voor de campers op de parkeerplaats bij de haven en dat het een zootje wordt. Hij snapt wat wij bedoelen en zegt dat dat geen prioriteit heeft bij de politie.
31 oktober:
Met Fred en Sarie, Alex en Sonja, Rigo en Lidia afgesproken bij de Wok in Loulé. Wij hebben er heerlijk gegeten en gaan dan met Rigo en Lidia mee om hun nu gehuurde villa te bekijken. Zij hebben het nu mooi voor elkaar na het vertrek uit de Quinta. De villa is van een oude Duitse dame die dement opgenomen is. Iele en Ecke regelen nu alles voor haar en zullen bij overlijden alles erven. Rigo en Lidia mogen dan blijven wonen tenzij zij het dan gaan verkopen natuurlijk.
01 november:
Af en toe moet je er even tussenuit dus gaan we lakker naar de strandtent in Alagoa bij Altura. Het is heerlijk rustig op het strand. We rijden dan door naar Villablanca over de grens. Bij Ana eten we heerlijke kippenborst. Op de terugweg tanken wij af.
4 november:
Met Ron, Yvonne, Thomas en Harriet, een Duits stel dat een plekje voor 5 jaar op Casa Rosa gereserveerd heeft, gaan wij gezellig eten bij Beira Serra in Mealhas.
5 november:
We gaan uitwaaien in Armação de Pêra en wandelen eerst even langs de waterpartij in het natuurgebied. Het barst er werkelijk van de zwarte Ibissen. Wanneer wij erop uitgekeken zijn gaan we naar pastelaria Fortaleza en kiezen een plekje uit de wind op het terras. Gré bestelt een fruitsalade en krijgt een bord vol waarover ze bijna niet heen kan kijken. Ik behelp mij met een omelet mista.
6 november:
We starten de dag met het ophalen van medicijnen en broodjes (+koffie) en hebben voor de lunch met Co en ML en Sam en David afgesproken bij Punjab Tandoori in Tavira. Na de gezellige lunch wandelen we nog even naar het plein waar M.L en David schoenen kopen en wij allemaal een ijsje aanschaffen. Co denkt dat ik mogelijk spierreuma heb.
7 november:
Schepman belt op. Hij is in NL geweest en heeft mijn geval met andere collega’s besproken en komt tot dezelfde conclusie als Co. Polymyalgia/spierreuma. Nu dat weten wij dan ook weer.
Als een soort reisleiders laten wij Ron en Yvonne en Thomas en Harriet kennismaken met buffet-restaurant Rocha da Gralheira, nabij São Brás de Alportel de Alportel, waar wij met een lift naar boven moeten en het vlees aan tafel met een groot mes van een spies gesneden wordt.
9 november:
Wij gaan op visite bij Ger en Edith uit Alkmaar die een appartement in Monte Gordo gehuurd hebben. We lunchen bij @Willem.
11 november:
We gaan op bezoek bij dr. Schepman en ik krijg een recept mee voor 40 dagen prednison pillen. Ik moet starten met 15 mg. Die pillen halen wij op bij de apotheek in Olhão. Het effect zal mij benieuwen. ’s Middags gaan wij nog even langs bij een nieuwe camping in Moncarapacho en de camping in Olhão. Wij willen kijken of daar een leuk plekje is voor Marc en Jos. De eerste is sinds september open en al volgeboekt. De 2e heeft wel plekken maar Serro da Bica in Ourique is leuker.
12 november:
De prednison werkt!!! Ik kan mij weer vrij bewegen en de pijn is verdwenen. Zo blij. Met Liz en Theo gaan wij heerlijk snoepen bij Wok Loulé.
13 november:
We wandelen met Ron en Yvonne door het oude gedeelte van Faro en snuffelen alvast een beetje aan de Kerstgedachte in Algarve shopping.
15 november:
Ron maakt een WhatsApp groep genaamd de Dinersclub Casa Rosa aan. We besluiten die klein te houden met max. 8 personen zodat je elkaar ook nog kunt verstaan. Met deze diners club gaan wij naar Wok Loulé. Het wordt kouder, dus de lange broek aan.
16 november:
Gré moet naar de kapper en komt er weer gestroomlijnd vandaan. We wippen nog even de grens over voor wat boodschappen en benzine. Terug gekomen wandelen we nog even rond in Olhão bij de haven.
18 november:
Met schoonbroer Rene en Elise lunchen wij op het terras van het hotel in Faro met een schitterend uitzicht over de stad. ’s Avonds gaan wij met hen dineren bij Günther’s.
19 november:
Ger en Edith komen met de trein naar Olhão waar wij hen oppikken en met hen een ritje maken naar Almancil voor de koffie en Quarteira voor de Scabbartfish met banaan, salade en omelet. Terug in Olhão laten wij hun de graffiti zien die het verwerkingsproces van de sardines visserij in beeld brengt.
20 november:
Met Ron en Yvonne maken wij een ritje naar Barril en Tavira. In de zoutpannen zoeken wij naar de Flamingo’s en vinden er uiteindelijk een paar op grote afstand. Het werd wel een slippartij op de dijkjes tussen de zoutpannen.
21 november:
Met de diners club gaan wij naar Günther’s. De zalm is er voortreffelijk. Na afloop rijden wij nog even naar Marim waar Finnen op de parkeerplaats door grote kijkers staan te loeren naar vogels aan de overkant van het water. Ik vertel ze dat het lepelaars zijn. Ze verstaan mij niet maar ik mag ook wel even door zo’n kijker kijken. Natuurlijk heb ik gelijk!
23 november:
17.45 uur arriveert Lisette op Faro. We gaan lekker uit eten bij Doce’s Pizza. Heerlijk ons meisje weer even bij ons.
24 november:
We gaan wat drinken aan het strand in Altura en daarna paella en tapas eten bij bar Nuova in Villablanca. In Monte Gordo hebben ze heerlijk ijscoupes en wandelen wij even langs het strand over het nieuwe plankier.
25 november:
Ook Lisette moet geloven aan de Wok in Loulé en dat vindt zij niet erg.
26 november:
We gaan even naar een lunchafspraak bij Clube Albufeira In Albufeira. Sonja is jarig. De groep is present. Lisette blijft lekker bij de caravan. Met een boek in de zon is ze uiterst tevreden.
27 november:
We gaan op herhaling in Sevilla en slenteren lekker op ons gemak door deze mooie stad. We beklimmen ook het houten rasterwerk van waaraf je een prachtig uitzicht over de stad hebt.
28 november:
We lunchen bij Arte Café in Montenegro bij Faro.
29 november:
We brengen Lisette weer naar Faro en zien haar even later vanaf de camping overvliegen.
30 november:
Met de diners club gaan we naar Doce’s Pizza.
03 december:
Met de club naar Punjab Palace in Tavira. We beklimmen de kasteelruïne voor het uitzicht. Op de terugweg rijd ik even naar de waterval. Helaas blijkt die droog te staan. Zelfs het meertje bevat nauwelijks water. Jammer.
04 december:
Met Fred en Sarie en Rigo en Lidia brengen wij een bezoek aan restaurant de Carpentaria in Luz de Tavira. Heerlijk gegeten.
07 december:
Het is zaterdag, dus markt in Olhão. Het is alweer een week geleden dat Lisette hier was. Wat vliegt de tijd. Ik heb overigens inmiddels in overleg met arts de prednison medicijnen teruggebracht van 10 mg naar 7,5 mg. Ik ben benieuwd naar het resultaat. Misschien ga ik wel te snel terug.
10 december:
Bij Santa Luzia wandelen wij vanaf de brug naar Barril naar het dorp waar wij een leuk gesprek hebben met een jong stel dat hier wil komen wonen en van hieruit gaan internetwerken. Voor de diners club gaan wij een try-out doen bij een restaurant even voorbij Tavira. Het is een leuk plekje, maar of het eten bij eenieder in de smaak zal vallen weten ik niet.
12 december:
Met Thomas en Harriet gaan wij naar Girassol en kijken voor Jannie en Louis even bij de Orbitur camping in Quarteira of die al open is.
14 december:
We gaan tanken in Ayamonte en gaan In Manta Rota eten bij Mar’s bar. Liz en Theo die in de buurt aan het wandelen zijn schuiven even later ook aan.
18 december:
We laten onze diners-club kennismaken met het restaurant A Carpintaria in Luz de Tavira. Het eten is weer voortreffelijk en onder de grote schouw maken wij een groepsfoto.
20 december:
Vannacht worden wij gewekt door hevige windstoten en weer inslaap gewiegd. Vanmorgen gaan we naar kapper Jacqueline in Manta Rota voor een knipbeurt van Gré. Wij zijn blij voor de Portugezen dat de natuur zich na een periode van grote droogte weer een beetje herstelt. Dit gebeuren maken wij deze week mee. Vanmiddag vieren wij dit feestje bij Günther’s in Pechão.
23 december:
De diners club weet nog niet van het bestaan van onze pastelaria in Almancil en die omissie herstellen wij. Vervolgens gaan wij naar Quarteira, maken daar een strandwandeling en lopen na de lunch langs de haven waar net een dode walvis naar binnen gesleept is. Voor een afsluitend kopje koffie belanden wij op het pleintje en gaan dan met Thomas in Vila Moura op zoek naar een zeilmaker voor reparatie van zijn voortent. Die zeilmaker heeft voor de wintermaanden zijn tent gesloten. Het was een heerlijke dag.
24 december:
Wij zijn klaar voor de kerstviering en hebben de bakker van wat spulletjes afgeholpen opdat hij er niet mee blijft zitten.
25 december:
Met de Belgische, Duitse, Hollandse groep gaan wij voor het kerstbuffet naar Faro hotel. Het is weer voortreffelijk en vooral heel gezellig.
27 december:
De diners club gaat naar Chicken voor de lunch, echter bij aankomst blijkt die gesloten te zijn. Uit nood rijden we door naar Manta Rota en troosten ons bij Mar’s bar. Marion is toevallig jarig en wij zingen haar toe. Het eten valt in de smaak en daarna gaan we met de hondjes wandelen langs het strand van Monte Gordo en drinken koffie bij @Willem, bekijken de kerstuitstalling in het zoutmuseum in Castro Marim. Het was een mooie dag met 21 graden.
31 december:
Marc en Jos gaan oliebollen bakken op de camping. Wij snoepen er eentje mee, maar gaan oud en nieuw vieren met Ankie en Erik bij Liz en Theo.
02 januari:
Gré gaat met een 6-tal liefhebbers naar een concert van het Orquestra Filarmonica Portuguesa in Olhão. Het was gezellig.
03 januari:
Jos is vandaag 69 geworden en dat wordt op de camping gevierd.
5 januari:
Jannie en Louis zijn vanmiddag gearriveerd en wij ontmoeten elkaar in Quarteira en “vieren” dat bij Girassol.
6 januari:
Wij brengen mede campinggast Sietse nar het ziekenhuis in Montenegro voor een hartonderzoek. Het Praia da Faro is daar dichtbij dus….. Op de terugweg pikken wij Simone op. Sietse moet er blijven. Servo per Amiceco/ dienen door vriendschap is het motto wereldwijd onder collega’s.
7 januari:
Het is weer tijd om de auto vol te stoppen en daarvoor rijden wij naar Ayamonte. Bij Mar’s bar willen wij gaan lunchen, maar die is dicht. Dan maar naar Victor de Belge in Monte Gordo. Het is er rustig en het eten is redelijk. ’s Avonds gaan wij nog even met Simone op ziekenbezoek bij Sietse. Er moet wat kleding gebracht worden. Hij was vandaag overgebracht naar Portimão en is daar gekatheriseerd en weer teruggebracht naar Faro/Montenegro.
