Vandaag gaan we naar Utrecht om te kijken of Melle en Sam nog een beetje gegroeid zijn in hun vakantie aan de Ardèche. Nu dat valt mee. Melle sprint ons met open armen tegemoet en Sam wordt pas om 13.30 uur wakker. Zij bekijkt ons op afstand en moet eerst goed wakker worden.
Het laatste stukje naar huis is nog maar een peulenschilletje met 265km voor de boeg. We zullen maar niet te vroeg vertrekken om de drukte rond Antwerpen te ontlopen. Het wordt dus 10.30 uur, we tanken nog even goedkope Belgische benzine en storten ons in het drukke vrachtwagenverkeer. Bij Antwerpen zwijn ik echt wanneer ik even tussen de vrachtauto's uit ga en op de 3e rijstrook ga rijden. Even verderop wordt de 3e strook afgeleid naar de de rijbaan voor tegemoetkomend verkeer en komen de andere 2 rijstroken muurvast te zitten. Er staat een file van zeker 8 km en wij kunnen er probleemloos voorbij rijden. Even voorbij Breda begint het te regenen en dat blijft zo tot aan Andijk toe. We zetten de caravan op het pad, ruimen wat op en gaan naar Roel en de jongens om even lekker te knuffelen. We zijn weer thuis!
Wij hebben genoten van ons verblijf in Portugal en bedanken allen die hieraan meegewerkt hebben: --de kinderen, die het ons gunnen; --de buren die de post verzorgden; --de vriend die het onkruid de baas bleef; --de grasmaaiers; --de bezoekers die we hebben mogen ontvangen; --de lezers die de moeite hebben genomen ons reisverslag te lezen; --de mensen die op ons Blog hebben gereageerd en mij daarmee gemotiveerd hebben. We rijden om Parijs heen naar camping Roosendael in Berlare Overmere aan het Donkmeer in de Scheldestreek in België. Het is een rit van 486 km. Het weer is redelijk in tegenstelling tot de 55mm regen die daar gisteren gevallen is, maar 17° is niet een echt aangename temperatuur. We hebben onze rustdag dus goed ingepland tussen de buien in Frankrijk en België door. Onderweg hebben we bij Orleans en Lille enkele accordeon files ondervonden, maar 15.15 uur als aankomsttijd is niet slecht. Nadat we de caravan op de camping neergezet hebben gaan we nog snel even een broodje halen en nemen we in restaurant Zoetermeer aan het Donkmeer een warme chocolademelk en een paar pannenkoeken. Het uitzicht op het meer met een groot fontein is mooi.
Gisteravond begon het zoals voorspeld was hevig te regenen. De grond was al zompig dus dat belooft niet veel goeds. Er komen veel NL caravans binnen die op doorreis naar het zuiden zijn. Een flinke camper met daarachter een caravan vindt ons kennelijk zo aardig dat hij vlak voor ons komt staan terwijl er ruimte genoeg is. Vanmorgen willen zij om 08.00 uur vertrekken, maar ja ik zei het al, de grond was al zompig en dus vertrekken zij uiteindelijk om 09.30 uur, nadat ze er door een tractor uitgetrokken zijn.
Vanuit Portugal naar het noorden gezien lijkt het net of we terugreizen in de tijd. De natuur begint overal waar we zijn te bloeien. Wij gaan daarin mee en draaien wat kerstliedjes om alvast te wennen aan het idee dat bij onze thuiskomst de kerstkaarten nog bij de te lezen post ligt. Het besef komt voorzichtig boven dat onze overwintering van dit jaar bijna afgelopen is. De weerberichten voor maandag zijn ronduit slecht in Frankrijk en in de Aveyron in het bijzonder. We besluiten daarom om vandaag alvast maar wat kilometers te sprokkelen. Om 09.15 uur vertrekken we voor een rit van 495km naar camping La Grande Sologne in Nouan Le Fuzelier. (gps N47° 31' 58” en E 2° 2' 12”). Zo rond 16.55 uur arriveren we daar. De camping is groot en Wifi is op de camping en gratis. De rit dwars door de Dordogne en langs Limoges en Vierzon is leuk gevarieerd en het was mooi rijweer. 21°. Bij de bakker in het dorp halen we een broodje en wat lekkers voor bij de koffie.