8 januari:
Met Marc en Jos gaan we naar de bakker en ’s middags wordt geprobeerd die irritante Haan te vangen, maar die duikt onder het net door en kan vliegen.
12 januari:
Sietse heeft wat tafeltjes uitgestald en voorzien van koffie met gebak voor die mensen die hem en Simone geholpen hebben tijdens zijn verblijf in het ziekenhuis. Hij houdt zelfs een emotioneel getinte toespraak. Het wordt gezellig. In de loop van de middag gaan we nog even lekker genieten aan de waterkant in Olhão.
13 januari:
Jannie en Louis komen te gast en we gaan lunchen bij Beira Serra.
15 januari:
We gaan even voor Lenie kijken of er nog ergens iets lekkers te krijgen valt. Alles is “op” ; -- ) maar misschien is er in februari weer iets aangevuld. (geintje op Polar Steps dat door Lenie gelezen wordt.)
16 januari:
Wij rijden naar Quarteira waar Rigo en Lidia een volledig ingerichte villa hebben betrokken van een oude dementerende Duitse dame. De verhuur ervan wordt geregeld via Iele en Ecke die het pand gaan erven wanneer de dame komt te overlijden. Na de bezichtiging gaan we lunchen bij Casa de Pasto Romana. Dit is een klein restaurantje voor het werkvolk. De prato de dia bestaat uit: een drankje/bebido, de gebruikelijke broodjes met olijven, tamboril c.q. rijst met eend, een toetje en koffie toe en dat alles voor 7,50 p.p.
17 januari:
Wij stellen de diners club voor om bij Arte café in Montenegro te gaan lunchen en zoals altijd gaan ze ermee akkoord. Wij zijn inmiddels als reisleiders gebombardeerd. Vandaag hebben ze als dagmenu heerlijke tonijn.
22 januari:
Mijn broer Dick is ’s avonds op 90-jarige leeftijd overleden. We vliegen naar Schiphol en worden daar opgehaald door Roel en Mike. Lekker om daar in Andijk de kinderen weer te zien.
23 januari:
Voor Mike moet kleding opgehaald worden in Hoorn. We besluiten dat met warme chocomel met een punt gebak.
24 januari:
Gré en ik gaan naar Utrecht en halen daar Melle en Sam van school. Fijn om ook die te zien.
25 januari:
Met Roel en Patricia rijden wij mee naar Stadskanaal voor de crematie. We steken op in Zalk. We ontmoeten de familie en gaan na de crematie nog even mee met Jeanne naar haar huis om even na te praten voor wij de terugweg weer aanvaarden. Het is goed geweest.
26 januari:
We gaan op visite naar Lisette en Minke en maken een ritje naar Dordrecht waar we door het gezellige centrum wandelen. Zij trakteren ons op een stevige lunch bij Crimp. (Wij mogen absoluut niet betalen).
29 januari:
Wij hebben 2 kinderen en het is fijn ons verblijf in NL tussen hen te kunnen verdelen.
30 januari:
We moeten weer naar Portugal en Patricia zou ons naar Schiphol brengen. Vlak voordat wij zouden vertrekken horen we op de radio dat er een lange file tussen Purmerend en Zaandam staat door afgevallen lading van een vrachtwaren. We besluiten om met de trein te gaan. Eigenlijk de beste oplossing en ook eens leuk om met de trein te reizen. Op Schiphol verloopt alles volgens plan en een paar uur later worden wij in Faro opgehaald door Marc en Jos. Wij trakteren hen op een diner bij Doce Pizza.
31 januari:
Vandaag neemt de diners club afscheid van Ron en Yvonne in de voortent bij Thomas en Harriet die warme broodjes klaargemaakt hebben. Gezellig. Ron en Yvonne gaan hun nieuwe huis in Dronten klaarmaken en inrichten. Zij wilden een plekje voor volgend jaar op de camping reserveren maar zijn volgens Jan daar te laat voor. Wij vinden dat erg jammer want zij passen er goed bij. Later praat ik met Kjersti en zij belooft het in de gaten te houden en zodra er een mogelijkheid komt laat zij het hen weten. Ik breng Gré naar de kapper en we gaan boodschappen halen in Spanje en bekijken hoe stil het is in Monte Gordo.
02 februari:
We gaan naar Jannie en Louis en lunchen bij Girassol. Het was weer gezellig.
03 februari:
Naar Moncarapacho doen wij wandelend. Het is heerlijk weer, 22 graden. De lente komt eraan.
04 februari:
De gulden middenweg tussen de Westkust en Moncarapacho zit ongeveer bij Quarteira en daar spreken wij af met onze vriendinnen Annette en Marieke uit Berlijn. Wij praten lekker bij en natuurlijk genieten wij van de lunch bij Girassol op het terras. De tijd vliegt en dan is het alweer tijd om afscheid te nemen.
10 februari:
Gré heeft griep gehad en wij trakteren Marc en Jos voor de door hen verleende kookkunsten. We gaan naar Beira Serra in Mealhas.
12 februari:
Met Jannie en Louis gaan wij lunchen bij Pizza na Pedra in Olhão.
13 februari:
Vandaag gaan wij met Liz en Theo eten bij het door hen ontdekte restaurant Tiaanafaro nabij Faro. Heerlijk gegeten, maar wel een vertaaltelefoon gebruikt voor het menu.
14 februari:
Lida en Gerard uit Oosthuizen komen met de bus naar Faro en daar pikken wij ze op. We maken een wandeling door het oude Olhão, laten hen de camping even zien, lunchen bij Günther’s, zitten nog even na bij de haven en brengen hen dan terug naar hun stekje in Olhos de Aqua.
15 februari:
Marc en Jos hebben een leuk stekkie in Olhão ontdekt. Het is een expositieruimte waar LP’s uitgestald zijn en ook nog gedraaid worden. Achter het gebouw blijkt een terras te zijn.
16 februari:
Onze Utrechtse kinderen vermaken zich in de sneeuw. Hier is de winter voorbij en zitten wij heerlijk in de zon.
17 februari:
Wij rijden even naar Altura en zien dat daar de koffietentjes aan het verlaten strand gesloten zijn.
18 februari:
Wij gaan met Marc en Jos even de Wok in Loulé testen voordat Joost en Lenie komen. Vervolgens gaan wij een aantal garages langs om alvast de volgende auto te bekijken. Ik zie het al. Dat wordt nog even doorsparen. Wij kunnen merken dat wij alweer wat ouder worden. Wij kunnen de mannen amper bijbenen of komt dat door hun net aangeschafte nieuwe sportschoenen?
19 februari:
Het leger, lichting 67-6, verzamelt zich vandaag in Albufeira. Evert en Nel zitten weer in hotel Brisa Sol. Wij hebben daar een mooi uitzicht over de Oceaan en Albufeira. We wandelen naar het oude vertrouwde restaurantje achter het park en zien dat die dicht is. Gelukkig zit er daar schuin aan de overkant een restaurant, Verde Minho, met een goed gevarieerd buffet. In het park bewonderen wij nog even de kunsten van een paar met flessen jonglerende jongens. We stoppen nog een ijsje achter de knopen en buiken dan uit op het balkon alvorens huiswaarts te keren.
22 februari:
We hebben een afspraak gemaakt met Sam en David uit Spanje om even bij te praten onder het genot van een hapje bij de Punjab in Tavira.
24 februari:
Jannie en Louis zijn vandaag op bezoek. Zij willen graag nog een keertje naar Beira Serra in Mealhas. Dat is natuurlijk te regelen Ik reserveer een mesa/tafeltje. De gegrilde zalm, espetada de franco en de bife Portugese doen het weer goed en een ijsje gaat er altijd wel weer in. (Vergis je ook niet in het puntje caramelo/vanille) Het was weer een gezellig samenzijn.
02 maart:
We gaan met Jannie en Louis nog een keer wokken in Loulé. Donderdag vertrekken zij alweer naar Holland. Het waarschijnlijk de laatste keer dat zij met de caravan naar Portugal gekomen zijn. De reis wordt hen te zwaar.
04 maart:
Wij gaan naar het huis van Fred en Sarie in de heuvels. Sarie is jarig en na de koffie gaan wij met de “Algarve groep” (Rigo en Lidia , Alex en Sonja, Fred en Sarie en wij) naar Beira Serra en smullen van de heerlijke garnalen en tamboril/zeeduivel.
07 maart:
Met onze camper buurvrouw Alison gaan wij even naar Ayamonte voor haar chemo medicijnen die zij hier niet zonder recept kan krijgen. Bij de 3e Farmacia hebben wij geluk en krijgt zij voor een maand de medicijnen mee. Op het plein in het centrum drinken wij nog een kopje koffie en bij de Mercadona halen we nog een paar boodschappen.
10 maart:
Met Marc en Jos rijden wij naar restaurant Sergio waar Joost en Lenie al een tafel gereserveerd hebben. Je kunt niet zeggen dat het eten echt slecht is, maar bij de vorige eigenaar was het beter. Voor dezelfde prijs kunnen wij ook bij Günther’s eten. Via de Intermarché belanden wij toch nog even bij onze bakker en daar nemen wij afscheid van Joost en Leny. Tot een volgend jaar!!.
11 maart:
Bij Co en M-Louise in Spanje BBQ-en wij met Sam en David er ook bij. Gezellig! Op de terugweg zien wij de zon net ondergaan.
12 maart:
Onze Voucher van Ron en Yvonne geconsumeerd bij Günther’s. Bedankt voor het bedanken.
13 maart:
Met de “Dinersclub” van de camping gaan wij lunchen bij Rocha da Gralheira in São Brás de Alportel de Alportel. Het is er erg rustig. We zijn er lange tijd de enige gasten. We hebben wel heerlijk gegeten. Als door de groep aangewezen “reis/restaurant leider” moet je het altijd maar weer afwachten. ( : -- ).
14 maart:
Wij gaan even naar Loulé om bij ZaZa schoenen te kopen. Er is markt, maar de Corona uitbraak zorgt ervoor dat het erg rustig op straat is. Op de terugweg gaan wij nog even langs in Faro bij de Rituals. Heerlijk rustig ook hier ondanks wat geluiden over hamsteren. Op de camping horen wij dat de brug over de Guadiana afgesloten is. Het moet niet gekker worden met die afgesloten grenzen.
15 maart:
Vanmorgen hebben wij afscheid genomen van Thomas en Harriet (D). Zij willen voor morgen 8 uur de Spaanse grens met Frankrijk over zijn voordat in Spanje alles op slot gaat i.v.m. de Corona uitbraak. Het is 1113 km! Wij hebben nu ook alle afspraken afgezegd.
19 maart:
Corona!
Er mogen geen nieuwe gasten bijkomen op camping Casa Rosa.! Wij mogen nog wel terugkeren naar NL en hebben de mogelijkheden en risico’s besproken met Marc en Jos. Wij vinden dat wij hier op de camping met max 10 mensen betrekkelijk veilig zijn en het weer is goed/beter dan in NL. Alle afspraken zijn afgezegd en de boodschappen doen wij gezamenlijk met Marc en Jos.
22 maart:
Wij halen een frisse neus door in de heuvels achter de camping wat rond te wandelen. Wij spotten een koninginnenpage en een mooie vliegenorchidee.
24 maart:
Ik krijg een mailtje van Louis dat hij bericht gekregen heeft van de Orbitur camping in Quarteira. De campings in Portugal moeten vanaf 22 maart om 0.00 uur dicht. Men krijgt 5 dagen de tijd om te vertrekken. Marc en ik gaan naar Jan en Kjersti. Die weten nog van niets maar gaan informeren. Even later komt Kjersti vertellen dat wij inderdaad moeten vertrekken. Een optie om in de appartementen te gaan wijst Jan af. Hij denkt dat ze daar grote problemen (een hoge boete) mee krijgen. De hotels zijn ook al gesloten. Ik vertel net aan de Engelse buren, die net een auto voor een maand gehuurd hebben, dat ze die weer kunnen inleveren omdat de camping gaat sluiten. Zij weten niet wat ze horen. Ze hebben net de hele week naar het ziekenhuis gebeld voor de verzette afspraak voor een borstfoto en nu mag ze morgen naar het ziekenhuis. Goede raad is duur. Ik informeer naar mogelijkheden in ons netwerk. Fred en Sarie hebben een gastenverblijf en zeggen gelijk dat wij daarin mogen. Heel lief. Het gaat best wel snel zo ineens. Een nieuwe ervaring/uitdaging voor ons. Alex biedt aan dat wij bij hen in de villa mogen komen als wij bij Fred weg moeten. Rigo zegt dat wij e.v.t. met de caravan bij hen op het terrein kunnen staan. Zo heb je een probleem, zo lost zich dat weer op. Wij kiezen voor Fred en Sarie en kunnen de caravan op de camping laten staan. Wij praten met Marc en Jos de situatie door. Zij gaan donderdag naar huis met brieven van de ambassade voor onderweg. ’s Avonds komen ze en drinken wij de port op.
25 maart:
We beginnen op te ruimen en weten tussen enkele buien door de voortent droog binnen te krijgen. ’s Middags komen Marc en Jos een beetje napraten.
26 maart:
Om 07.00 uur zwaaien wij Marc en Jos uit. Zij gaan op weg naar Nederland. Het is de hele dag mooi weer en zo kunnen we de caravan van binnen en buiten klaarmaken voor ons vertrek naar Fred en Sarie in de heuvels. Om 20.00 uur hebben wij via Zoom een video conferentie met een groep personen rond Lisette die 43 jaar geworden is. Het is even wennen, maar het lukt uiteindelijk.
27 maart:
Met een laatste was en het inpakken van de auto zijn wij toch nog de hele morgen bezig. Om 13.00 uur vertrekken wij naar Fred en Sarie waar wij hartelijk ontvangen worden. Fred heeft een heerlijke Wok maaltijd klaargemaakt en wij richten het gastenverblijf in.
28 maart:
Het is even wennen aan de bedden, die een beetje harder zijn dan die in de caravan, maar wij hebben er heerlijk geslapen. Het komt allemaal goed hier.
29 maart:
’s Morgens doen we een paar nieuwe spelletjes met Sarie (Ik win er 3 van de 3) en ik haal wat onkruid uit de grindtuin.
30 maart:
Met Fred ga ik naar São Brás de Alportel. Hij moet wat bankzaken regelen. Het is er bedroevend stil.
10 april:
De afgelopen tijd hebben wij bij Fred en Sarie doorgebracht met een beetje dobbelen, heerlijk eten van de door Fred klaargemaakte lunch, een emmertje onkruid wieden in de tuin en Tv-kijken naar Corona nieuws en de financiële strijd tussen de noordelijke- en zuidelijke Europese landen. Met Pasen mogen de Portugezen de gemeentegrens niet oversteken. Het is hier erg stil en bij de lange rijen voor de winkels mogen de 70-plussers vaak voorgaan. Wij hebben het vreselijk getroffen hier. Erg lieve mensen.
15 april:
Met Fred ga ik mee naar de Pingo Doce. Er staat een klein rijtje voor de winkel en ik blijf uit voorzorg in de auto. Volgens Marcel, ook een roeier, moet iedereen in de supermarkten een mondkapje dragen, maar ik zou niet weten waar die te verkrijgen zijn. Bij de supermarkt zijn er wel een paar die een mondkapje dragen. Fred heeft uit voorzorg een onderbroek mee om die e.v.t. voor te binden.
16 april:
Bij Lisette en Minke is vannacht ingebroken. Computerapparatuur, I-pads, spiegelreflexcamera, en de voordeursleutel zijn weg. Lastig voor het werk van Minke, want niet alles staat op de Cloud. Via het bovenraampje va de keuken is de dader binnengekomen. Met Gré ga ik naar de dokter om haar oren uit te laten spuiten. Dokter Schepman heeft ook mondkapjes besteld, maar die moeten uit Duitsland komen en hij weet ook niet wanneer die aankomen.
27 april:
De inbreker van Lisette en Minke is een paar dagen later tijdens een inbraak aangehouden. Hij had Minke haar tas bij zich en de museumjaarkaarten lagen bij hem in de woning. De tas had hij “gevonden”. De rest van de gestolen spullen zijn zoek. Het is dus een buitenlandse ontkenner. Wij zitten inmiddels alweer een maand in quarantaine bij Fred en Sarie. Fred en ik gaan af en toe boodschappen halen waarbij ik uit voorzorg in de auto blijf. De Portugezen houden zich behoorlijk goed aan de Lock down maatregelen en dat resulteert uit weinig besmettingen en doden. De Algarve komt er het beste uit. Nu 320 besmettingen en 11 doden. De vooruitzichten zijn nog erg onduidelijk. In Spanje zegt een politicus dat dit jaar de grenzen voor de toeristen dicht blijven. Wij zouden dan op enig moment wel naar huis kunnen maar niet meer terug. Op dit moment zijn in alle landen de campings dicht behalve in NL waar je op campings met gebruik van je eigen sanitair mag. Wij denken erover om deze zomer in Portugal te blijven. In augustus moeten wij wel uit het huisje van Fred en Sarie omdat dan hun kinderen op vakantie komen. Als er tenminste gevlogen mag worden. Misschien gaan wij dan naar Armação de Pêra.
Vandaag Koningsdag. We doen er niets aan.
05 mei:
Van Jan en Kjersti ontvingen wij zondag een mailtje dat zij de camping, ook voor ons, gesloten houden tot september.
Maandag zijn wij naar hen toegegaan en hebben wij een gesprek met Kjersti gehad. (Jan was met zijn jarige zoon aan het bellen.) Wij hebben onze (on)mogelijkheden voorgelegd en aangeboden zelf de laundry schoon te houden. Kjersti gaf aan het wel jammer voor ons te vinden, maar ze hadden dit zo besloten. De volgende dag kregen wij een mailtje van Jan. Zij hadden nog even nagepraat en alsnog besloten ons toe te laten op de camping wanneer wij hier uit ons onderkomen moeten ongeveer eind juli.
Overigens was Rigo hier maandag nog even langs gekomen en die bood aan om als wij hier weg moeten en nog niets anders hebben, dan in hun Camper te gaan die bij hun huis op het erf staat. Ook Alex en Sonja hebben in het begin van de crisis al aangeboden om bij hen in hun villa te komen wanneer het bij Fred en Sarie niet meer zou kunnen. Wij hebben dus mogelijkheden genoeg, maar hebben het hier zo goed dat wij niet meer weg willen als het niet nodig is.
Heel voorzichtig beginnen de landen iets soepeler met de noodsituatie om te gaan en vanaf 28 mei gaat Transavia alweer dagelijks op Faro vliegen. Frankrijk en Spanje willen geen buitenlandse toeristen toelaten en daarom hebben wij besloten om deze zomer definitief niet naar Nederland te gaan. Ik heb de campings in Bunnik, Bovenkarspel en Hijken geannuleerd.
14 mei:
Vandaag hebben wij het boodschappen doen verdeeld. Fred en Sarie gaan naar São Brás de Alportel en wij naar de Aldi in Olhão. Ik tank gelijk de auto af. Wij zien dat het alweer een beetje drukker is aan de boulevard, maar de horeca is nog steeds dicht.
15 mei:
Het is de laatste tijd iets frisser geworden en dus wordt de haard gestookt. Vanmorgen met Fred mee geweest om houtblokken op te halen in São Brás de Alportel. Voor de lunch rookt Fred een flinke zalmmoot in een rookoven.
16 mei:
Wij zitten nu alweer 7 weken op lockdown bij Fred en Sarie. Wat gaat de tijd snel! De laatste berichten van Spanje, Frankrijk en Spanje zijn nog niet positief. Wij hebben dus een goede keuze gemaakt door hier te blijven. Het weer is de laatste weken niet wat wij gewend zijn, maar daar komt de komende tijd verbetering in. Vanwege het hoge water in het zwembad heb ik er zo’n 6 cm uit geheveld omdat de pomp afvoer niet goed werkt. ’s Avonds bekijkt een steenuiltje ons vanaf de paal.
19 mei:
Gisteren gehoord dat de campings in Portugal weer beperkt open mogen. Wij hebben daarom vanmorgen een gesprek gehad met Jan en Kjersti. Het resultaat is dat de camping wel gesloten blijft, maar dat wij er, als uitzondering, wel op mogen. De poort blijft op slot en wij krijgen er een sleutel van. Wij zijn er heel blij mee. Lekker weer in ons eigen “paleisje”. Maandag gaan wij dus weer terug naar de camping. ’s Nadat Fred zijn “simpel hapje” heeft klaargemaakt laten wij Chicco nog even uit. We kunnen wel merken dat die ouder wordt. Hij wil eigenlijk de helling niet meer op en kijkt dan aldoor om of we nog niet terug willen. De middag brengen wij dobbelend met Sarie door.
20 mei:
Gisteren deed de airco van de auto het niet meer. Fred weet een mannetje die op het gebied van auto’s overal verstand van heeft. We laten de auto daar achter en gaan boodschappen doen en pikken een terrasje in São Brás de Alportel. Op de terugweg belde het mannetje dat de auto klaar is. Hij heeft een relais vervangen voor 50 euro. We kunnen de winterjas aantrekken. Het is 30 graden buiten.
21 mei:
Vanmorgen wat inkopen gedaan in São Brás de Alportel en het schaduwterras van Cantinho opgezocht. Met Gré ga ik naar de molen om van het schitterende uitzicht te genieten. (305m boven N.A.P.) 31 graden.
22 mei:
Fred maakt zijn beroemde “simpel hapje” van zalm in de rookoven. Wij werken dat dan weer achter de knopen en als we niet uitkijken wordt Gré nog eens een echte visliefhebber.
23 mei:
Met Fred en Sarie gaan wij naar Beira Serra in Mealhas. Het is ons eerste bezoek na de openstelling van de restaurants. Het eet toch moeilijk hoor met zo’n mondkapje voor. Is dat een handy cap? 35 graden.
25 mei:
Na een lange en vermeiende rit van 15 minuten zijn wij weer gearriveerd op de camping Casa Rosa in Moncarapacho. De caravan staat er nog en wij laden onze spulletjes over in de caravan. Nadat dit alles gedaan is gaan wij naar Olhão voor een kommetje soep bij de bakker. En doen de noodzakelijke boodschappen. De +30 graden houden onze spieren soepel.
26 mei:
We zoeken eerst een schaduwplekje op en wachten tot het een beetje afgekoeld is zodat we de uitdraailuifel kunnen verwisselen voor de voortent.
29 mei:
Wij gaan even lekker naar onze bakker om daar op het terras iets te drinken. Binnen is een mondkapje verplicht. Buiten niet.