Na de gewone zaterdagse klusjes gaan we een rondrit maken. We gaan eerst naar St. Antonin Noble Val, gelegen aan de rivier de Aveyron. Het stadje doet middeleeuws aan. Een beetje Anton Pieckachtig ook. Ik maak een aantal foto's tot dat de batterij leeg is. Wanneer ik die verwissel, blijkt de reservebatterij ook niet opgeladen te zijn. (Liz kop hem er maar weer in!) Het is even balen want het plaatsje is zeer fotogeniek. Wij gaan verder door de Gorge tot aan Bruniquel, maar pakken eerst nog even het dorpje Penne mee met de ruïne van een op een zeer strategische plaats gebouwd militair fort, dat een zeer bijzonder architectonisch meesterwerk is. (Einde Xe eeuw). Via de D1 en de D964 rijden we naar Cordes sur Ciel waar we ons op een ijscoupe trakteren en via de schuin omhooglopende straatjes naar de hoog gelegen top van het dorp lopen. Er is vandaag kramenmarkt van voornamelijk schilderijen en sieraden en enkele handwerkers. Morgen wordt hier Moederdag gevierd. Gré krijgt een gebakje. Het was een mooie dag. Ik werk het verslag nog even bij en ga dat beneden bij de receptie via Wifi publiceren.
Het heeft vannacht regelmatig geregend, maar vanmorgen schijnt de zon. Gré doet nog even de was en terwijl die droogt gaan wij buiten zonnen. 's Middags begint het weer te regenen en hard te waaien. Ik doe de dakluifel uit om de was daaronder verder te laten drogen. We doen wat spelletjes, waarbij Gré aldoor wint.
Om 08.30 uur zijn we klaar om te vertrekken en gaan via de drukke Tolweg tot de afslag naar Dax. Vandaar gaan we via D- en N wegen over Mont de Marsan, waarna de weg redelijk smal en bochtig is. Vervolgens gaan we door het heuvelachtige gebied van de Gers, waarbij we steeds een heel mooi uitzicht hebben op de besneeuwde hoge toppen van de Pyreneeën en langs Auch waar we een paar jaren eerder in de buurt geweest zijn. We pakken dan de weg door Toulouse en willen een stukje tolweg vermijden richting Albi en belanden daardoor in allerlei kleine plaatsjes met (stop) verkeerslichten en uiteindelijk om 16.00 uur op camping Le Garissou in het tegen een hoge heuvel aangebouwde Cordes sur Ciel in het gebied van de Tarn. De rotondes onderweg hebben we niet geteld. Dit is ondoenlijk. Het was een heel mooie afwisselende rit, vooral wanneer je er voldoende tijd voor neemt/hebt.
Om 08.30 uur vertrekken wij. Het is 8° en het heeft vannacht veel geregend en pas tegen de tijd dat wij weggaan stopt de regen. We besluiten om geen tolweg te nemen en na Burgos de makkelijke route over Pamplona te nemen. De rit is hierdoor erg afwisselend. Bijzonder vinden wij de tegen de straffe wind in worstelende vele pelgrims die wandelend of fietsend op weg zijn naar Santiago de Compostella. De natuur laat zich in alle kleurschakeringen zien met de uitbundig bloeiende gele brem langs de weg en in de middenberm, alsmede de in de harde wind wuivende groene en goudgele halmen van het graan in de velden. Op grote hoogte rijdend, 1230 m, zien we in de verte de nog besneeuwde toppen van de bergen. Om 16.00 uur arriveren we na een prachtige rit op camping Larrouleta in Urrugne. Hier schijnt zelfs de zon nog even zodat we de stoelen er bij pakken om de middag af te sluiten bij 21°.
|
Ik schrijf nu mijn herinneringen op en hoop er later samen van te kunnen genieten.Hier klikken om te bewerken. Archives
Augustus 2014
|