30 mei:
Het constructiebedrijf naast de camping heeft vorig jaar het terrein met alle opstallen verkocht aan een Deen. Die Deen vond het leuk een kip en een haan te gaan houden. Hij wist kennelijk niet dat die kunnen vliegen en nu aldoor op de camping komen. Hij heeft er afstand van gedaan en ze vogelvrij verklaard. Er is van de winter al van alles aan gedaan om ze te vangen en ma kip is kennelijk op hemelvaart gegaan. Nu lopen er opeens 3 kuikentjes rond. Jan wil geen farm op de camping en heeft mijn hulp ingeroepen om hem te helpen ze te vangen. Ze zijn snel joh!
01 juni:
Vanmorgen zijn wij even naar de Camper service in Loulé gegaan om een afdichtingsring voor het toilet te halen. Ik zal jullie besparen waarom dat nodig was. Wij zijn vandaag toch lekker bezig, want Gré heeft de caravan gewassen en ik zet de achterkant en de ramen in de was en de rubbers in de tankpoeder. Het was met 22 graden en lichte bewolking een werkzaam weertje.
03 juni:
Gré heeft last van een door oor. De dokter in Moncarapacho steekt een paraffinekaars in een houder aan en steekt die in Gré haar oor. Door de opstijgende warme lucht wordt de druk op het trommelvlies verlicht. Wij hebben dit nog niet eerder gezien, maar zowaar het werkt. Stan is vandaag jarig en die is met 16 jaar te oud om een kaarsje voor op te steken. Wij gaan nog even bij Günther’s lunchen.
5 juni:
Tijd om even terug te blikken. Het was dus oorspronkelijk onze bedoeling om per 1 juni te vertrekken richting NL. Wij staan echter nog steeds op de camping, hebben alle reserveringen geannuleerd en blijven in Moncarapacho tot 1 juni 2021. Er is wel veel gebeurd intussen en gelukkig zijn onze familieleden, vrienden en kennissen gespaard door de Corona. Wij zijn benieuwd wat dit jaar in Portugal ons brengt.
09 juni:
Ik breng Gré naar de kapper in Manta Rota en daarna rijden wij even door naar Monte Gordo en drinken daar een kopje koffie. Wij zien dat de parkeerplaatsen alweer zijn voorzien van de “zomerse” slagbomen. Het wordt alweer wat drukker op het strand.
11 juni:
Wij gaan eerst even in de drukte van Olhão rondlopen om te zien wat er is veranderd. Het appartementencomplex naast het hotel aan de boulevard schiet al aardig op. Het park aan de westzijde van de boulevard ligt geheel op de schop en is afgesloten. Gelukkig is onze bakker nog open om in onze behoefte te voorzien. Verder doe ik vandaag wat afrondende dingen m.b.t. een nieuwe telefoonprovider. Sinds eind april is mijn telefoonnr. geblokkeerd door Youfone. Zij beweren dat het nr. vrij is, maar ik kan nog steeds niet bellen. Alle instellingen staan goed. Zij kunnen het niet oplossen dus zeg ik mijn abonnement op en gaan wij per 13 juli met nr. behoud over naar een andere provider. Ik bestel voor Gré ook alvast wat medicijnen voor de rest van het jaar bij onze huisarts en gelijk maar een reparatieset voor de plisséhordeur van de caravan omdat de touwtjes gebroken zijn. Bij veelvuldig gebruik van de hordeur bevalt dit systeem niet echt.
13 juni:
Lydia was jarig en viert dat met de Algarvegroep bij Beira Serra in Mealhas. Het is voor het eerst dat de groep weer bijeen is. Het is weer gezellig. Iedereen is nog steeds erg voorzichtig met externe contacten en blijft dat de komende tijd ook doen. Rigo is onlangs op een rondpunt (rotonde voor de niet Belgen onder ons) van zijn fiets gereden door een afslaande kleine vrachtauto. Hij is afgevoerd naar het ziekenhuis. Hij is er achteraf gezien goed vanaf gekomen. Hij loopt nu met nog maar 1 kruk. Ook de vrachtauto kon nog rijden.
14 juni:
Vanmorgen even naar het strand bij Faro gereden. Het is er alweer druk. De campers worden nu verwezen naar de nieuwe grote camperplaats voor de brug. Wij kunnen de auto nog net ergens kwijt en wandelen naar het eindpunt, strijken neer op een paar terrasjes en bekijken de aanleg van de nieuwe camping op het eiland. Heerlijke dag.
15 juni:
Wij komen alweer enkele jaren hier in Olhão maar hebben toch nog een nieuw koffieadresje gevonden. Aan Faro strand € 1,70 en hier € 0,80 voor een heerlijke kop koffie.
16 jun:
In Tavira doen wij een paar boodschappen en zoeken dan in Cabanas een terrasje voor de koffie en maken een wandeling langs de waterkant. Bij Santa Rita vinden wij een heerlijk schaduwplekje bij het Parque de Lazer.
20 juni:
Vanavond zijn wij te gast bij Jan en Kjersti en praten bij onder het genot van een door Kjersti gemaakt diner.
22 juni:
Nabij de haven van Olhão is een bronzen standbeeld verrezen van een sardines verwerkende vrouw (operaria conserver) Zo te zien komt er niet veel werk uit haar handen, maar wat wil je bij 35 graden. Wij hebben een luchtverplaatser gekocht voor in de caravan.
24 juni:
Vanmiddag ontvluchten wij even de warmte op de camping en waaien uit aan de haven van Fuzeta. Het strand is druk bezet en daarom pikken wij maar een terrasje op de kop van de haven. En de bootjes? Die maken ze met touwtjes vast.
25 juni:
We moeten even naar de Rituals in Loulé shoppingcentrum voor wat onderhoudsmiddelen en lunchen bij Ikea. In Olhão zien wij dat het alweer drukker wordt.
26 juni:
Vanmiddag zijn wij te gast bij Liz en Theo. Wij hebben Indisch eten besteld bij Marijke Klaassen en onder het genot van een lekker zonnetje en heerlijk eten praten wij de afgelopen maanden door.
30 juni:
Vandaag ga ik met de hele campingbezetting, Gré dus, op stap. Eerst maar eens kijken in Boliqueme of daar de koffie op het pleintje bij de kerk te pruimen is. Het valt mee. Op het tegelplateau tegen de muur is te zien hoe de vruchten van de Sint-jansbroodboom/alfarroba geoogst worden. Deze worden gebruikt in de farmaceutische industrie en ook in de bakkerijen voor de chocoladesmaak. Wij rijden door naar Guia en hebben trek in een pastel de nata voor bij de koffie en maken een kleine rondwandeling door her gehuchtje. Het kerkje heeft een mooie open luchtplaats en bij de rotonde staat een prachtig gerestaureerde paardenkar. We zijn inmiddels vlak bij Armação de Pêra en onze maag roept om een korte stop. Die vinden wij op het ons bekende plekje in de bocht aan de boulevard. De salade van Gré is wel goed, maar was vorige keer gevarieerder. We pakken daar nog een korte wandeling langs de boulevard mee en keren dan huiswaarts.
02 juli:
De grens met Spanje is sinds gisteren weer open! Wij gaan eerst even kijken in Vila Real de Santo António waar het ook nog lekker rustig is op straat en steken dan de Rio de Guadiana over om in Ayamonte een paar boodschappen te halen in de Mercadona en voor € 1,13 p. ltr. benzine te tanken. Het dan alweer laat geworden en we gaan eten bij onze bakker in Olhão.
04 juli:
Het zal weer heel warm worden vandaag en daarom gaan wij de heuvels in en vinden een lekker schaduwplekje onder een welriekende eucalyptusboom in Umbria nabij Monte Velho en stallen daar onze ligstoelen uit. Koffie, koekje en een boek maken van ons heel tevreden mensen. ’s Avond gaan we lekker racletten onder de luifel.
05 juli:
We vluchten even van onze boomloze camping af. Het is bijna windstil en 32 graden. Het is tijd voor ons heerlijke plekje bij het Parque de Lazer bij Santa Rita. Wij duiken daar onder de bomen en hebben wat last van veel vliegen die irritant doen.
06 juli:
Het is 39,8 ֯ in de caravan. ’s Morgens kunnen wij een beetje wegkruipen onder een conifeer die een beetje schaduw geeft. Gelukkig koelt het ’s avonds af.
07 juli:
Met Fred en Sarie (onze pleegouders) gaan wij wokken in Loulé. Bij de toegangsdeur controleren ze onze temperatuur met een soort pistool thermometer. Pas nadat wij “neergeschoten” zijn mogen wij naar binnen. Bij het buffet worden wij bediend i.p.v. zelf nemen. Zij hebben alles goed coronaproof geregeld.
09 juli:
Vanmiddag laten wij hem even flink uit de broek hangen in Vila Monte bij Moncarapacho. Het is een prachtig landgoed en je zit er erg mooi, maar € 3,50 voor een kopje koffie laat ons vrezen voor de rest zoals € 32, -- voor een tongetje. We halen nog wat boodschappen in Olhão en een soepje bij de bakker. Het is er alweer veel drukker nu de vakanties zijn begonnen en er weer gevlogen wordt op Faro. Terug op de camping genieten wij nog wat na. Het is inmiddels afgekoeld tot 27 graden.
10 juli:
Vandaag zijn wij bij Alex en Sonja in Albufeira geweest om met de Algarvegroep te BBQ-en. Het is een fijn gevoel om weer eens bij elkaar te zijn. Iedereen is nog gezond.
11 juli:
Wij maken een ritje langs de N2 richting Almodõvar en zoeken daar een lekker plekje om de 31 graden te omzeilen.
12 juli:
Vanmorgen halen wij enkele noodzakelijke boodschappen en genieten onder de airco bij de bakker van een soepje. Het gedicht van de tuinman en de dood nog even opgezocht. Ik denk een betere kans te hebben met ons doolhof pad in Portugal, dan een rit naar Ispahaan.
14 juli:
Gisteren is de kroon van mijn hoofd gestoten en dus moet ik vandaag naar de tandarts. Zij gaat een mooie nieuwe kroon maken. Vrijdag moet ik daarvoor terugkomen. Nu heeft ze een noodvoorziening gemaakt. Vanmiddag gaan wij met Jan en Kjersti naar de Wok in Loulé. Zij waren daar nog nooit geweest en vinden het een openbaring. Zij gaan daarna naar het shopping centrum en wij gaan Loulé in. Gre schuift voor de sapataria ZAZA aan naast een bronzen vrijer en troost vervolgens een bronzen oude dame. Ik poseer op de camping nog even voor de paardenkar en kan op de foto goed zien waar vroeger mij spierballen zaten. Ik laat die kar dus maar staan.
15 juli:
We gaan naar Spanje voor tapas in Villablanca. Sinds ons vertrek bij Fred en Sarie is het hier warm geworden, zo tussen de 27 en de 35 graden. Ik geef zelfs de slaphangende kunstbloemen maar wat water. ; -- )
17 juli:
Vanmorgen ben ik naar de tandarts gegaan om haar aan de kroon te laten werken. Terwijl ik er lekker bij lig snijdt zij zich bij het bewerken in de vinger en kan de klus niet afmaken. Weer voorzien van een noodvulling mag ik maandag terugkomen. Voor troost gaan we naar Girassol in Quarteira voor een lekkere Tropical salade.
18 juli:
Op zoek naar een beetje schaduw belanden wij bij Quinta dos Poetas waar een zwangere gekko een muurtje beklimt en wij een heerlijk plekje weten te waarderen.
19 juli:
Onze Belgische vrienden Rigo en Lidia weten een goed restaurant met een Belgische kok. Het heet Rest. bistro Rainha en ligt in Santo Estevão tussen Mesines en Silves. (EN 124). Het eten is werkelijk voortreffelijk en er hangt dan ook een verdiend stevig prijskaartje aan. Het is weer eens gezellig om elkaar ondanks alle beperkingen te kunnen ontmoeten. Om een beetje van het brandgevaar op de hoogte te blijken volgen wij de site https://fogos.pt Je schrikt ervan hoeveel branden er in Portugal zijn. De kok praat na afloop nog even met ons. Hij heeft het er hier zwaar. De eigenaar van het pand schroeft de huur te veel op.
20 juli:
Terwijl de temperatuur hier oploopt tot 43,6 C in de door ons gekoesterde schaduw, merken wij een kameleon op die zich bijna onzichtbaar verschuilt in de struiken. Wij houden ons verder koest deze dagen.
22 juli:
Het is, nu het hier ook vakantietijd is, wat drukker aan de boulevard. Het park, bij de muziektent waar de zigeunerkraampjes staan, ligt nu helemaal op de schop en de kraampjes staan nu in het park tegenover onze bakker. Het ziet er zo wel gezelliger uit dan op hun oude plek. Het parkeren in de openlucht bij de boulevard en bij de haven valt niet mee. De vrije parkeerplaatsen zijn bezet door de mensen die nu op de eilanden Culatra en Armona verblijven. Er lopen inmiddels wel enkele “proppers” die je een vrij plekje aanwijzen. De parkeergarage is gelukkig dicht bij het centrum en ….veel koeler. O ja, we gaan wel even aanzitten op het terras bij de bakker.
23 juli:
Vanmorgen worden wij gewekt door de bosuil op de paal achter de caravan. Het is nog te donker om hem goed op de foto te krijgen en voor de zon opkomt vliegt hij alweer weg. In Santa Catharina da Fonte do Bispo drinken wij onze koffie en in Estoi strijken wij neer op het terras voor de kerk. We nemen er een koude cola. Het is 35 graden en dus te warm om ons uit te sloven. ’s Avonds om 22.00 uur is het nog 30 graden. Het is heerlijk buien en het zal wel een latertje worden voor de caravan afgekoeld is.
25 juli:
Wij rijden even naar Fuseta om daar aan de haven lekker af te koelen. Het is er erg druk en wij zien 2 zeilers pogingen doen om de haven uit te zeilen. Overstag gaan lukt niet erg en ze belanden dan ook aan lagerwal op de keien. Uiteindelijk verlaten ze de beschutting van de haven en slaan daar al snel om. Alle begin is moeilijk.
27 juli:
In het shopping centrum van Loulé hijs ik mij in– en uit niet passende zwembroekjes, want het is heerlijk en broodnodig om dagelijks af te koelen in het zwembad op de camping. Bij de KFC zoeken wij wat te snaaien uit en gaan dan in het centrum van Loulé verder op jacht naar een passende zwembroek. En slagen zowaar. Gré vervangt een paar op de vuilcontainer gezette, en daar snel verdwenen, schoenen voor een paar nieuwe bij de sapataria ZAZA en zo zijn wij beiden tevreden.
28 juli:
Gré gaat in Manta Rota naar de kapper voor een knipbeurt en ik zoek wat verkoeling aan het strand. Daarna gaan wij naar Mars Bar voor een pita shoarma en een kip burrito. In Ayamonte tanken wij voor € 1,139 pltr. en doen wat boodschappen.
30 juli:
Vanmorgen gaan wij eerst naar Fuseta voor de koffie en daarna weet ik de plissé hordeur eindelijk los te krijgen. Er zat een voor het oog verborgen schroefje. Het zal nog een hele klus worden om de 3 touwtjes te vervangen want het frame is niet geschroefd, maar gepopt. Maar……ik heb alle tijd.
31 juli:
Vandaag heb ik een flink deel van de dag besteed aan de hordeur. De popnagels verwijderd en vervangen door boutjes en natuurlijk de touwtjes vervangen. De zaak weer in elkaar gezet, maar omdat er een touwtje uit het knijpbuisje losschoot, alles weer uit elkaar gehaald en uiteindelijk weer in elkaar geflanst en het frame in de deuropening teruggeplaatst. Het was een pittig klusje zo in de zon.
01 augustus:
Het is weer warm vandaag en we hebben een airco in de auto dus op naar Santo Estevão met zijn schitterende kerkje en de mooie barras aan de gevels en een nog werkende dorpspomp. We ver volgen naar Monte Verde en zien dan dat het restaurantje van Ana nog steeds gesloten is. Onderweg wast Gré haar handen in onschuld bij een wasbord op een dorps(hand)wasserij. Vervolgens rijden wij naar S.C. da Fonte do Bispo voor een reuzen tosti mista bij de koffie. Bij een fabriek naast de rotonde staat nog een mooie olijvenpers te wachten op de foto. Op de camping is een Franse familie met 24 personen neergestreken in de appartementen, waardoor het zwembad nu voor ons verboden gebied is. Dat is wel jammer.
06 augustus:
Vandaag maken wij een mooie rit via Quarença, waar het leuke witte kerkje aan het pleintje in de steigers staat om opnieuw gestuct te worden, naar het hooggelegen Alte. Onderweg rijden wij door Benafim en zien daar een leuk terras voor het restaurante Hamburgo. Vanwege het mooie terras stoppen wij en komen erachter dat je daar in strijd met de naam van het restaurant ook nog andere dingen kunt bestellen. We gaan voor de soep, een omelet en een toetje toe. De vraag rijst of we nu nog naar Alte zullen rijden. Een andere keer maar! We zoeken een mooi binnendoor weggetje terug naar onze camping.
07 augustus:
In het begin van de morgen is het bewolkt en ik maak de voorkant van de caravan maar eens schoon en zet die in de was. Uitgeput, want de zon is weer doorgebroken en de spieren werken niet echt mee, gaan wij voor de lunch naar Günther’s en laten dan op de camping de rust over ons heenkomen.
10 augustus:
We gaan ff een bakkie doen op een schaduwrijk plekje bij het Kubus restaurant in Olhão. 30 graden vandaag.
11 augustus:
Vanmorgen gaan wij naar de Aki in Faro. Wij gaan op zoek naar een schaduwdoek en wij slagen. Om dat te vieren duiken wij een pastelaria in het centrum in en wandelen wij wat door het oude centrum. Wij houden het snel voor gezien want de toeristen houden geen rekening met de coronaregels van Portugal en wij voelen ons er niet echt gelukkig mee. Snel terug naar de camping dus en het doek opzetten. Een pizza Margaretha gaat er altijd in.
12 augustus:
Vanmorgen hebben Gré en ik eerst met een stok wat bonen uit de Alfarroba (sint Jans-brood) boom geslagen en een vat vol bonen geraapt. Deze bonen worden in de farmaceutische industrie gebruikt en voor de chocoladeachtige smaak in het gebak in bakkerijen. Later drinken wij in Olhão koffie. Het is er vreselijk druk omdat er een frisse wind staat en het dus klaarblijkelijk geen strandweer is op de eilanden. Wij gaan weer snel terug.
13 augustus:
In Estoi is een winkeltje in streekproducten Canastra genaamd. Wij gaan daarheen en krijgen uitleg over de diverse producten. Van de bonen van de Alfarroba kunnen de meest uiteenlopende producten gemaakt worden. Bijzonder is dat de poeder in containers naar Japan gaat en daar onder een andere naam, Inec, naar vooral België en NL uitgevoerd wordt. Voor een tosti gaan wij maar even naar S.C. da Fonte Do Bispo.
18 augustus:
Het is sinds 25 mei aldoor boven de 30 graden en wij hebben geen druppeltje regen gehad. Ik merk dat dit mijn uithoudingsvermogen niet ten goede komt en dat hierdoor en mede door de lange dagen af en toe de oogleden naar beneden zakken. Ik zie dat ik mijn stoute schoenen aan heb en daarom gaan we maar naar Spanje. Onderweg nemen wij in Manta Rota bij Mars bar een menu van de dag. In Ayamonte kopen wij de kofferbak vol en laten wij de tank bijvullen. De temperatuur is daar niet frisser dan bij ons en dus keren wij terug over de brug over de Rio Guadiana waaraan al een paar jaar gewerkt wordt.
21 augustus:
Vanmorgen maken wij kennis met de familie van Fred en Sarie Mulder en drinken samen koffie in Moncarapacho. Daarna maken Gre en ik het uitgestelde ritje naar Alte en lunchen weer bij de Hamburgo in Benafim. Het is een adresje dat wel ver weg is, maar zeker om te onthouden. Het is doodstil in Alte, maar het gedeelte met de watervalletjes blijft leuk.
25 augustus:
Vanmorgen even onder het genot van een kopje koffie de menukaart van Quinta dos Poëtas bekeken. Die ziet er goed genoeg uit om onze verjaardag daar te gaan vieren. Het is met 32 graden nog steeds warm en het maakt niet uit op wat voor stoelen je gaat zitten, een natte kont krijg je overal. Ze hebben hier echter wel leuke schaduwrijke zitplekjes.
26 augustus:
De Algarve vriendengroep (8 man) komt even bijeen om bij te praten en te lunchen bij Beira Serra in Mealhas. De espetada de tamboril/zeeduivel smaakt weer voortreffelijk.
28 augustus:
Ervan uit gaande dat genot een hoog goed is dat nagestreefd kan worden, gaan wij met Liz en Theo naar restaurant Zeka da Bica in Tavira. Wanneer de, er overigens goed uitziende, lunch geserveerd is en ik op mijn medium beef begin te kauwen, blijf ik kauwen. Ik kijk eens naar het bord van Theo en zie daar een heerlijk sappig stuk beef liggen. Ik kijk voor de zekerheid maar even onder mijn schoenen en zie dat mijn schoenzolen er nog onder zitten. Ik laat de kok erbij komen en het resultaat is een herkansing voor de kok en een heerlijk stukje vlees voor mij. Het kan dus wel.
30 augustus:
Wij zitten lekker voor de zon te schuilen tussen de bosjes en zien dan een kameleon voor onze voeten langslopen. Ik pak een stok en laat hem daarop lopen voor de foto. Stoklopen gaat al aardig, nu nog touwtjespringen. Wat een leuk beestje!
01 september:
Terwijl Nana Mouskouri zich iets remembert over september, starten wij deze maand in het besef alweer ruim een jaar onderweg te zijn. Al rememberend kunnen wij zeggen dat het voor ons een bewogen jaar was met enkele downs en veel ups. We gaan gewoon verder.
03 september:
Vanmiddag zijn wij even langs geweest bij a Carpintaria in Luz de Tavira om een afspraak te maken.
05 september:
Met Liz en Theo vieren wij Gré haar 74e verjaardag bij Artefact in Tavira. Dit restaurant staat in de culinaire top van de Algarve en wordt gerund door twee mannen die er duidelijk lol in hebben hun gasten te verwennen. Het resultaat is heerlijk eten in een gezellige ontspannen sfeer.
06 september:
De Litão (vis) hangt hier 30 dagen te drogen, de marktkraampjes wachten op klanten, de oude garageboxen op auto’s, de vissers op vis, de parkeergarage op mij en de stoelen op onze zonvluchtplek op ons. Het is nog steeds leuk in Olhão en Moncarapacho en …heet.
07 september:
Vanmorgen was ik al om 09.30 uur bij de dentiste. Zij plaatste de langverwachte, 14 juli, kroon in mijn hoofd en kleedde een blote tandhals aan met keramiek. Het ziet er weer keurig uit, maar dan moet ik wel gaan lachen.
10 september:
Dinsdag met Gré naar de kapper in Manta Rota geweest. Zij kan weer voor de kraam om. Wij hebben lekker gegeten bij Mar’s bar waar het nog steeds rustig is en rijden dan door naar Ayamonte waar 50,9 liter in mijn 50 litertank getankt kan. Het lampje brandde al bij het vertrek op de camping, dus goed gegokt. In Ayamonte blijkt de Mercadona gesloten te zijn. Wij kunnen hier geen enkele reden voor bedenken, maar kennen dan ook niet alle Spaanse feestdagen. Wij gaan dus onverrichterzake terug, halen de rekening bij de tandarts op en doen een tosti bij de baker in Moncarapacho. Op de camping bestrijd ik een optocht grote mieren die onderweg zijn om zich tegoed te doen aan de isolatie van de caravan. Nu lig ik lekker onderuitgezakt in mijn hoekje om via Spotify te genieten van Niels Diamond en probeer met een stukje chocolade in mijn mond via de dopamine mijn geluksgevoel te optimaliseren.
11 september:
Vanmorgen gaan wij naar Fuseta en kijken aan de haven naar de aan touwtjes liggende bootjes terwijl er een bronzen visser over onze schouder meekijkt en een meeuw op ons neerziet. Lekker weertje.
14 september:
Toen ik vanmorgen vroeg (Pt. tijd!) een blik naar buiten wierp, zag ik dat het zwaar bewolkt was. Ik maakt Gré attent op dit hier nauwelijks voorkomende natuurverschijnsel en liet mij tevreden weer achterover in mijn kussen zakken, mijmerend over die heerlijk koele verfrissende regendruppels die van mijn voorhoofd via de neus op het puntje van mijn dorstige tong zouden vallen. Het mag echter niet zo zijn. De zon prikt meedogenloos mijn ballonnetje en het wolkendek door en zo zitten wij weer met 29 graden voor- en 39 graden onder de luifel. Op naar Olhão voor koffie, broodjes en wat lekkers terwijl de wasmachine onze was wast. Terug op de camping worden wij op de koffie uitgenodigd door onze nieuwe buren Maarten en Celine. Zij hebben een stukje grond nabij Moncarapacho gekocht en willen daar een huis op laten bouwen. We komen deze dag wel weer door.
15 september:
Vandaag hebben wij onze verjaardagen gevierd met ons achten, Rigo en Lidia, Alex en Sonja, Fred en Sarie van de Algarveclub bij Quinta dos Poëtas. Het was weer gezellig en het eten heerlijk.
16 september:
We maken een kleine wandeling door Olhão en zien dat niet iedereen een mondkapje op heeft. Er loopt zelf iemand rond zonder hoofd. (Vrijgezellenfeest)
17 september:
Gisteren was het af en toe een beetje bewolkt, vanmorgen onze eerste regenbui sinds eind mei. Verfrissend!
18 september:
Vanmorgen blijven wij binnen. Er is te veel herrie buiten, want het onweert stevig. Later gaan we naar Faro Strand. Wij kijken aan het strand naar de opkomende vloed. Er staan nog een paar strandparasols en die zien wij zo omver spoelen door het kennelijk niet verwachte hoogwater.
19 september:
We pakken een terrasje aan de haven in Fuseta en hebben zicht op een man die zijn vissersboot rood, wit en blauw schildert. Daarna bekijken wij nog even een internationale surfwedstrijd in de lagune en verwerven ons inzicht in hoe je een heerlijk gebakje wegwerkt in de padaria aan de N 125. Katie Melua zingt dat het een wunderful life is. Zij heeft gelijk.
22 september:
Het is lekker rustig bij onze bakker in Olhão. Het komt niet door de Corona, maar het loopt tegen het einde van de maand en dan is her geld op.
23 september:
Door Rigo en Lidia zijn wij uitgenodigd voor een lunch in de L’Auberge in Loulé. Het is een cadeau voor onze verjaardag. Wij zijn er mee begonnen om een lunch cadeau te doen op een verjaardag en dat slaat binnen de groep erg aan. Wij hebben hier lekker gegeten en hoorden dat de Belgische kok deze week moet sluiten van de eigenaar van het pand. Troost is dat hij ergens in Loulé opnieuw gaat beginnen. De door Rigo ook uitgenodigde Henriette (B) brengen wij thuis in Olhão.
26 september:
Wij hebben al een paar dagen een gekko in de caravan. Deze hulp bij het bestrijden van de steekmuggen is natuurlijk een zeer nuttig beestje, maar wanneer die dan ’s nachts bij Gré over het gezicht kruipt, wordt het nut ten zeerste betwijfeld. Gisteravond heb ik geprobeerd deze hulp in onze huishouding te vangen maar dat mislukte. Leraar Nederlands Lub had daar vroeger zo’n leuk zinnetje voor: ”Hijgend hert den jacht ontkomen, foei o sufferd staat gij daar”. Zo voel je je dan ook wanneer het beestje in een spleetje achter de koelkast verdwijnt en even later in de voorraadbunker onder het bed. Hij is zo snel! Ik heb het serviceluik vannacht maar opengezet zodat hij weer naar de vrije ruimte kan vertrekken. Vanmorgen alles onder het bed opgeruimd en geen gekko gezien. Ik ben benieuwd.
28 september:
Ik vier met Gré mijn 73e verjaardag bij a Carpintaria in Luz de Tavira. Wij zijn voldaan.
30 september:
Wij gaan bij Mars bar in Manta Rota wat eten. Tijdens het eten komen Liz en Theo binnen. Zij hebben net een strandwandeling gemaakt. Nog wat later komen Tonie en June met hun Engelse vrienden (golfers) binnen. Wanneer wij wat later vertrekken zien wij op het terras buiten onze oud medecamping bewoners John en Megan zitten het lijkt wel een reünie. Tonie vraagt ons om eens bij hem langs te komen. Hij had contact gehad met Mick en Janet en heeft hun caravan in Portugal verkocht en kan het geld niet naar hen overmaken. Ook niet via de zon van Mick. Het gaat niet goed met hun gezondheid. Janet is helemaal de weg kwijt en Mick gaat ook die kant op. Sneu hoor om zo te moeten eindigen. Wij gaan wat boodschappen over de grens halen en denken dan ’s avonds van wat lekkers te kunnen smikkelen. Het rust nu waarschijnlijk uit op de band bij de kassa in Spanje. Het gaat niet zo goed met ons als wij denken. ; -- (
01 oktober:
Bij Aroteia bekijken wij de oesterkwekerij en gaan dan wat rondlopen in het winkelcentrum van Tavira. Krachten doen wij dan weer op in Olhão.
02 oktober:
Vandaag vieren wij met ons achten bij Beira Serra het afscheid van de knie van Fred. Die wordt na bijna 80 jaar bedankt voor trouwe dienst. De 13e krijgt Fred een nieuwe. Hij heeft 1 maand op de wachtlijst gestaan.
06 oktober:
Op de Finca van Co en Marie L. bij Sanlúcar de Guadiana gaan we met Sam en David BBQ-en. Er valt heel wat bij te praten en na het gezellige samenzijn keren wij weer huiswaarts.
08 oktober:
Met Rigo en Lidia gaan we V\vegetarische lasagne eten bij Escandinavia in Fuseta. Heerlijk.
09 oktober:
Wij hebben zin in een heerlijk tropical salade en rijden naar Quarteira. Daar blijkt Girassol dicht te zijn tot de 16e. Arte café in Montenegro lijkt ons dan een goed alternatief, maar die zit tot de nok vol en zo eindigt onze hongertocht uiteindelijk bij onze bakker in Olhão.
12 oktober:
We gaan een rondwandeling maken door het oude centrum van Olhão waar de laatste jaren flink werk wordt gemaakt van het opknappen van de oude pandjes, hetgeen soms een mooi contrast oplevert. Ook het parkje aan de boulevard wordt flink onder handen genomen. In de haven zijn de steigers vernieuwd en liggen de bootjes van de vissers nu dwars op de steiger. Er staat een standbeeld van een zeepaard op de rotonde bij het hotel. In de steegjes zien wij enkele resultaten van huisvlijt. Van de velg van een auto kunnen de lokals een BBQ-tje maken waar Weber nog een puntje kan zuigen.
13 oktober:
Via de padaria in Almancil waar we een gebakje bij de koffie doen rijden wij naar de IKEA en het shoppingcenter in Loulé. Rituals blijft trekken ondanks de verkooptrucjes van de verkoopsters. Terug op de camping zien wij dat Helma is gearriveerd met haar zwager Maarten. Beiden weten niet hoe alles werkt. Ik geef wat aanwijzingen. Ik vraag haar wat haar bedoeling is met de caravan na het overlijden van Peter. Helma wil de caravan hier laten staan en niet mee naar huis nemen. Ze gaat er nooit mee rijden zegt ze.
14 oktober:
Gré en ik gaan even voorproeven bij Zeka da Bica in Tavira voor een lunch met onze buren. Terug op de camping maak ik gebruik van de steiger die naast de appartementen staat om wat foto’s van de omgeving te maken.
19 oktober:
Vanmorgen laat ik even een naadje van de voortent naaien in Olhão. In een paar minuten is het geregeld. Kosten € 0,00 Daarom maar € 5, -- in de fooienpot gedaan. Van de luifel weer een voortent gemaakt in afwachting van het voorspelde slechtere weer. Ook het schaduwdoek weer opgeruimd in afwachting van het voorjaar.
20 oktober:
Het is weer tijd voor een combi ritje. Kapper en pita shoarma in Manta Rota, boodschappen in Spanje en dat is het dan wel weer voor een regenachtig dag. ……….Tenminste dat dacht ik tot de stroom uitvalt. Het probleem blijkt alleen bij Maarten en ons te zijn. Na enig puzzelen blijkt het de kabel van Maarten te zijn. Ik heb gelukkig nog een haspel met 50 meter snoer erop en met een paar verloopstekkers is de zaak weer opgelost tot Jan de kabel vervangt. De volgende dag blijkt dat de beide kabels in de pijp onder de grond met elkaar versmolten te zijn. Jan vervangt beide.
23 oktober:
Vanmorgen zijn wij wakker geworden met vlaggetjes aan de voortent. Ik vraag de buren of er iemand jarig is bij hen, maar het blijkt toch voor ons te zijn. Samen met Corona maken wij er een mooie dag van. Met de Algarve groep gaan wij eten bij A Carpintaria. Van deze gouden huwelijksdag hadden wij ons heel iets anders voorgesteld. Een week met de kinderen en kleinkinderen in de Algarve. Wij zullen dat maar tegoed houden. Nu maken wij er met ons achten een gezellig feestje van.
24 oktober:
Wij zijn weer uitgerust en gaan een bakkie doen bij Quinta dos Poëtas, halen een tosti bij S.C.D.F. de Bispo en bladeren in de zon op de camping een boek door.
26 oktober:
We scheppen een luchtje en rusten uit op een terras in Fuseta.
29 oktober:
Morgen gaat er weer een lock down in. Nu tot 4 november. Dit is ter voorkoming dat families elkaar tijdens de Nationale feestdagen, in dit geval “alle heiligen”, gaan bezoeken. Vandaag nemen wij het er dus nog maar even van en gaan voor een fruithapje naar Girassol in Quarteira, die al bijna geen klanten meer heeft. Maria verwelkomt ons hartelijk en vertelt dat ze blij is met elke klant die nu aankomt. Dat snappen wij best. Terug in Olhão krijgen wij op de rotonde controle van de G.N.R. Hij wil weten hoelang wij hier zijn, of ik een fiscaalnummer heb en wil alle papieren zien. Ik zeg dat ik hier sinds 1 oktober ben en vermeld het jaar er maar niet bij. Wij staan op een camping en hebben geen fiscaalnummer. Ik geef hem mijn rijbewijs ter inzage en mag dan doorrijden.
30 oktober:
De orkaan Epsilon genereert enorme deining op de Atlantische Oceaan. Dit resulteert in enorme golven op de kust van Portugal bij Nazaré. Wij, toeristen, mogen tijdens de lockdown wel over de grens van de gemeente waar je verblijft. Zijn wij soms schijnheilig?
03 november:
Het slot van de caravandeur is stuk en van Pauw begrijpen wij dat het nog een hele klus is om dat te repareren. Indien er een nieuw slot besteld moet worden gaat dat 4 weken duren en dat betekent dus 2 x demonteren. Wij gaan vanmorgen dus eerst maar eens informeren bij de Camperservice in Loulé. Wij krijgen daar te horen dat ze er niet aan beginnen. Het is te arbeidsintensief. Zij verwijzen naar een Fendt dealer. Balen dus. Wij zoeken troost bij een gebakje en een middagje Faro strand. Sam is 8 jaar geworden en dat vieren we via Watts app op de telefoon nadat wij aan het Faro strand een plekje hebben gevonden waar wij WIFI hebben. Wij beleven zo het uitblazen van de kaarsjes mee. Leuk!
04 november:
Fred viert zijn 80e verjaardag met de Algarvegroep en trakteert op de lunch bij Beira Serra. We staan ook even stil bij de omstandigheden van dit moment. NL heeft Portugal de code oranje gegeven en vakanties in het buitenland worden afgeraden. Ons oorspronkelijke plan was in 2018 om 5 jaar in Portugal te gaan wonen op de Quinta Universo, maar o.a. door de verkoopplannen van de eigenaresse keerden wij na een half jaar alweer terug naar camping Casa Rosa, gingen een paar maanden trekken naar- en in NL en gingen weer terug naar Portugal. Tot de coronauitbraak konden wij op de camping blijven en zijn toen 2 maanden naar het gastenverblijf van Fred en Sarie Mulder bij São Brás de Alportel gegaan. Eind mei keerden wij terug op de camping en het ziet er nu naar uit dat overal de boel weer een beetje op slot gaat tot in het voorjaar. Onze vrienden Marc en Jos hebben net besloten dit jaar niet meer naar Portugal te komen. Fred en Sarie en Alex en Sonja bieden al aan om bij hen te komen als de camping weer dicht moet. Overigens willen Jan en Kjersti de camping niet meer sluiten. Wij maken ons voorlopig dus geen zorgen en proberen er een zo mooi mogelijke periode van te maken. Wel willen wij graag in de zomer naar NL gaan. Wij missen de trip heen en terug en willen de kinderen ook graag weer zien.
07 november:
Deze dag gaan we een luchtje scheppen in Spanje, drinken koffie op het terras bij de haven van Santa Luzia en likken een ijsje weg in Monte Gordo. Je moet wat, toch?
09 november:
Wij hadden van Fred en Sarie een gezamenlijke lunch bon gekregen en vieren dat bij Beira Serra, het favoriete restaurant van Fred.
11 november:
Vandaag gaan wij op visite bij Rigo en Lidia in Pereiras. We lunchen bij Girassol (scabbart fish met honing en frites) en gaan dan voor de koffie naar een strandtent. Op de terugweg zien wij dat de camping in Quarteira nu leeggehaald wordt. Na zoveel jaren onzekerheid is het doek dus toch gevallen.
13 november:
Met Maarten en Celina Schiphorst onze buren op de camping, gaan we lunchen bij Girassol. Tijdens een smakelijk verhaal leunt Maarten zover achterover dat hij door zijn stoel zakt. Het loopt goed af. Vanwege de corona rijden we met 2 auto’s. Wij nemen, met uitzondering van Fred en Sarie, niemand meer met ons mee in de auto.
16 november:
Vanmorgen maken wij een wandelingetje in de omgeving van onze camping met Maarten en Selina. Van kennissen hadden zij gehoord over een kleine camping vlak in de buurt. Han (een Hollander) geeft ons een rondleiding over zijn camping met 5 plaatsen. Het ziet er goed uit. Het terrein en de douches ogen netjes en de prijs is € 12, -- per dag. De wasmachinebeurt kost € 5, --. Het is iets om in het achterhoofd te houden. Nadeel vind ik wel de toegang. Voor het in- en uitrijden met de auto moet je langs “alle” campers/caravans.
18 november:
Fred, onze “pleegvader” uit Sao Bras hadden wij een lunch cadeaubon gegeven voor zijn verjaardag. Vandaag verzilveren wij die met hen “op de berg” zoals zij zeggen. Hiermee bedoelen we restaurant Rocha da Gralheira in Sao Bras de Alportel. Het is het op een heuvel gebouwde hotel waar je met de lift naar boven moet. We hebben er heerlijk en gezellig gegeten. In deze bijzondere tijd is het belangrijk er goed doorheen te komen met de mensen om je heen.
20 november:
Wij zouden om 09.00 uur een regenbuitje krijgen, maar die ging niet door. Wij rijden naar Spanje voor wat boodschappen en komen onderweg in de nieuwe Aldi Aqui van Mars bar tegen. Hij vertelt ons dat ze tot 4 december gesloten zijn. Onze lunch daar gaat dus ook niet door. Wij rijden door naar Monte Gordo voor de beroemde ijscoupe aldaar, maar die zaak is ook gesloten. Ook dat gaat dus niet door. De koffie in ons favoriete zaakje gaat ook niet door, want daar staan de stoelen op de tafels. We gaan dan de wandelpromenade op en daar lukt het ons om een kopje koffie te krijgen in de verder lege zaak. Het is een dooie boel hier. We moeten maar eens kijken hoe de vlag er in Spanje bij staat. Op naar bar Nuovo in Villablanca waar Ana in de keuken staat. We gaan voor enkele tapas gerechtjes en die maken onze dag weer helemaal goed. We praten nog even gezellig bij met Ana en de eigenaar en gaan dan onze boodschappen halen in Ayamonte. Terug op de camping zien wij ’s avonds eindelijk de gekko weer opduiken die al een paar maanden in onze caravan rondsluipt. Hij liet zich niet meer zien maar wij vonden wel af en toe zijn uitwerpselen. Nu verdwijnt hij in een kier boven de koelkast. Ik maak alle kieren daar dicht en zal morgen het buitenrooster openzetten.
22 november:
We maken een rit via Tavira, Cachopo en Alcoutim om er even tussenuit te zijn. Er geldt een lock down vanaf 13.00 uur in Tavira dus daar moeten wij voor die tijd voorbij zijn. Dat lukt ons. Onderweg belt Fred ons ergens over en vertelt dat er in heel Portugal een Lock down is vanaf 13.00 uur. Het is wel rustig op de weg en wij komen ongestoord thuis op de camping.
23 november:
Vandaag is een van de laatste echt zonnige dagen volgens Meteo Blue en we gaan daarom naar Armenção de Pêra om bij de Praya Grande vogels te kijken. Wij spotten er buiten de vele eenden ook nog een Kwak. In A de P gebruiken wij de lunch op het terras in de hoek aan de boulevard.
26 november:
Sonja is vandaag 73 geworden, goed bouwjaar, en Alex heeft, net als Fred 6 weken eerder, een nieuwe knie. Wij pikken Fred en Sarie op en gaan naar de villa van Alex en Sonja tegen de heuvels bij Albufeira. Rigo en Lidia arriveren ook even later en zo is de Algarvegroep weer bijeen. Wij genieten van elkaar, overheerlijke taarten en een heerlijke brunch. Het is een mooi gezicht Fred en Alex beide met een been op een kruk bij elkaar te zien pratend over hun positieve operatie ervaringen. Terug op de camping schuilen wij voor hevige regenbuien.
27 november:
Na regen komt zonneschijn. De regen heeft op de camping wel sporen achter gelaten. In de helling op de camping zitten nu grote, diepe geulen. Kjersti volgt Jan morgen naar Noorwegen. Zij komen half januari weer terug. Ik krijg de sleutels van hun huis voor eventuele noodgevallen. Hun vriendin Celene zal de laundry schoonhouden.
02 december:
Vandaag zouden Liz en Theo bij ons komen, maar hun auto heeft onverwachts startproblemen. Ik haal ze daarom van huis op, want wij hebben een tafel gereserveerd bij Beira Serra om onze bruiloft nog even na te vieren met hen. We hebben het erg gezellig en het eten smaakt als vanouds.
03 december:
Ik breng Gré naar de kapper, we doen een (ge)bakkie in Monte Gordo en lopen wat uit over het plankier. Boodschappen en benzine halen we in Ayamonte en gaan dan terug via de camping naar onze bakker in Olhão voor een omelet. Door de hevige onweersbui van laatst is de WIFI uitgevallen en Jan heeft uitgelegd hoe ik de drie routers moet resetten. Het heeft niet het gewenste resultaat.
05 december:
We hebben een afspraak met de Belgen Werner en Jacqueline. Zij heeft ook Polymyalgia reumatica/ spierreuma en wil graag met mij ervaringen uitwisselen. Zij hebben naast hun luxe appartement in Fuseta nu ook een groot in aanbouw zijnde appartement aan de boulevard in Olhão gekocht. Zij vragen ons mee dat te bezichtigen. Vanaf het dak met de 2 zwembaden, waarvan er 1 verwarmd wordt, heb je een geweldig uitzicht over de stad en de lagune. Wij vinden 4 ruime slaapkamers met eigen toilet en douche en ook nog een toilet met douche voor gasten wel een beetje veel van het goede, maar het ziet er allemaal prachtig uit. Na afloop testen wij het eten bij de Chinees en keuren het goed. ’s Avonds vieren wij de Sinterklaasavond met ut NL opgestuurde lekkernijen.
09 december:
Tijdens de heftige onweersbui van laatst heeft het bovengrondse telefoonnet flink op haar donder gehad. Gevolg is dat de MEO-medewerkers flink aan de bak moeten om alles weer te repareren. Ik heb al een aantal malen de 3 routers op de camping gereset, maar dat heeft geen resultaat opgeleverd. Ik heb via Jan in Noorwegen eergisteren de MEO laten komen. Deze MEO-medewerker spreekt so Português, is ook nog gestrest en zo ontstaat er een ietwat komische communicatie tussen hem en mij die Não/um pouco falo Português! Het resulteerde er uiteindelijk in dat hij een router verving en ik alles maar opschreef wat hij aan codes en wachtwoorden opnoemde. Vanwege de invallende duisternis, hoe treffend, stopte hij ermee en zei dat hij de volgende dag terug zou komen. Gisteren was een Nationale feestdag dus geen MEO-man gezien. Ik rommel dan maar wat in de kast van de router boven aan de camping en koppel wat losgetrokken kabels aan de router. Zowaar hebben we weer WIFI op de camping! Vanmiddag kwam de MEO-man weer en is nu veel kalmer. De communicatie gaat dan ook direct veel beter. Hij vervangt nog een router in het huis en is dan klaar. Al met al ben ik er drie dagen zo af en toe mee bezig geweest. Jan is daar blij mee. De kerstboom in de caravan staat weer op zijn plekje op het aanrecht en ik doe bij gebrek aan een piek een euro in de top.
11 december:
We maken een ritje naar Falesia om daar even aan de kust te genieten van de kleurrijke rotsen. Het is er erg rustig dus hoeven wij even geen mondkapje te dragen. Daarna gaan we naar Olhos de Aqua waar we wat rondkijken en gaan lunchen in Quarteira. Naar Olhos moeten we nog maar een keer teruggaan als we meer tijd hebben.
14 december:
In de binnenstad van Faro willen we genieten van de mooie kerstversieringen. Dat valt dus best tegen. Sober en weinig kleur. Om toch nog iets leuks van de dag te maken gaan we lunchen bij Günther’s. Wij zijn daar al een paar maanden niet geweest en Günther dacht al dat wij weg waren! We hebben heerlijk gegeten.
17 december:
Gré is niet erg lekker en daarom zeg ik de lunchafspraak met de buren maar af. Het wordt een klusjesdag. Maarten boort een gaatje aan de onderkant van zijn voorruit zodat het water, dat tot halverwege staat, weg kan lopen. Er zit een flinke scheur in die voorruit en hij plakt die af. Ik gebruik zijn boor gelijk maar even om een gaatje te boren aan het einde van een heel klein scheurtje naast de bovenhoek van de caravandeur. Terry en Lyn gaan bezig de ontstane regengoten op het pad weer op te vullen.
20 december:
Was het gisteren een K…..letsnatte dag, vandaag spat de zon er weer vanaf. We pakken koffie in het centrum en een bankje aan de haven. In afwachting van een paar dagen met kouder weer genieten wij nu van de 17 graden. .
23 december:
Het is weer eens tijd voor een ritje en zo schuiven wij in Santa Luzia aan voor de koffie en kijken bij de haven van Tavira naar een vertrekkende politieboot. Lunchen doen wij bij Mars bar in Manta Rota en boodschappen in Ayamonte bij de Mercadona. We zijn lekker bezig en houden de Corona op afstand.
25 december:
Lidia van onze Algarvegroep heeft gereserveerd bij Faro hotel voor de groep en vier “gasten” die wij ook wel kennen Iele en Ecke (D) en Eric en Diana (B). We hebben 2 tafels van 6 waar wij ruim zitten. Bij het buffet wordt het verkeer geregeld zodat we op afstand onze keuze kunnen maken. Het buffet is keurig verzorgd, maar is wel minder dan vorig jaar.
27 december:
Luisterend naar de warme welluidende stem van Harrie Belafonte, mijmer ik zacht weg. Het is er immers de tijd van het jaar voor! Het in Portugal ouder worden valt best wel mee. Ik zie dan de in de dorpjes op de markt lopende en op de terrasjes zittende oude mannetjes, vaak kromgebogen en met diep gegroefde gezichten en vraag mij af hoe oud die zullen zijn. Vaak zijn zij even oud als ik en ik voel mij dan, ondanks de sluimerende spierreuma, piepjong. Met deze gedachte in het hoofd daag ik het nieuwe jaar uit !!
30 december:
Gisteren met Fred en Sarie snert gebracht naar Alex en Sonja. We praten gezellig het afgelopen jaar door. Fred en Alex zijn beiden zeer tevreden met hun nieuwe knie en wij allen vinden het belangrijk om elkaar in deze coronatijden te steunen door heel voorzichtig te zijn zodat we nog af en toe bij elkaar kunnen komen. Sonja trakteert op een gezamenlijke lunch vanwege positieve medische uitslagen. Vandaag begaf de poot van Gré haar o.a. leesbril het en dat is best lastig want zonder bril….Ik neem contact op met Edwin in Enkhuizen voor een nieuw pootje. Hij zal kijken wat hij kan doen. Het wordt dus een nieuw montuur en die zal hij opsturen. Ook de klepregelaar van de kachel in ons huis begaf het van de week en Valk vervangt hem. Ongelukjes komen zelden alleen. Ik ben benieuwd wat er nog meer komt, maar dit jaar zal het het wel niet meer worden. ; - )
31 januari:
We zitten de avond uit met spelletjes en op de NL tijd wensen wij de kinderen een goed 2021 toe. De Portugese jaarwisseling wachten wij niet af.
2021:
01 januari:
De buren Maarten en Celina blijken de enigen geweest te zijn die om 24.00 uur nog op waren en met 4 champagne glazen en een fles champagne buiten kwamen. De rest lag al in bed.
02 januari:
We starten het nieuwe jaar met een luchtje scheppen in Fuseta. Op het strandterras genieten wij van het uitzicht en een kopje koffie.
03 januari:
Fred en Sarie nodigen ons uit voor een speciale “Freds bruine bonensoep”. Tot 5 januari zitten wij echter in een speciale Lock Down. Vanaf 13.00 uur mag je de gemeentegrens niet meer over. Vanaf Fred in de gemeente São Brás is het echter wel ongeveer 2 km over een binnenweg naar onze gemeentegrens. We gokken en winnen. Het is wel lekker rustig op de weg.
06 januari:
De laatste dagen is het hier wat kouder geworden en de lange broek is dus maar eens aangetrokken. Thomas gaat aan de gang met de zonwering boven de caravan te vervangen in afwachting van mooier weer. Joery Valk adviseert ons om de 18 jaar oude kachel te laten vervangen. Roel zal met hem een nieuwe kachel uitzoeken.
08 januari:
Het waait hard en het is zo’n koude dag dat we een plaid over de benen moeten doen om warm te blijven. De autoruiten zijn zelfs bevroren. De elektrische kachel kan ik niet op 2000 W schakelen omdat wij slechts 6 AMP. Hebben op de camping. Verder hebben wij de temperatuur altijd onder controle.
10 januari:
Portugal heeft code geel vanwege de komende ijskoude dagen. Het directoraat-generaal van de Gezondheid, dat anticipeert op de gevolgen voor het sterftecijfer, adviseert: defensief rijden, het gebruik van handschoenen en sjaals, naast het eten van soep en warme dranken.
Het is de laatste dagen inderdaad frisser dan wij ooit in de 13 jaar in Portugal hebben meegemaakt. Buiten de lange broek heb ik zelfs een trui met lange mouwen aan. Het is dus maar goed dat wij die nog niet weggegeven hebben. Ook dit weekend geldt er weer een Lock down. Die ervoor zorgt dat wij niet zonder dringende noodzaak over onze gemeentegrens gaan en vanaf 13.00 uur mogen wij niet meer op straat. De verwachting is dat vanaf donderdag een totale Lock down afgekondigd wordt. De niet noodzakelijke zaken moeten dan dicht. Zoals het er nu naar uitziet is een ritje naar NL niet erg handig. We houden maar hoop op de resultaten van de vaccinaties.
11 januari:
Wij hebben in november aan Sonja een diner bon gegeven voor haar verjaardag. Lex heeft intussen een nieuwe knie gekregen waardoor het gezamenlijke etentje uitgesteld is. Om nog voor de dreigende Lock Down e.e.a. te kunnen regelen bel ik Alex op met de vraag of we het voor donderdag nog kunnen houden. Vanavond is de enige mogelijkheid en hun keus valt op de Wok in Loulé. Dat is weer eens leuk, want daar zijn wij al lang niet meer geweest. Vijf voor zeven zijn wij er en parkeren voor het restaurant. 10 over zeven zien wij nog niemand en gaan wij alvast maar naar binnen. Een tijdje later komen Alex en Sonja[CdG1] binnen. Blijkt dat zij al voor ons op de parkeerplaats stonden en ons niet hebben zien arriveren. Uiteindelijk besloten zij maar eens binnen te gaan kijken. Wij hadden hen overigens ook niet zien staan in hun onopvallende zwarte Porsche Cayenne. Wij hebben heerlijk gegeten en genoten van elkaars gezelschap.
13 januari:
Omdat de lockdown eraan komt, bellen wij Fred en Sarie om te gaan lunchen bij Beira Serra in Mealhas. Zij hebben er ook wel zin in. Het is voorlopig de laatste keer dat wij bij elkaar mogen komen. Gre geniet van haar Bife on a stone en Sarie en ik nemen de bife Portuguese style. Fred houdt zich bezig met schelpen en wat vlees. Het is weer ouderwets gezellig. De zaak gaat nu een maand dicht.
14 januari:
De lockdown zou vandaag ingaan, maar is uitgesteld tot morgen. 0.00 uur. Wij maken een klein uitstapje naar de bakker aan de N 125 waar een kopje koffie met gebak op het terras er heerlijk ingaan. Daarna rijden wij naar de parkeerplaats aan de Lagune bij Marim. Er is daar een mooi plankier en een opgespoten strand. Er liggen heel veel bootjes van de schelpenvissers in de baai.
15 januari:
Het is nu de eerste dag van de lockdown in Portugal. Alle restaurants en terrassen zijn dicht. Wij hebben een lekker plekje onder de luifel waar wij uit de wind kunnen genieten van de zon. De halve voorzijde van de voortent hebben wij opgerold.
16 en 17 januari:
Deze dagen genieten wij van een heerlijk schijnend zonnetje onder de luifel en kijken naar het EK schaatsen. We bellen met kinderen en zijn dan weer van het wel en wee van het thuisfront op de hoogte. Mike heeft van zijn stagebegeleider de corona niet overgedragen gekregen. Dat is een zorg minder.
18 januari:
Bij de bakker aan de N 125 halen wij een paar paposeccos en rijden naar Marim, want er zouden daar weer wat flamingo’s gezien zijn door Thomas. Wij wandelen vanaf de parkeerplaats langs het pad naar de baai en zien daar wel een paar ooievaars en een heel grote groep lepelaars die shovelen op zoek naar de kleine kreeftjes. Het is heerlijk weer en buiten een groepje kleine schoolkinderen is er niemand die ons er kan besmetten. In Portugal wordt het volgens de nieuwsberichten, ook de Nederlandse, de noodtoestand in de ziekenhuizen afgekondigd. Er zijn geen IC-bedden meer beschikbaar. Ik kijk even op het covid-19 kaartje van Portugal en zie dat er rondom ons gebied alles roodgekleurd is. Faro en Olhão zijn nog oranje. We gaan terug naar de camping, luieren met een boekje in de zon voor de tent en doen wat spelletjes.
19 januari:
Het is bewolkt en wij slapen uit. Ik ga vandaag verder met mijn verslag dat ik teruglees van de Polar Steps op de telefoon. In Portugal is de coronanood inmiddels hoog opgelopen. De capaciteit van 672 ic-bedden is bijna bereikt. Een recordaantal van 167 doden en 6702 nieuwe besmettingen. Artsen klagen over de lakse manier waarmee de Portugezen met de lockdown omgaan. In NL wordt de maand april al genoemd als de maand waarin de maatregelen kunnen worden teruggeschroefd. Wij zijn benieuwd.
21 januari:
De berichten over de toename van Corona in Portugal nemen toe. Vooral de Engelse variant wint terrein. Wij blijven nu zoveel mogelijk op de camping. Vandaag 14000 nieuwe besmettingen. Portugal is nu het meest getroffen land ter wereld.
[CdG1]